Με το ξέσπασμα της πανδημίας αποκαλύφθηκε, μέσα από διαδοχικές ανταποκρίσεις μου από το Στρασβούργο, ότι η ΕΕ ήταν παντελώς ανέτοιμη ν’ αντιμετωπίσει μία τόσο σοβαρή κρίση υγείας.

Η εξάρτηση της από την Κίνα, σε φαρμακευτικό υλικό, σε μάσκες και άλλα συμπαραμαρτούντα, απαραίτητα για την αντιμετώπιση της πανδημίας, την οδήγησε στην σύναψη εσπευσμενων συμβάσεων με τις πολυεθνικές εταιρίες παραγωγής εμβολίων.

Συμβάσεις, που οι όροι τους κρατούνται ακόμη μυστικοί, τα λεφτά των εταιριών κατατίθενται στην Ελβετία και όχι στις ίδιες, χωρίς ελπίδα για εισπράξεις κάποιων φόρων.

Η ΕΕ περιορίσθηκε σε συμβουλές για εμβολιασμούς και πέταξε την ευθύνη για την υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών στα κράτη-μέλη, αποδεικνύοντας ότι ο ρόλος της είναι συμβουλευτικός και διακοσμητικός και ότι ουδέν δύναται να πράξει σε συλλογικό επίπεδο.

Διακοσμητικός και συμβουλευτικός αποδείχθηκε ότι ήταν και ο ρόλος της, στην αντιμετώπιση της Ρωσο-ουκρανικής κρισης.

Τούτο δε διότι, είναι δυσκολο να παραδεχθεί κανείς, ότι η ευρωπαίοι ηγέτες δεν ήξεραν τι εξυφαίνονταν μέσα στα σκέλια της Ρωσίας, από την Ουκρανία και το ΝΑΤΟ.

Θα πρέπει δε να γνώριζαν ότι ο Πούτιν δεν θ’ αντεχε για πολύ αυτό το πρεσσάρισμα και κάποια στιγμή θα έκανε το αυτονόητο.

Θα ορμούσε στην Ουκρανία, να την ισοπεδώσει, να την κατακτήσει και μετά να καθήσει στο τραπέζι των διαπραγματεύεων για τα περαιτέρω.

Αγνόησαν ότι η ΕΕ είναι πλήρως εξαρτημένη από την Ρωσία, σε ενέργεια και πρώτες ύλες για βασικά είδη διατροφής και τώρα, για να δείξουν ότι υπάρχουν, οι ευρωπαίοι άρχισαν να λαμβανουν μέτρα κατά της Ρωσίας, που ο αντίκτυπος τους όμως θα προκαλέσει επισιτιστική και ενεργειακή κρίση στην Ευρώπη.

Με τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας να μαίνεται, μέχρι τελικής πτώσεως της Ουκρανίας, η Ενωμένη Ευρώπη που ξέραμε είναι στα πρόθυρα διάλυσης και δεν συγκινούν κανένα, οι ιαχές περί παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μιας κι’ αυτό γινότανε χρόνια, χωρίς να υπάρχουν ψυχοπονιάρηκες φωνές και αντιδράσεις.

Το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ δεν τολμούν να ξεκινήσουν έναν ατομικό πόλεμο με την Ρωσία και όταν τελειώσει αυτό το παντρεντί, οι Ευρωπαίοι θα κάτσουν στ’ αυγά τους, σχεδιάζοντας την ενίσχυση και αναδιάρθρωση της ευρωπαϊκής άμυνας και την απεξάρτηση τους από εισαγωγές πρώτων υλών, για την παραγωγή βασικών ειδών διατροφής, από την Ρωσία.

Μέχρι το 2027 ευελπιστούν...

Μέχρι τότε όμως, ένα μεγάλο κομμάτι του ευρωπαϊκού πληθυσμού, θα νοιώσει στο πετσί του, την ανεργία, την φτώχεια και την ...ψωμόλυσα.