»Ο 21χρονος βρισκόταν μέσα σε τρόλεϊ και γύρω στις 21:30 κατέβηκε στη στάση απέναντι από την πλατεία Αττικής. Ήταν ο μόνος απ' όσους αποβιβάστηκαν που έμοιαζε με αλλοδαπός, λόγω της αιγυπτιακής του καταγωγής. Στη στάση βρίσκονταν 3-4 μαυροντυμένοι άντρες, μαζί με σκυλιά, οι οποίοι μόλις τον είδαν του επιτέθηκαν. Ο 21χρονος φώναζε ότι είναι Έλληνας, αλλά η ομάδα των ακροδεξιών τον χτύπησε ανελέητα με αλυσίδες στο κεφάλι επί περίπου πέντε λεπτά. Σύμφωνα με την καταγγελία, μια γυναίκα που κατέβηκε μαζί του από το τρόλεϊ είπε: «Δεν μπορώ να σε βοηθήσω, περίμενε να έρθει η αστυνομία»....

Περιστατικά σαν κι αυτά συμβαίνουν κάθε μέρα στην Ελλάδα. Το ζήτημα δεν αφορά μόνο την προσωπική ασφάλεια των πιο αδύναμων μελών της κοινωνίας μας, αλλά και τη δημόσια αισθητική. Οι εικόνες των γραφικών και των φασιστών στο Χυτήριο, οι οποίοι κατάφεραν να καταργήσουν ντε φάκτο την ελευθερία του λόγου στη χώρα μας (για ακόμη μία φορά) είναι ενδεικτικές. Θα μου πείτε, οι Θεούσες που αντάλλασσαν φασιστικούς χαιρετισμούς αποτελούν μία περιθωριακή μειοψηφία. Να μου επιτραπεί να διαφωνήσω. Όπως διεφάνη πριν από 12 χρόνια, η κρίση με τα δελτία ταυτότητας έδειξε ότι η μειοψηφία αυτή δεν είναι καθόλου περιθωριακή, αλλά τα μέλη της ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες. Απλώς, η κρίση τους έδωσε το άλλοθι για να πέσουν οι μάσκες. Και σήμερα, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, περισσότεροι από ένας στους τέσσερις Έλληνες έχουν θετική άποψη για τον αρχηγό της Χρυσής Αυγής, Νίκο Μιχαλολιάκο, δηλαδή πολλοί περισσότεροι από όσους δηλώνουν πρόθεση να τον ψηφίσουν. Δεν μου κάνει εντύπωση: στο νησί μου, υπάρχει ένας ιδιοκτήτης μπαρ ο οποίος «δεν σερβίρει Αλβανούς» και ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ. Για πολλά μπορεί να κατηγορήσει κανείς τον κ. Τσίπρα, αλλά ρατσιστής δεν είναι. Όμως, το μίσος διατρέχει όλο το πολιτικό φάσμα, δεν περιορίζεται σε όσους το εκφράζουν στην κάλπη με ακροδεξιές επιλογές.

Έχουν γραφτεί δεκάδες αναλύσεις γι’ αυτό το φαινόμενο, άλλες ενδιαφέρουσες, αλλές όχι και τόσο. Εγώ δεν έχω να προσθέσω τίποτε περισσότερο από δύο παρατηρήσεις: πρώτον, δεν γίνεσαι νεοφασίστας σε δύο χρόνια. Αν δεν το χεις μέσα σου, αν δεν υπάρχει ένα υπόβαθρο ρατσισμού, μισαλλοδοξίας, σωβινισμού, φαλλοκρατισμού, ομοφοβίας, ένα σύμπλεγμα φοβιών και φαντασιώσεων μεγαλείου, οι οικονομικές δυσκολίες δεν αρκούν για να σε κάνουν Χρυσαυγίτη. Ο καρκίνος υπήρχε στην κοινωνία μας. Τώρα υποκρινόμαστε ότι τον ανακαλύπτουμε. Δεύτερον, οι πολλές ερμηνείες και η μεγάλη συζήτηση συσκοτίζουν το βασικό: ότι ανεξάρτητα από τους λόγους για τους οποίους έστρεψαν μία κοινωνία στον εξτρεμισμό, η στροφή αυτή ούτε δικαιολογείται, ούτε συγχωρείται. Για παράδειγμα, υπάρχουν δεκάδες λόγοι που έσπρωξαν τους Γερμανούς στο Χίτλερ κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου, αλλά ουδείς μπορεί να συγχωρήσει το Γερμανικό έθνος για όσα εγκλήματα έκανε. Ούτε η προσωπική, ούτε οι συλλογικές ευθύνες παραγράφονται.

Καθώς το παλαιό καθεστώς καταρρέει, πολύ σύντομα, φοβάμαι ότι θα έχουμε μπροστά μας μία αμείλικτη επιλογή: είτε με τον Τσίπρα, είτε με τους φασίστες. Οι αναγνώστες της στήλης γνωρίζουν πόσο απεχθάνομαι τον Τσίπρα. Παρόλα αυτά, όταν έλθει η ώρα, δεν θα το σκεφτώ δεύτερη φορά πριν κάνω την επιλογή μου.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr