Δυστυχώς, το βιβλίο δεν δίνει απαντήσεις σε κρίσιμης σημασίας πολιτικά ερωτήματα. Για παράδειγμα, ο κ. Σημίτης ήταν ο πρώτος που είχε προβλέψει, σε ανύποπτο χρόνο το 2008, την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ, λέγοντας ότι κάποιοι στην Ευρώπη «θεωρούν πως αυτή είναι η μόνη λύση». Επειδή πολλά ακούστηκαν αργότερα ότι η προσφυγή ήταν εσκεμμένη, θα είχε ενδιαφέρον να μας πει περισσότερα γι’ αυτό το ζήτημα ο πρώην πρωθυπουργός. Ωστόσο, το μόνο που κάνει στο βιβλίο είναι να επαναλαμβάνει τη δήλωση εκείνη.

Το πιο προβληματικό σημείο όμως του βιβλίου είναι η ανάλυση του: ο κ. Σημίτης ασκεί σκληρή στο Μνημόνιο, λέγοντας ότι η πολιτική που ακολουθήθηκε επέτεινε την ύφεση. Την ίδια στιγμή όμως, τονίζει συνεχώς ότι το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας ήταν η έλλειψη ανταγωνιστικότητας. Εξ όσων γνωρίζω, η ανταγωνιστικότητα αποκαθίσταται είτε μέσω της εξωτερικής υποτίμησης (αλλά ο κ. Σημίτης θεωρεί ότι η επιστροφή στη δραχμή θα ισοδυναμούσε με καταστροφή), είτε μέσω εσωτερικής υποτίμησης, μέσω δηλαδή της συμπίεσης των μισθών και άρα της ύφεσης. Οπότε, τι προτείνει ο κ. Σημίτης; Υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος; 

Στον «Εκτροχιασμό», ο κ. Σημίτης ξιφουλκεί και εναντίον της Τρόικας, και όσων υποστήριξαν το Μνημόνιο, αλλά και εναντίον όσων αντιτάχθηκαν σε αυτό και εκείνων που ζητούσαν την αναθεώρησή ή αναδιαπραγμάτευσή του. Τους περνάει όλους γενεές δεκατέσσερις, αλλά τη μαγική λύση που είχε εκείνος δεν έχει την καλοσύνη να μας την παρουσιάσει.

Το κυριότερο είναι ότι ο κ. Σημίτης υπογραμμίζει επανειλλημένως πως η συμμετοχή στο ευρώ απαιτούσε διαρκείς μεταρρυθμίσεις, ώστε να καταφέρει η Ελλάδα να προσαρμοστεί και να επιβιώσει στη νέα πραγματικότητα. Από αυτήν την άποψη, όμως, η δική του δεύτερη τετραετία πήγε χαμένη. Ούτε λέξη όμως δεν λέει γι’ αυτήν. Καταγγέλλει την πλειοδοσία παροχών εκείνος που στη ΔΕΘ του 2003 εξήγγειλε το μεγαλύτερο πακέτο παροχών των τελευταίων χρόνων, μήπως και καταφέρει να κερδίσει μία τρίτη τετραετία. Στηλιτεύει τη διαφθορά αυτός που είχε μαζέψει στην κυβέρνησή του ανθρώπους που σήμερα είναι πίσω από τα κάγκελα.

Εν ολίγοις, το πρόβλημα με τον Εκτροχιασμό, όπως και με το προηγούμενο πόνημα-απολογισμό της πρωθυπουργικής του θητείας, είναι ότι ο συγγραφέας αρνείται να παραδεχθεί έστω και ένα του λάθος. Ένα έστω τόσο δα μικρό... Και να σκεφτείτε ότι σε σύγκριση με τους υπολοίπους, ο Σημίτης είναι ο καλύτερος πρωθυπουργός που είχαμε τα τελευταία 30 χρόνια! 

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr