Το ίδιο συμβαίνει και με τις κάθε είδους μίζες και δωροδοκίες, τη διαφθορά στο δημόσιο, την παράνομη μισθοδοσία και συντάξεις και τις άλλες πειρατικές συμπεριφορές μέσα από τις οποίες Έλληνες ληστεύουν Έλληνες. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια οι συμπεριφορές αυτές εθεωρούντο μαγκιά, διότι, όπως επί Τουρκοκρατίας ή επί κατοχής, το κράτος ήταν ο εχθρός. Τώρα όμως, οι δανειστές μας μας έχουν βάλει μπροστά μας ένα καθρεφτάκι και αρχίσαμε, επί τέλους, να βλέπουμε ποιοί είμαστε και τι μας συμβαίνει.

Τώρα λοιπόν που οι δανειστές μας μας φέρνουν ενώπιον των διαρθρωτικών μας ελαττωμάτων, μας κακοφαίνεται, διαμαρτυρόμαστε και τα βάζουμε με τους Γερμανούς. Γιατί, όμως; Μήπως, επειδή μας δάνεισαν; Ή μήπως επειδή αυτοί, που έχουν βέβαια τη δυνατότητα να δανείζονται με σχεδόν μηδενικά επιτόκια, μας δανειοδοτούν με μεγαλύτερο επιτόκιο και μας ζητούν από πάνω και μεταρρυθμίσεις; Δηλαδή τι έπρεπε να κάνουν; Να μας πουν μπράβο για τις παρανομίες μας, κάποιες (όχι λίγες) από τις οποίες αφορούν και κονδύλια της ΕΕ και να ζητήσουν από την ΕΕ και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να μας δανείζουν στο ίδιο επιτόκιο με το οποίο δανείζονται αυτοί οι ίδιοι; Μα το επιτόκιο αυτό είναι επιβράβευση των διεθνών αγορών για την πειθαρχία τους και τις επιδόσεις της οικονομίας τους. Αν γινόταν κάτι τέτοιο, οι αγορές θα τιμωρούσαν με αύξηση των επιτοκίων τη Γερμανία (αλλά και όλη την Ευρωζώνη και επομένως και μας) και οι Γερμανοί φορολογούμενοι θα έκλειναν την κυρία Μέρκελ και τον κύριο Σόϊμπλε σε άσυλο ψυχοπαθών. Όμως, όσο και να βαρύνει η θέση της, πίσω από τη Γερμανία, υπάρχουν η ΕΕ και η Ευρωζώνη.
Η ΕΕ είναι, πράγματι, υπεύθυνη απέναντι στους Ευρωπαίους για τις διασφαλίσεις που έχει ότι η χώρα που δέχεται ενίσχυση ή δάνειο (στην περίπτωσή μας και τα δύο μαζί) είναι σε θέση να εφαρμόσει με προοπτικές βιωσιμότητας τις μεταρρυθμίσεις, τις διαρθρωτικές προσαρμογές ή τις τομεακές πολιτικές για τις οποίες λαμβάνει την ενίσχυση ή το δάνειο. Με τη βοήθεια δεικτών, η ΕΕ αξιολογεί, μεταξύ άλλων, την ικανότητα των κρατών να εφαρμόσουν δημοσιονομική πειθαρχία στον προϋπολογισμό τους, να κατανείμουν με κριτήρια στρατηγικής πολιτικής τα κονδύλιά του στις τομεακές πολιτικές των διαφόρων υπουργείων και υπηρεσιών τους και να χρησιμοποιήσουν αποτελεσματικά τους πόρους του με βάση την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών στους πολίτες του. Οι δείκτες αφορούν, μεταξύ άλλων, την αξιοπιστία του προϋπολογισμού, τη συστημική του προσέγγιση και διαφάνεια, τη διαδικασία σχεδιασμού, και υλοποίησής του σε ένα πολυετές πλαίσιο δαπανών ανά τομέα πολιτικής και την αποτελεσματικότητα της βεβαίωσης και είσπραξης των φόρων.
Εσάς σας φαίνεται ότι η χώρα μας πληροί τα κριτήρια αυτά; Όποια πρόοδο έχουμε κάνει έως σήμερα, την έχουμε κάνει επειδή εφαρμόσαμε με αρκετή αποτελεσματικότητα (μέχρι παρανομίας θα έλεγα), το ένα μόνο από τα δύο σκέλη τη συνταγής των δανειστών μας: τη λιτότητα, δηλαδή τον περιορισμό των δαπανών του κράτους, (το οποίο για να εξοικονομήσει πόρους, έχει σταματήσει να πληρώνει τις υποχρεώσεις του και δεν κάνει παρά τις στοιχειώδεις επενδύσεις στις υποδομές) και την αύξηση των φορολογικών του εσόδων. Μπροστά στο πολιτικό κόστος, οι μεταρρυθμίσεις από τις οποίες υπάρχει ελπίδα να προέλθει κάποτε βιώσιμη ανάκαμψη, βρίσκονται σε μεγάλη καθυστέρηση.
Και τώρα φαίνεται ότι η χώρα μας θα χρειαστεί και νέο πακέτο στήριξης! Τι σημαίνει αυτό; Πρώτον, ότι πέντε χρόνια μετά δεν είμαστε ακόμη σε θέση να σταθούμε μόνοι μας στα πόδια μας, επειδή δεν κάναμε εγκαίρως τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Δεύτερον, ότι οι Γερμανοί πολιτικοί δεν είναι ατσίδες σαν τους δικούς μας, αφού δεν μπόρεσαν να περιμένουν να κάνουν την τούμπα τους και ν' ανακοινώσουν μετά τις εκλογές στους ψηφοφόρους ότι, δυστυχώς, θα πρέπει να ξαναβάλουν το χέρι στην τσέπη. Τρίτον, ότι τα περί κουρέματος του χρέους μας, μπορούμε ήδη να τα ξεχνάμε. Και να το ήθελαν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, δεν θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν στους φορολογούμενους-ψηφοφόρους τους διπλή αφαίμαξη, δηλαδή κούρεμα μαζί με νέο πακέτο για τη στήριξη μιάς χώρας που δεν μπορεί να πείσει ότι το αξίζει. Το πολύ-πολύ σε κάποια επιμήκυνση αποπληρωμής του χρέους μας και σε μείωση των επιτοκίων δανεισμού θα μπορούσαμε, ίσως, να ελπίζουμε, αν βέβαια μέχρι τότε δικαιώσουμε όσους παρατηρητές πιστεύουν ότι αρχίσαμε ν' αναδυόμαστε από τον πάτο που έχουμε πιάσει.
Τέταρτον, ότι...ευτυχώς που έχουμε τους Γερμανούς και τους επιρρίπτουμε την ευθύνη για όλα μας τα δεινά, διότι αλλιώς τι θα κάναμε... Τους Γερμανούς, λοιπόν, και τα μάτια μας!

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr