Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η ελληνική αριστερά έχει υιοθετήσει ταυτόσημες σχεδόν θέσεις απέναντι στο ενιαίο νόμισμα με τους εθνικιστές. Εξάλλου, διαβάζοντας τις θέσεις της Χρυσής Αυγής για το Μνημόνιο, έχει κανείς την εντύπωση του deja vu από τα δελτία τύπου του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΚΚΕ. Άκρα δεξιά και άκρα αριστερά θέλουν ακριβώς το ίδιο πράγμα: την διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ.

Γιατί; Μην ακούτε τι λένε για τη φυλετική καθαρότητα ή την δικτατορία του προλεταριάτου (εξάλλου και οι δύο δικτατορίες είναι). Η αλήθεια είναι η εξής: Η Ευρώπη είναι η πιο πλούσια κοινωνία στην ιστορία της ανθρωπότητας και η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου. Ποτέ άλλοτε στο παρελθόν δεν απολάμβανε τόσο μεγάλο μέρος μίας κοινωνίας, τόσο μεγάλη ευημερία. Μολονότι στην ήπειρό μας ζει μόλις το 9% του πληθυσμού του πλανήτη, διατίθεται το 62% και πλέον των παγκόσμιων κοινωνικών παροχών. Αν νομίζουν ορισμένοι ότι έχουμε φτώχεια στην Ε.Ε, ας κοιτάξουν τις στατιστικές για τις υπόλοιπες – ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες – αγορές του κόσμου, αλλά και το τι συνέβαινε στην Ευρώπη πριν χτιστεί το μεταπολεμικό κοινωνικό κράτος. Τα επιδόματα ανεργίας, οι συντάξεις, η δωρεάν περίθαλψη, η καθολική ασφάλιση, η δωρεάν παιδεία είναι πρόσφατες σχετικά κατακτήσεις, των τελευταίων δεκαετιών. Ακόμη και σήμερα, οι περισσότεροι άνθρωποι στον υπόλοιπο πλανήτη, ούτε που τολμάν να ονειρευτούν τέτοιες παροχές. Επιπλέον, για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία, η Ευρώπη απολαμβάνει για τόσα πολλά χρόνια ειρήνη, τουλάχιστον στον πυρήνα της, στον οποίο περιλαμβάνεται και η Ελλάδα. Αυτό δεν είναι καθόλου αυτονόητο.

Όπως γίνεται αντιληπτό, οι ακραίοι, οι λαϊκιστές, οι δημαγωγοί, σιχαίνονται αυτές τις κατακτήσεις. Το αυγό του φιδιού, ο πόλεμος, οι συγκρούσεις, το τσεκούρι και η φωτιά, ευδοκιμούν πάνω στην ανθρώπινη δυστυχία. Γι' αυτό και οι αυταρχισμοί των άκρων κάνουν ό,τι μπορούν ώστε να εκμεταλλευθούν την οικονομική κρίση και την ανεργία, προκειμένου να καταστρέψουν την Ευρώπη. Ο δρόμος τους για την εξουσία περνάει μέσα από τα ερείπια όσων έχτισαν οι Ευρωπαίοι επί έξι δεκαετίες. Γι' αυτό και δεν θέλουν να ξεπεράσουμε την κρίση. Διότι αν την ξεπεράσουμε, θα επιστρέψουν εκεί όπου τους αξίζει, στο 3 και στο 5% των εκλογικών ποσοστών.

Μην ξεχνάμε ότι χρειάστηκε κάποτε να αλωθεί η Ρώμη, να χορταριάσουν οι δρόμοι και τα υδραγωγεία που είχε φτιάξει σε όλη την Ευρώπη, να γκρεμιστούν οι ναοί της, να ξεχάσει ο κόσμος να διαβάζει και να βυθιστεί στο σκότος του Μεσαιωνικού φανατισμού και της υπανάπτυξης, για να εκτιμήσουν επιτέλους οι Ευρωπαίοι τι έχασαν. Το ίδιο κινδυνεύουμε να πάθουμε και τώρα.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι εκατομμύρια άνθρωποι στην Ευρώπη σήμερα δυστυχούν και υποφέρουν λόγω της κρίσης. Η πρόκληση για την Ευρώπη είναι, πρώτον, να επιβιώσει και, δεύτερον, να προσαρμοστεί σε στις νέες συνθήκες ώστε να διατηρήσει και το υψηλό βιοτικό της επίπεδο και το κοινωνικό της μοντέλο. Γιατί οι δήθεν υπερασπιστές του λαού δεν θέλουν να σώσουν τους ανέργους. Θέλουν να πείσουν τους ανέργους να πουν «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλόφυλων» και έτσι να καταστρέψουν την Ευρώπη και μαζί με αυτήν, το δίχτυ προστασίας που έχουν αυτοί οι άνθρωποι, αλλά και κάθε προοπτική που έχουν για να επανέλθουν στην αγορά εργασίας. Καταστρέφοντας την Ευρώπη, μας καταδικάζουν σε έναν νέο Μεσαίωνα, αφού τα μικροσκοπικά μας κράτη δεν θα μπορέσουν ποτέ να επιβιώσουν μόνα τους απέναντι στους γίγαντες της Ασίας και της Αμερικής. Στην καλύτερη περίπτωση, οι οικονομίες τους θα πέσουν στην «Β' κατηγορία» της παγκόσμιας κατάταξης. Στη χειρότερη, θα ζήσουμε νέους πολέμους. Το ερώτημα είναι αν θα επιτρέψουμε στους φανατικούς να νικήσουν.