Χαίρεται ακόμη για το κοινωνικό μέρισμα υπέρ των μη προνομιούχων αλλά και για το γεγονός ότι ο κ. Τσακαλώτος χτύπησε το καμπανάκι λήξης των εργασιών της Wall Street. Όλα αυτά δείχνουν κάποια διαδικασία ωρίμανσης. Αρκούν όμως αυτά;

Αμφιβάλλει, διότι δεν γνωρίζει κατά πόσον η Κυβέρνηση και το Κράτος έχουν την ικανότητα να διαχειριστούν τους επερχόμενους πλειστηριασμούς χωρίς να προκαλέσουν έντονη κοινωνική αναστάτωση και αντιδράσεις από την πληγόμενη μεσαία τάξη.

Γνωρίζει επίσης ότι είναι πολλά αυτά που απομένουν να γίνουν  (προαπαιτούμενα) πριν από την επόμενη και τελευταία αξιολόγηση για να κλείσει το πρόγραμμα στήριξης από τους εταίρους και δανειστές μας.

Αν, όπως ελπίζουμε, όλα πάνε κατ’ ευχήν,  θα  μπορέσουμε να χορέψουμε με τις αγορές χωρίς να χρειαστεί να παρασυρθούμε από τους ξέφρενους ρυθμούς που θα μας επέβαλλαν αν το πρόγραμμα εκτροχιαζόταν  την τελευταία στιγμή. Και αυτό, αν δεν προσέξουμε, θα μπρούσε να συμβεί οποιαδήποτε στιγμή από τώρα ως τον Αύγουστο.

Ανησυχούμε, ωστόσο, διότι οι εκθέσεις των διεθνών οργανώσεων που παρακολουθούν την εξέλιξη της ανταγωνιστικότητάς μας και του επιχειρηματικού κλίματος δεν δείχνουν να συμμερίζονται την αισιοδοξία της Κυβέρνησης.

Ανησυχούμε όμως ακόμη περισσότερο από τις συνεχιζόμενες κακοφωνίες, αντιφάσεις και ανακολουθίες που παρατηρούμε ανάμεσα στις διακηρύξεις αρχών του Πρωθυπουργού και στις δηλώσεις, στο ύφος αλλά και, συχνά-πυκνά, και στα έργα των μελών της Κυβέρνησής μας αλλά και της Διοίκησης.

Η Κυβέρνηση πρέπει να λάβει νευρικά και γρήγορα απτά και συγκεκριμένα μέτρα για να αναστρέψει το αρνητικό κλίμα που είναι εδραιωμένο  στους επιχειρηματικούς κύκλους. Μόνο έτσι θα πείσει ότι έχει βρει το θάρρος να πει όχι στις πολιτικές που αποκλείουν ή περιορίζουν τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην ανάπτυξη.

Εκεί που είχαμε φτάσει, οι κωλοτούμπες, η επανεκκίνηση των έργων υποδομής και οι διακηρύξεις περί υποστήριξης του επιχειρείν, ήταν όλα απαραίτητες κινήσεις  για να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα και στην αναγκαιότητα της ανάπτυξης αλλά δεν αρκούν από μόνες τους.

Πρέπει να συνοδεύονται και από συνέπεια. Από πολιτικές που ενθαρρύνουν τη συμμετοχή και την ένταξη όλων όσων έχουν τη δυνατότητα να συμβάλουν στην παραγωγική διαδικασία  και στη μεγέθυνση της οικονομίας της χώρας. Και ας μην ξεχνάμε ότι, αν θέλουμε κάποτε να σταθούμε στα πόδια μας, η μεγέθυνση της οικονομίας είναι η μόνη σίγουρη οδός για την ελάφρυνση του χρέους μας.

Γνώμονας των πολιτικών αυτών θα πρέπει να είναι ο περιορισμός των ανισοτήτων, ιδίως της ανεργίας, και η δίκαιη φορολόγηση. Όπως θα αναδείξουν σε λίγο τόσο  τα προαπαιτούμενα όσο  και η τέταρτη αξιολόγηση, αν το κράτος δεν θέλει να εξαφανίσει τη μεσαία τάξη, θα πρέπει να εισαγάγει περισσότερες μεταρρυθμίσεις και να μειώσει δραστικά τους φόρους.

Διαφορετικά, οι διακηρύξεις που αντιφάσκουν με το έργο της Κυβέρνησης το οποίο, είτε λόγω ιδεοληψιών είτε λόγω ανικανότητας εξακολουθεί να αποκλείει κάποιους από την παραγωγική διαδικασία, θα μείνουν στα χαρτιά.

Οι χώρες της ΕΕ που σήμερα θεωρούνται ως οι πλέον ανεπτυγμένες το οφείλουν σε συνολικές ( inclusive) πολιτικές που απευθύνονται σε όλους και όχι μόνο στο Δημόσιο τομέα. Φροντίζουν ιδίως να εξασφαλίζουν την ενεργό συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα και να εντάξουν τους πολίτες όλων των τομέων παραγωγής στην αναπτυξιακή τους προσπάθεια. Γνωρίζουν δηλαδή ότι ανάπτυξη χωρίς την ενεργό συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα δεν υπάρχει.

Διότι το επιχειρείν είναι δουλειά του ιδιωτικού τομέα. Το Κράτος δεν έχει καμμιά δουλειά να επιχειρεί. Εκεί όπου συνηθίζει να το κάνει, παρατηρούνται πολύ συχνότερα από αλλού τα φαινόμενα της διαφθοράς και της αναποτελεσματικότητας.

Αντίθετα, δουλειά του Κράτους είναι να εξασφαλίζει τις προϋποθέσεις επιτυχίας των πολιτών και των επιχειρήσεων, σχεδιάζοντας και υλοποιώντας τα έργα υποδομής που χρειάζονται οι πολίτες και οι επιχειρήσεις, τις κοινωνικο-οικονομικές υποδομές στην Παιδεία και την  Υγεία, την τήρηση της Τάξης, την Άμυνα της χώρας και την Πρόνοια. Τόσο απλά.

Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούν αυτό οι κρατούντες, τόσο πιο γρήγορα θα πείσουν. Διαφορετικά, την επόμενη φορά που θα κτυπήσει καμπανάκι, δεν θα είναι αυτό της Wall Street αλλά ο Κώδωνας του κινδύνου και ο χορός που θα χορεύουμε τον Αύγουστο θα είναι του Ζαλόγγου. 

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr