Σύμφωνα με τα συγκεντρωτικά στοιχεία που δημοσίευσε η Eurostat, την Παρασκευή, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία κατέγραψαν τη μεγαλύτερη αύξηση της απασχόλησης στην Ευρώπη στο τρίτο τρίμηνο του 2013, σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο. Λογικό: το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τις χώρες της Βαλτικής, οι οποίες έπεσαν σε βαθιά ύφεση μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers και τώρα αναπτύσσονται λες και έκατσαν σε ελατήριο όταν έπιασαν πάτο. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην Πορτογαλία και την Ιρλανδία. Αντιθέτως, η ύφεση στην Ελλάδα δεν έχει τελειωμό, πουθενά αλλού δεν κράτησε η κρίση τόσο πολύ και δεν ήταν τόσο βαθιά.

Το αποτέλεσμα; σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat και πάλι, η Ελλάδα είναι πια η δεύτερη φτωχότερη χώρα στην Ευρωζώνη, μετά την Εσθονία, αφού το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της (εκπεφρασμένο σε μονάδες αγοραστικής δύναμης), διαμορφώθηκε πέρυσι στο 75% του κοινοτικού μέσου όρου, από 88% που ήταν το 2010, όταν ακόμη βρισκόταν σε υψηλότερο επίπεδο από κρατών όπως η Μάλτα, η Πορτογαλία, η Σλοβακία και η Σλοβενία.

Που οφείλεται αυτή η ελληνική ιδιαιτερότητα; όπως είχα επισημάνει σε ένα από τα πρώτα άρθρα που έγραψα για το Reporter, ήδη από το 2010, το πρόβλημα εντοπίζεται στην πολυτραγουδισμένη «ραχοκοκκαλιά» της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή στο ότι έχουμε πάρα πολλές πολύ μικρές επιχειρήσεις και πάρα πολλούς ελεύθερους επαγγελματίες. Τι δεν έχουμε; Δεν έχουμε μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις, ή έστω μικρές που είναι όμως αρκετά μεγάλες για να εξάγουν. Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη έκθεση της Κομισιόν (26 Νοεμβρίου 2013) για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, «περισσότερο από το 50% της ιδιωτικής απασχόλησης στην Ελλάδα βρίσκεται συγκεντρωμένο στις πολύ μικρές επιχειρήσεις (0-9 εργαζόμενοι)». Με δεδομένο ότι οι περισσότερες εξ αυτών των επιχειρήσεων είναι πολύ μικρές για να έχουν εξαγωγικό προσανατολισμό, η εξάρτησή τους από την εσωτερική κατανάλωση είχε ως αποτέλεσμα να πληγούν πολύ περισσότερο από τη δημοσιονομική προσαρμογή και τα μέτρα λιτότητας, εξαιτίας των οποίων περιορίστηκε η ζήτηση, απ’ όσο επλήγησαν οι μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει η Κομισιόν, ο αριθμός των μεσαίου μεγέθους επιχειρήσεων στην Ελλάδα ανέρχεται σε 0,4% επί του συνόλου (μ.ο. Ε.Ε. 1,1%) και ο αριθμός των απασχολουμένων σε 13,6% επί του συνόλου (μ.ο. Ε.Ε. 17,3%).

Στην Ε.Ε., το 1/3 των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα απασχολείται σε μεγάλες επιχειρήσεις, τη στιγμή που το αντίστοιχο ποσοστό στην Ελλάδα είναι μόλις 15,2%. Με λίγα λόγια, «όσον αφορά τον συνολικό αριθμό και τη συμβολή στην απασχόληση και τη συνολική προστιθέμενη αξία, ο τομέας των ΜμΕ στην Ελλάδα εξαρτάται περισσότερο από τις πολύ μικρές επιχειρήσεις απ’ ό,τι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες». Επιπλέον, «οι Ελληνες είναι πολύ πιθανότερο από τους άλλους πολίτες της Ε.Ε. να είναι αυτοαπασχολούμενοι (ποσοστό διπλάσιο από τον μέσο όρο της Ε. Ε.)», αναφέρουν οι συντάκτες της έκθεσης.

