Η πλειοψηφία των ανθρώπων ισχυρίζονται ότι η ιδανική αγάπη τελειώνει μαζί με τους γονείς μας. Διαφωνώ. Η αγάπη μπορεί να μαθαίνεται από τους αγαπημένους μας γονείς αλλά αν κατακτήσει την καρδιά, τότε μεταμορφώνεται σε ένα συναίσθημα που δεν έχει μοναδικές και προσωπικές συσχετίσεις. Η αγάπη είναι το ένα από τα τρία πόδια του ανθρώπινου δεσμού και η βάση πάνω στην οποία στηρίζονται τα άλλα δυο, που είναι η έλξη και η εμπιστοσύνη.

Χωρίς και τα τρία δεν υπάρχει στενή σχέση. Από τα τρία πόδια η έλξη είναι το μόνο που δεν έχει μνήμη. Δεν μπορεί να με ελκύει αυτό που ήσουν κάποτε παρά μόνο αυτό που είσαι τώρα.

Το αντίθετο της αγάπης δεν είναι το μίσος, όπως πιθανόν να νομίζαμε αλλά η αδιαφορία.

Στα δύο άκρα της γραμμής του συναισθήματος της αγάπης, από τη μια μεριά βρίσκεται το κοινωνικό ενδιαφέρον και από την άλλη το αποκλειστικό ενδιαφέρον για τον εαυτό μου.

O καθένας έχει μόνο ένα τρόπο να αγαπάει, τον δικό του και όταν κάποιος σε αγαπάει σου αφιερώνει ένα μέρος της ζωής, του χρόνου και του ενδιαφέροντός του. Φανταστείτε την μάνα που μαγειρεύει δύο ημέρες για να υποδεχθεί εμάς και την οικογένειά μας την Κυριακή που πρόκειται να την επισκεφθούμε. Φανταστείτε τον προϊστάμενό σας που κάθεται μετά την δουλειά για να σας δείξει όλα αυτά που δεν ξέρετε και κάνοντας αυτό, χάνει χρόνο από τα παιδιά του.

Αν η αγάπη ήταν ύλη, δεν θα μπορούσε να υπερβεί σε όγκο το μέγεθος της ανθρώπινης καρδιάς, αλλά η πυκνότητα θα διαφέρει στον καθένα. Ξέρουμε ότι δεν παύουμε ν’ αγαπάμε τους παλιούς μας φίλους όταν κάνει την εμφάνισή του ένας καινούργιος φίλος στη ζωή μας, ή ότι δεν αγαπάμε λιγότερο ένα παιδί επειδή μόλις αποκτήσαμε ένα άλλο, ή ότι μπορούμε ν’ αγαπάμε με τρόπο υγιή τον εαυτό μας και συγχρόνως ν’ αγαπάμε στον ίδιο βαθμό έναν άλλον άνθρωπο. Όποιος γυρεύει μόνο να τον αγαπούν δεν αγαπά ο ίδιος. Αρπάζει μόνο, ζητά, απαιτεί και το χειρότερο, πεινάει. Όποιος αγαπά, όμως, είναι ευτυχισμένος. Δεν νιώθει στέρηση ή πείνα, ούτε την ανάγκη να γυρέψει κάποιο αντάλλαγμα.

Κόσμοι ολόκληροι χωρίζουν ψυχολογικά τους δύο αυτούς τύπους ανθρώπων. Ο ένας υποφέρει από την αρπακτική στάση του νου. Ο άλλος προσφέρει και ανταμείβεται γι’ αυτό με μιαν ανταμοιβή που μόνο αυτός μπορεί να νιώσει. Η λαχτάρα να μας αγαπούν πηγάζει από ένα αίσθημα ανεπάρκειας, στέρησης και κενού. Η αγάπη, αντίθετα, πηγάζει από ένα αίσθημα πληρότητας και αυτάρκειας, αναπτύσσεται δε πιο εύκολα μέσα σε ένα περιβάλλον αγάπης. Χρειάζεται τον ίδιο παλμό γύρω της. Αν η μητέρα αγαπάει, αν ο πατέρας αγαπάει - όχι μόνο το παιδί - αλλά και αν αγαπιούνται και μεταξύ τους, αν το σπίτι έχει μια ατμόσφαιρα στην οποία η αγάπη ρέει, τότε θα γίνει και το θεμέλιο της ζωής του.

Έτσι συμβαίνει και με τους ηγέτες και τις διοικήσεις οργανισμών ή ομάδων.

Είναι αφοσιωμένοι όπως εκείνοι που δηλώνουν ότι αφοσιώνονται από αγάπη και όχι όπως εκείνοι που αγαπούν από υποχρέωση.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr