Είναι δύσκολο να κάνει κάποιος ακριβείς εκτιμήσεις. Σκέφτομαι πολλές φορές ότι για κάθε 100.000 άτομα που μουτζώνουν μαζικά το Κοινοβούλιο στις «μεγαλειώδεις», κατά τα μίντια, συγκεντρώσεις, υπάρχουν και άλλοι 4.000.000 Αθηναίοι που ούτε μουτζώνουν, ούτε τα σπάνε. Κολλημένοι στο μποτιλιάρισμα, προσπαθούν να επιβιώσουν σε μία πόλη όπου τίποτα πια δεν λειτουργεί (είναι αμφίβολο αν ποτέ λειτουργούσε) και έχοντας απέναντί τους ένα κράτος που τους κάνει τη ζωή κάθε μέρα δύσκολη.
Από τη μία πλευρά έχουμε τα φαινόμενα γενικευμένης ανομίας και αστικής ανυπακοής, τύπου Κερατέας, και από την άλλη έναν λαό που έχει υποστεί το πιο σκληρό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής που έγινε ποτέ στον κόσμο και συνεχίζει παρ’ όλα αυτά να απαντά στην πλειοψηφία του «Ναι στο ευρώ», γνωρίζοντας ότι αυτό το «Ναι» σημαίνει ότι «θα ματώσω κι άλλο».
Μετά τα πρόσφατα επεισόδια στις παρελάσεις, ορισμένοι, όπως ο κ. Πάγκαλος, είπαν ότι είμαστε όμηροι μειοψηφιών. Μειοψηφιών που απλώς κάνουν πιο μεγάλη φασαρία και εκμεταλλεύονται την αδυναμία της Πολιτείας να επιβάλλει τον νόμο. Είναι άραγε έτσι; Ή μήπως αυτές οι αντιδράσεις που ξεφτιλίζουν τη μνήμη μεγάλων στιγμών του έθνους μας εκφράζουν την πλειοψηφία των πολιτών; Είναι πολύ δύσκολο να δοθεί προς το παρόν απάντηση.
Θυμηθείτε ότι μέχρι σήμερα, οι κατ’ όνομα τουλάχιστον φιλοευρωπαϊκές παρατάξεις δελέαζαν τους πολίτες με υποσχέσεις διευθετήσεων, προσλήψεων, χαριστικών ρυθμίσεων και παράλογων αυξήσεων. Οπότε, δεν είναι σίγουρο ότι όσοι ψήφιζαν Ναι στην Ευρώπη το έκαναν επειδή πράγματι διαφωνούν με το δρόμο που μας προτείνει η κυρία Παπαρήγα, ή υπέκυπταν στον πειρασμό του νεποτισμού και της ευνοιοκρατίας. Αυτή τη φορά, καμία από τις φιλοευρωπαϊκές παρατάξεις, από τη μικροσκοπική Δράση, μέχρι τη Νέα Δημοκρατία, δεν έχει να υποσχεθεί τίποτε άλλο, εκτός από αίμα, δάκρυα και ιδρώτα. Επιπλέον, οι υποτιθέμενοι μεταρρυθμιστές κάνουν ό,τι μπορούν για να απολέσουν το όποιο ηθικό πλεονέκτημα διαθέτουν έναντι των αντιπάλων τους: αφού πρώτα συναγωνίστηκαν τον κ. Τσίπρα σε λαϊκισμό επί δεκαετίες, με συνέπεια να καταρρεύσει οικονομικά η χώρα, σήμερα συνεχίζουν να προκαλούν, αρνούμενοι την ανανέωση των κομμάτων τους με νέες δυνάμεις και προχωρώντας σε εξωφρενικές ρυθμίσεις, όπως αυτή των ημιυπαίθριων.
Επομένως, αυτή τη φορά, η Ευρωπαϊκή επιλογή θα είναι μια πραγματικά σκληρή επιλογή. Θα την κάνουν, με κρύα καρδιά, όσοι είναι πραγματικά συνειδητοποιημένοι για το τι διακυβεύεται. Γι’ αυτό και οι εκλογές που έρχονται θα δώσουν ίσως οριστική απάντηση στο ερώτημα «τι είναι οι Έλληνες;».
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr