Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η απρεπής επίθεση του κ. Βενιζέλου στον Υπουργό Οικονομικών, από τις Βρυξέλλες. Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, όταν επισκέπτονται το εξωτερικό θα έπρεπε να έχουν υπόψη τους πως ότι εκεί λέγουν και πράττουν έχει αντίκτυπο στις κυβερνήσεις στις οποίες μετέχουν και στις Χώρες τις οποίες εκπροσωπούν. Επομένως, γνώμονας των λόγων και των έργων τους μοναδικός, θα έπρεπε να είναι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων της Χώρας τους.

Αν αυτό είναι μια γενική αρχή κοινής αποδοχής, τότε δύσκολα μπορεί να βρει κανένας δικαιολογία για τα όσα εκδήλως ειρωνικά είπε ο αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως και Υπουργός των Εξωτερικών κ. Ε. Βενιζέλος, κατά την πρόσφατη επίσκεψή τους στις Βρυξέλλες, σε βάρος του συναδέλφου του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας Γ. Στουρνάρα. Δεν έκρυψε ποτέ βέβαια ο κ. Βενιζέλος την εχθρική του διάθεση κατά του κ. Στουρνάρα. Αντιθέτως, από την ημέρα που ανακοινώθηκε η υπουργοποίησή του σε αντικατάσταση του ασθενήσαντος κ. Ράπανου, δεν άφηνε ευκαιρία που να μην  εκδηλώνει την καταφρόνησή που για τον κ. Στουρνάρα. Το να περιέρχεται όμως τις πρωτεύουσες του εξωτερικού και να ειρωνεύεται, μπροστά τους δημοσιογράφους τον Υπουργό Εθνικής Οικονομίας της πατρίδας του πάει πολύ. Και στην καλύτερη των περιπτώσεων μπορεί να αποδοθεί σε αμετροέπεια του κ. Βενιζέλου.

Μπορεί όμως να υπάρχει και άλλη μια εξήγηση. Ο κ Βενιζέλος και ο κ. Σουρνάρας προέρχονται από τον ίδιο ιδεολογικο-πολιτικό χώρο. Θα ανέμενε λοιπόν κανένας εύλογα να χαρεί ο κ. Βενιζέλος για την ανάθεση του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας σε έναν ομοϊδεάτη του, πολύ περισσότερο όταν αυτός είχε εμπειρία πλούσια επί των κρισίμων θεμάτων που θα εκαλείτο να χειρισθεί. Και όμως δεν συνέβη αυτό. Ίσως η εξήγηση βρίσκεται στο ότι ο κ. Βενιζέλος, ναρκισσευόμενος, θεωρεί τον εαυτό του μοναδική περίπτωση άξιου διαπραγματευτή και δεν ήθελε τη δόξα του να τη δρέψει άλλος...

Η περίπτωση του κ. Βενιζέλου όμως δεν είναι μοναδική. Έχει επικρατήσει η συνήθεια οι Έλληνες αξιωματούχοι, μεθ’ εκάστην συμμετοχή τους σε σύσκεψη στο εξωτερικό, να απευθύνονται εκ του εξωτερικού προς το ακροατήριο του εσωτερικού για θέματα εσωτερικής πολιτικής. Λες και το βήμα του εξωτερικού παρέχει πρίσθετο κύρος σε αυτά τα οποία λένε. Δεν θυμάμαι να άκουσα π.χ. τον κ. Ομπάμα, κατά τις επισκέψεις του στο εξωτερικό, απευθυνόμενος προς τους Γάλλους ή τους Γερμανούς οικοδεσπότες του, να αναφέρεται στη πολιτική του για την ασφάλιση των ανασφαλίστων Αμερικανών, ένα θέμα που εδίχασε την εσωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Ακόμη και σε ημερίδες που γίνονται στην Χώρα μας από ξένες έγκριτες εφημερίδες ή επιμελητήρια, οι Έλληνες πολιτικοί βρίσκουν τον τρόπο και την ευκαιρία να επιτεθούν ο ένας εναντίον του άλλου, λες και εκείνο το οποίο ενδιαφέρει το ξένο ακροατήριο τους ξένους δημοσιογράφους είναι οι εσωτερικές διενέξεις στην Χώρα μας. Τα παραδείγματα αφθονούν, αλλά ο περιορισμένος χώρος της στήλης δεν επιτρέπει αν αναφερθούμε λεπτομερειακά σε αυτά. Αρκούμαστε μόνο σε μια επισήμανση. Θα έπρεπε ίσως οι έλληνες πολιτικοί, όταν απευθύνονται σε ξένα ακροατήρια να αναζητούν και να αναφέρονται σε όσα μας ενώνουν ως έθνος και όχι σε όσα μας χωρίζουν.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr