Η ίδια βουλευτής, η οποία είναι και δικηγόρος παρακαλώ, χαρακτήρισε «χούντα» το πολίτευμά μας. Τον ίδιο χαρακτηρισμό χρησιμοποίησαν και πολλοί άλλοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, κατά τη διάρκεια της συζήτησης επί της προτάσεως δυσπιστίας του κόμματός τους, η οποία και απορρίφθηκε άνευ επαίνων την Κυριακή. Ό,τι και να πει κανείς για ανθρώπους που καταγγέλλουν ότι έχουμε χούντα, τη στιγμή που βρίσκονται στα έδρανα της Βουλής και δεν καταλαβαίνουν την αντίφαση, το οξύμωρο της επιχειρηματολογίας τους, λίγο είναι.

Στην ίδια συζήτηση, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, έκανε καλαμπούρι με τα παραπανίσια κιλά του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελου Βενιζέλου. Ταυτόχρονα, ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, του απαντούσε ότι «κοιτάω αλλού για να μη γελάω». Αυτό είναι το επίπεδο του πολιτικού διαλόγου στην Ελλάδα. Πώς να μην απελπιστεί κανείς;

Και αν ο διάλογος ήταν καφενειακός, αλλά τουλάχιστον υπήρχαν κανονικές πολιτικές θέσεις, δεν θα με πείραζε. Όμως, εδώ έχουμε να κάνουμε με το εξής αδιέξοδο: η κυβέρνηση έχει ουσιαστικά απολέσει τη δεδηλωμένη, καθώς στηρίζεται στις ψήφους βουλευτών, οι οποίοι διαφωνούν με το οικονομικό πρόγραμμα που εφαρμόζεται, όπως ο Νικήτας Κακλαμάνης, ο Κώστας Σκανδαλίδης, κλπ, και οι οποίοι μπορούν ανά πάσα στιγμή να τα τινάξουν όλα στον αέρα. Πρόκειται για ανθρώπους οι οποίοι φέρουν τεράστια ευθύνη για τη χρεοκοπία της χώρας και οι οποίοι δεν έχουν καμία αντιπρόταση για το πως θα χρηματοδοτήσουμε τις φοβερές τους ιδέες (π.χ. να μην υπάρχει φόρος ακινήτων), τώρα που οι αγορές μας έχουν αποκόψει και η μόνη πηγή χρημάτων που έχουμε είναι τα λεφτά του μηχανισμού στήριξης και οι φόροι που μαζεύουμε. Πώς να κυβερνήσεις έτσι;

Την ίδια εντύπωση, ότι τα λεφτά φυτρώνουν στα δέντρα δηλαδή, έχουν και στον ΣΥΡΙΖΑ. Θα είχε ενδιαφέρον μάλιστα να μπορούσε να γίνει μία έρευνα μεταξύ των 300 βουλευτών, για να δούμε πόσοι γνωρίζουν το ευρωπαϊκό νομικό πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούμε να κινηθούμε, τι σημαίνει διαρθρωτικό ισοζύγιο, τι σημαίνει πρωτογενές πλεόνασμα, τι είναι το δημοσιονομικό σύμφωνο και τι είναι η δίπτυχη και η εξάπτυχη δέσμη μέτρων για την οικονομική διακυβέρνηση της Ευρωζώνης. Μας κυβερνούν άνθρωποι που δεν ξέρουν ή δεν έχουν την όρεξη να διαβάσουν και καλούνται να εφαρμόσουν απόλυτα δεσμευτικούς κανόνες τους οποίους όμως δεν γνωρίζουν.

Τα παραπάνω ισχύουν κυρίως για τα ψεκασμένα κόμματα ένθεν κακείθεν της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή τη Χρυσή Αυγή, τους Ανεξάρτητους Έλληνες και το ΚΚΕ. Ανάλογη είναι η εικόνα όμως και στο στρατόπεδο της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Τελευταία μου ελπίδα από το ελληνικό πολιτικό σύστημα ήταν η Δράση, η οποία όμως, με τη στάση της στα θέματα του πετρελαίου θέρμανσης και του φόρου ακινήτων, έδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας το ταξικό της πρόσωπο, με το οποίο δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να ταυτιστώ. Τέτοια κάψα να προστατεύσει τους μεγαλο-ιδιοκτήτες ακινήτων, δεν περίμενα. Όσο για τους Οικολόγους; Είναι στο δικό τους κόσμο....

Παλιότερα είχα εναποθέσει τις ελπίδες μου στην Τρόικα. Όμως η εμμονή της σε περαιτέρω δημοσιονομικά μέτρα, παρότι η Ελλάδα έχει μικρότερο έλλειμμα από όλες τις μνημονιακές χώρες, παρότι έχει κάνει τη μεγαλύτερη δημοσιονομική προσπάθεια, παρότι η εκτέλεση του προϋπολογισμού είναι το μοναδικό κομμάτι του μνημονίου που υλοποιείται σχετικά ομαλά και παρόλο που η ύφεση και η ανεργία έχουν φτάσει σε μη βιώσιμα επίπεδα, με κάνει να συμπεραίνω ένα πράγμα: ότι τώρα που η συστημική κρίση και ο κίνδυνος επιμόλυνσης της υπόλοιπης Ευρωζώνης έχουν υποχωρήσει, το μόνο που ενδιαφέρει τους δανειστές μας είναι να περιορίσουν την έκθεση τους στην Ελλάδα (stop-loss). Με άλλα λόγια, προσπαθούν να καλύψουν το χρηματοδοτικό κενό δια των υπερβολικών πρωτογενών πλεονασμάτων. Ελάχιστα τους ενδιαφέρει το μείζον για μένα: ότι προσπάθησα να κάνω μία μικρή εταιρεία με τον αδερφό μου και μετά από δύο μήνες τρεξίματος από υπηρεσία σε υπηρεσία τα παράτησα. Πώς να επενδύσει κανείς σε αυτή τη χώρα λοιπόν; Η περιώνυμη Task Force ελάχιστα έχει να επιδείξει στο μέτωπο των πραγματικών μεταρρυθμίσεων που χρειάζεται η Ελλάδα (αν έχετε κάποιο παράδειγμα καλών υπηρεσιών από την Task Force, παρακαλώ να μου το πείτε).

Με λίγα λόγια, δεν έχεις από που να κρατηθείς πλέον. Αν η χώρα δεν βουλιάξει τελικά, θα είναι από θαύμα, κωλοφαρδία, ευτυχείς διεθνείς συγκυρίες. Όχι επειδή προσπάθησε κανείς σοβαρά να τη σώσει... 

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr