Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr
![Reporter.gr on Google News](/images/google%20news/reporter%20news%20300x100.png)
Γράφει ο Νικηφόρος Μαλεβίτης
Αυτή η αφήγηση δεν είναι «το Πραγματικό». Είναι μία σχηματική και αφηρημένη «εντύπωση» του «Πραγματικού». Η γλώσσα, υπό την ευρεία έννοια του όρου, πάντοτε παρεμβάλλεται ανάμεσα στο Πραγματικό και την αντίληψή μας γι’ αυτό, δηλαδή την Πραγματικότητα. Άμεση πρόσβαση στο Πραγματικό δεν μπορούμε να έχουμε, όπως συμφωνούν πλέον οι περισσότεροι γλωσσολόγοι, καθώς και οι φιλόσοφοι που ασχολούνται με την επιστημολογία και την οντολογία. Αν και ο κόσμος γύρω μας «υπάρχει» αντικειμενικά, εμείς μπορούμε να τον αντιληφθούμε μόνο μέσω λογοπλαισίων, θεωριών και αφηγήσεων. Αυτές οι θεωρίες μπορεί να βρίσκονται κοντά ή μακριά από την αντικειμενική αλήθεια, ποτέ όμως δεν ταυτίζονται με αυτήν. Το «Πραγματικό» πάντοτε επιστρέφει, αποδομώντας τις βεβαιότητες μας και μας αναγκάζει να προσαρμόσουμε τις «αλήθειες» μας στα δεδομένα του. Τα παραπάνω βέβαια δεν σημαίνουν ότι οι δικές μας, ατομικές και συλλογικές «αλήθειες περιορισμένης εμβέλειας» δεν είναι σημαντικές. Χωρίς αυτές, ο κόσμος μας θα φαινόταν χαοτικός μέσα στην πολυπλοκότητά του, δεν θα μπορούσαμε να καταλάβουμε τι γίνεται.
Δουλειά των αρθρογράφων και των σχολιαστών της επικαιρότητας είναι να κατασκευάζουν τέτοια σχήματα, τα οποία καθιστούν το περιβάλλον μας κατανοητό. Να οργανώνουν τις πληροφορίες που δεχόμαστε σε μία – κατά το δυνατόν - συνεκτική αφήγηση. Αντιφάσεις και «σημεία πίεσης» θα υπάρχουν πάντα σε κάθε τέτοια αφήγηση, έστω και αν μερικοί θεωρούν τον λόγο τους Ευαγγέλιο. Επίσης, οι αφηγήσεις αυτές δεν «καταπίνονται» φυσικά αμάσητες από τους αναγνώστες, τους ακροατές, ή τους τηλεθεατές. Γίνονται αντικείμενα συζήτησης, αντιδράσεων και κριτικής, μέσα στις ζυμώσεις του δημόσιου διαλόγου. Ως εδώ καλά.
Το πρόβλημα είναι ότι στην Ελλάδα έχουμε πάρα πολλούς σχολιαστές και αναλυτές της πραγματικότητας, αλλά οι αναλύσεις τους βασίζονται σε ένα εξαιρετικά περιορισμένο αριθμό πληροφοριών. Έλάχιστοι είναι στοιχειωδώς ενημερωμένοι και διαβασμένοι. Το κυριότερο: πολλοί λίγοι είναι δυστυχώς εκείνοι που ασχολούνται με το πρωτογενές ρεπορτάζ και την έρευνα στην Ελλάδα, πάνω στα οποία θα πρέπει να χτίζονται υποτίθεται οι αναλύσεις. Από τους λίγους ρεπόρτερ που έχουμε, οι περισσότεροι θέλουν να γίνουν και αυτοί αρθρογράφοι. Βλέπετε, η «Γνώμη» είναι πολύ πιο εύκολη δουλειά από την έρευνα. Όπως θα θυμάστε ότι έλεγε και ο επιθεωρητής «Βρώμικος» Χάρι «οι απόψεις είναι σαν τις οπές του πισινού, ο καθένας έχει και από μία». Αντιθέτως, το διάβασμα και η έρευνα δεν κάνουν για τους τεμπέληδες. Έτσι κάπως, εν μέρει λόγω τεμπελιάς, κανένας σχεδόν δεν μπήκε στον κόπο να κοιτάξει τα εμπειρικά δεδομένα και να προειδοποιήσει 1-2 χρόνια πριν την κρίση, ότι η Ελλάδα χρεοκοπεί.
Καθώς πλησιάζουμε στις εκλογές, βαρέθηκα να εκτίθεμαι στις γνώμες του καθενός. Βαρέθηκα και μένα ακόμη. Νομίζω ότι το καλύτερο που έχουν να κάνουν οι αναγνώστες είναι να σταματήσουν να ακούνε αναλύσεις επί αναλύσεων από πραγματικούς και κατά φαντασίαν ειδικούς και να δουν τα δεδομένα κατάφατσα. Τι λένε οι αριθμοί για την Ελλάδα και την οικονομία της, τι λέει η δική τους εμπειρία από τις καθημερινές τους συναλλαγές με το κράτος και τους συμπολίτες τους. Γιατί «οι απόψεις είναι ελεύθερες, αλλά τα στοιχεία ιερά». Αν λοιπόν κλείσουμε για λίγο την τηλεόραση, αν σταματήσουμε να διαβάζουμε αρθρογράφους (και τον Μαλεβίτη) και επικεντρωθούμε για λίγο στις δικές μας πληροφορίες και προσλαμβάνουσες παραστάσεις, και αναλογιστούμε τι προσδοκίες έχουμε εμείς από το συλλογικό και ατομικό μας βίο, θα πάρουμε πολύ πιο σοφές αποφάσεις σε αυτές τις εκλογές. Βέβαια, και αυτό μία Άποψη είναι...