Ακόμη και οι περισσότερες από τις επιχειρήσεις που είναι μεσαίες και μεγάλες όμως, επικεντρώνονται σε δραστηριότητες στον τομέα των μη διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών και υπηρεσιών. Η έκθεση της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικών Υποθέσεων της Κομισιόν για την αγορά αγαθών, η οποία δημοσιεύτηκε την Παρασκευή (δημοσιεύεται κάθε δύο χρόνια), είναι αποκαλυπτική: κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς στην Ελλάδα, σε αντίθεση με όλες τις άλλες χώρες της κρίσης, τόσο η κερδοφορία, όσο και η απασχόληση και η παραγωγικότητα είναι χαμηλότερες στον τομέα των διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών, απ' ότι στον τομέα των μη εμπορεύσιμων.

Οι κυβερνήσεις της κρίσης φαίνεται ότι δεν έχουν εντοπίσει το πρόβλημα, ή το έχουν εντοπίσει και το αγνοούν, επιρρίπτοντας την αποκλειστική ευθύνη για τη συνεχιζόμενη ύφεση στη δημοσιονομική προσαρμογή που μας επιβάλλει η Τρόικα. Δεν εξηγείται αλλιώς ότι συνεχίζουν να παρέχουν προνομιακή μεταχείριση στο δημόσιο τομέα, τον κατ’εξοχήν μη εμπορεύσιμο κλάδο της οικονομίας. Να δίνουν φορολογικά κίνητρα (μειωμένο ΦΠΑ) σε επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα των μη διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών και υπηρεσιών (δεν υπάρχει πιο «μη εμπορεύσιμο» αγαθό από την εστίαση, εκτός αν γνωρίζετε πως να εξάγετε μαγειρεμένο σε εστιατόριο μουσακά στο εξωτερικό). Αυξάνουν τους φόρους εισοδήματος για τους μισθωτούς, οι οποίοι μπορεί και να εργάζονται σε μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις (42% από τα 25.000 ευρώ) και τους κρατούν καθηλωμένους για τους ελεύθερους επαγγελματίες (26% μέχρι τα 50.000 ευρώ και 33% για το υπερβάλλον εισόδημα), οι οποίοι κατ’εξοχή φοροδιαφεύγουν ούτως ή άλλως και κατ’εξοχήν δραστηριοποιούνται σε μη εμπορεύσιμους κλάδους της οικονομίας. Και αρνούνται να εφαρμόσουν εδώ και χρόνια τις οδηγίες των διεθνών οργανισμών (πιο πρόσφατο παράδειγμα η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ) για την απελευθέρωση των αγορών προϊόντων και υπηρεσιών. Έτσι και η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας πάει χαμένη, αφού η ευελιξία σε αυτό το μέτωπο είναι άχρηστη, όταν τα εμπόδια δραστηριοποίησης σε μία αγορά προϊόντων είναι τόσο πολλά και ο ανταγωνισμός δεν λειτουργεί.

Πώς να λειτουργήσουν και να επενδύσουν μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις στην Ελλάδα, σε μία τέτοια κατάσταση; Όταν η γραφειοκρατία και το φορολογικό καθεστώς είναι τόσο πολύπλοκα; Όταν ακόμη και τους ήρωες που θέλουν να δραστηριοποιηθούν στη χώρα τους απομακρύνουν οι δήθεν οικολόγοι; Πώς να αλλάξουν οι τύχες μας, όταν η ίδια η κοινωνία και η κυβέρνηση δεν μπορούν να καταλάβουν ότι πρέπει να δημιουργήσουμε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, γιατί το παλιό μας άφησε χρόνους;

Γι’αυτό και είμαστε και θα παραμείνουμε το μαύρο πρόβατο... Και θα κατηγορούμε τους Εβραιομασόνους, τους τοκογλύφους και τα Νεφελίμ, αντί για τη στραβομάρα μας, μέχρι να καταλήξουμε οι γραφικοί Βορειοκορεάτες της Μεσογείου... 

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr