Στο ΠΑΣΟΚ από την άλλη, έχουμε τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος μετά από δεκάδες ομιλίες για την ανάγκη προστασίας της Ευρωπαϊκής πορείας της χώρας, μέσα από την υπερψήφιση Μεσοπρόθεσμου, Μνημονίου και λοιπών επώδυνων μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής, καλεί και πάλι στις επάλξεις τον φοβερό και τρομερό κύριο Παναγιωτακόπουλο, την Μιλένα Αποστολάκη και την κυρία Ξενογιαννακοπούλου. Δικαίως και πάλι οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ αναρωτιούνται αν καλούνται να ψηφίσουν μία φιλοευρωπαϊκή μεταρρυθμιστική παράταξη, ή να επαναφέρουν στην εξουσία τα απομεινάρια της δεκαετίας του 1980, εμπλουτισμένα με τους λεγόμενους «κηπουρούς».
Και μέσα σε όλο αυτό το όργιο ασυνέπειας, μας προέκυψε και το όργιο των (ν)τροπολογιών, αλλά και η απροθυμία της κυβέρνησης (για άλλη μία φορά) να εφαρμόσει τον νόμο και να προστατεύσει το δημόσιο συμφέρον απέναντι στα τερτίπια της ΠΝΟ και του ΠΑΜΕ.
Πολλοί Έλληνες τρέμουμε στην ιδέα ότι κινδυνεύουμε να καταλήξουμε υπό το καθεστώς της ανίερης αντι-ευρωπαϊκής συμμαχίας μεταξύ ακροδεξιών και ακροαριστερών. Απορούμε πώς είναι δυνατόν να διαμαρτύρονται ορισμένοι συμπατριώτες μας για την «καταπίεση» και την «υποδούλωση» της Ελλάδας από την Άνγκελα Μέρκελ και ταυτόχρονα να ρίχνουν την ψήφο τους στους νοσταλγούς του Μεγάλου Φονέα των Ελλήνων, Αδόλφου Χίτλερ, βάζοντας στη Βουλή τη Χρυσή Αυγή. Αντιλαμβανόμαστε ότι αυτές οι εκλογές είναι «άσπρο-μαύρο»: είτε θα πούμε «Ναι» στην Ευρωπαϊκή Ελλάδα με όλες τις δυσκολίες που συνάγεται αυτός ο δρόμος, είτε θα επιλέξουμε να οδηγήσουμε τη χώρα σε έναν «μεταμοντέρνο μετα-μεσαίωνα» (για να χρησιμοποιήσω την έκφραση του κ. Θέμου Αναστασιάδη). Δεν διαχωρίζουμε ανάμεσα σε εκείνους που μας λένε να πετάξουμε το Μνημόνιο στο καλάθι των αχρήστων (και έτσι να βγούμε από το ευρώ) με μειλίχιο ύφος, όπως ο κ. Κουβέλης και σε εκείνους που μας το λένε με υστερικές φωνές, όπως η κυρία Κανέλλη.
Αλλά πάνω που καταλήγουμε στο συμπέρασμα, «από το να με κυβερνάει η ΠΝΟ και οι μπαχαλάκηδες του κ. Τσίπρα, θα ψηφίσω Μπένι ή Αντώνη και με τα δύο χέρια», οι πρόεδροι των δύο μεγάλων κομμάτων μας κάνουν τα νεύρα σμπαράλια με την ασυνέπειά τους, την παροχολογία, τις μεταμεσονύχτιες τροπολογίες, την ανοχή στην ανομία, την ανάκληση στην ενεργό δράση κάθε απαξιωμένου παλαίμαχου του παλαιοκομματισμού. Έλεος πια, δεν μπορούν να υιοθετήσουν μία σταθερή θέση υπέρ της Ευρωπαϊκής πορείας της χώρας και να την υποστηρίξουν αντρίκεια και με επιχειρήματα, εξηγώντας στον κόσμο γιατί κάνουν αυτό που κάνουν; Δεν καταλαβαίνουν ότι με το να κλαίγονται ότι «εμείς δεν θέλουμε, αλλά η Μέρκελ μας πιέζει», υπονομεύουν την νομιμοποίηση του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής; Δεν έχουν τα κότσια να πουν ότι πέρα από το δημοσιονομικό σκέλος, το Μνημόνιο περιέχει και σειρά αναγκαίων μέτρων για τον ριζικό μετασχηματισμό και εξευρωπαϊσμό της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας, τα οποία κάθε εχέφρων πολίτης πρέπει να υποστηρίξει; Και τέλος, τόσο σημαντική είναι πια αυτή η κυρία Αποστολάκη, που πρέπει να διακινδυνεύσουν τα πάντα για να την επαναφέρουν στο πολιτικό σκηνικό (μη χάσουμε!); Έλεος πια! Δεν μας βοηθάτε κύριοι. Δεν μας βοηθάτε καθόλου και θα είστε συνυπεύθυνοι για ό,τι κακό συμβεί στην πατρίδα...
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr