Σημειώνεται ότι τα ασφαλιστικά προνόμια των δημοσιογράφων δεν χρηματοδοτούνται τόσο από τις εισφορές τους, όσο από το λεγόμενο αγγελιόσημο, έναν φόρο υπέρ τρίτων, που επιβάλλεται σε κάθε διαφήμιση σε μέσο ενημέρωσης. Επί της ουσίας, όταν αγοράζουμε οτιδήποτε σχεδόν στην Ελλάδα, πληρώνουμε και το ταμείο των δημοσιογράφων είτε μας αρέσει, είτε όχι, καθώς ο διαφημιζόμενος παραγωγός του προϊόντος μετακυλύει φυσικά το κόστος του αγγελιόσημου στην τελική τιμή. Περί αυτού λοιπόν πρόκειται! Αυτή είναι η ευγενής μάχη που δίνουν οι φύλακες της ενημέρωσης και υπερασπιστές της αλήθειας!

Με φόρους υπέρ τρίτων, χαρτόσημα κλπ, χρηματοδοτούνται και όλα σχεδόν τα υπόλοιπα «ευγενή» ταμεία, τα οποία αντιδρούν στην ενοποίησή τους με το ΙΚΑ και τον ΕΟΠΥΥ. Δεν φτάνει δηλαδή που η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών της χώρας τους χρηματοδοτεί εμμέσως, έχουν μετά και το θράσος να λένε «μας παίρνετε τα αποθεματικά μας» και να αντιδρούν στην ένταξή τους σε ενιαίο σύστημα παροχών μαζί με την υπόλοιπη «πλέμπα».

Ας επιστρέψουμε όμως στην ΕΣΗΕΑ: Υπερασπιζόμενη συντεχνιακά κεκτημένα που χρηματοδοτούνται με πόρους τρίτων, η Ένωση επιταχύνει την περιθωριοποίηση της παραδοσιακής δημοσιογραφίας. Όλα τα ενημερωτικά site, των οποίων τους συντάκτες η Ενωση ποτέ δεν δέχθηκε ως μέλη, λειτουργούν σήμερα κανονικά. Το ίδιο και το twitter, τα blog, κλπ...  Με άλλα λόγια, οι απεργίες της ΕΣΗΕΑ δεν έχουν καμία επίπτωση στη ροή ειδήσεων πλέον. Απλώς, οι πρακτικές της Ένωσης οδηγούν την τηλεόραση, το ραδιόφωνο και τις εφημερίδες στο μουσείο, εκεί δίπλα στους δεινόσαυρους και τα απολιθώματα. Πρόκειται για τεράστιο πλήγμα στην ενημέρωση, καθώς κανένα σάιτ, στην Ελλάδα τουλάχιστον, δεν έχει ακόμη τους πόρους να καλύψει το κενό των «δεινοσαύρων» και να μισθοδοτεί 100, 200 ή 300 δημοσιογράφους, ώστε να έχει σφαιρική κάλυψη της επικαιρότητας. Κι όμως, παρόλα αυτά, όλο και λιγότεροι εμπιστεύονται πια τους μεγάλους δημοσιογραφικούς οργανισμούς.

Δεν είναι μόνο οι συνεχείς απεργίες που φταίνε για την κατάσταση που επικρατεί. Είναι και το γεγονός ότι η ΕΣΗΕΑ ανέχθηκε και συνεχίζει να ανέχεται την υποβάθμιση της δημοσιογραφίας. Ποτέ δεν προστάτεψε τον κλάδο από όσα πραγματικά μας καταστρέφουν. Δεν έκανε ποτέ απεργία εναντίον των δημοσιογράφων που ενώ καλύπτουν του ρεπορτάζ ενός κόμματος, τους έχει βολέψει το ίδιο το κόμμα στη γενική γραμματεία, στο Κανάλι της Βουλής, σε κάποιο γραφείο τύπου, ή και ‘γω δεν ξέρω που αλλού. Ποτέ δεν έκανε απεργία για τον τρόπο που γίνονται οι προσλήψεις «προσωπικού ειδικών θέσεων», «εντεταλμένων συμβούλων», κλπ., στην ΕΡΤ και στα υπόλοιπα δημόσια και δημοτικά μέσα ενημέρωσης. Ποτέ δεν έκανε απεργία για το γεγονός ότι σε συνεντεύξεις τύπου, οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι υπαγορεύουν (ή έστω «υποδεικνύουν») στους πολιτικούς συντάκτες τι ερώτηση θα κάνουν (όποιος σηκώσει κεφάλι, βγαίνει εκτός συστήματος και κόβονται οι κάνουλες της πληροφόρησης). Ποτέ δεν έκανε απεργία για τα δωράκια που κάναν οι υπουργοί στους συντάκτες που κάλυπταν το ρεπορτάζ του υπουργείου τους. Με λίγα λόγια, όχι μόνο ανέχθηκε την υπονόμευση της ελευθεροτυπίας, αλλά την υποστήριξε κιόλας. Για παράδειγμα, διαμαρτύρεται (και δικαίως φυσικά) για τις «διώξεις» εναντίον «αντιμνημονιακών» δημοσιογράφων, αλλά διέγραψε τον Πάσχο Μανδραβέλη της Καθημερινής, ουσιαστικά επειδή είναι «μνημονιακός». Η ελεύθερία της έκφρασης δηλαδή γίνεται ανεκτή μόνο όταν συμφέρει το προεδρείο της Ένωσης.

Με αυτά και μ’ εκείνα, δεν είναι να απορεί κανείς που ο κόσμος μας φτύνει στο δρόμο. Ποτέ λοιπόν δεν ήμουν τόσο σίγουρος για μία πολιτική επιλογή μου, όσο με το να μην κάνω ποτέ αίτηση να γίνω μέλος της ΕΣΗΕΑ....

Υ.Γ: Να δείτε που η τροπολογία για την ένταξη των δημοσιογράφων στον ΕΟΠΥΥ δεν θα περάσει τελικά. Σε αντίθεση με την «πλέμπα», οι δημοσιογράφοι, όπως και οι υπόλοιπες ισχυρές συντεχνίες, έχουν τρόπους να εξαιρούνται από την συμμετοχή τους στα βάρη της κρίσης.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr