...Το αποτέλεσμα αυτό επιβεβαιώνει τον στιβαρό φοροεισπρακτικό μηχανισμό που έχει δημιουργήσει η χώρα και τον αυστηρό έλεγχο των δημοσίων δαπανών. Οι στόχοι που έχουν τεθεί για το 2012 οδηγούν σε περαιτέρω σημαντική μείωση του ελλείμματος. Παράλληλα, έχουν γίνει μεγάλα βήματα για τη δημιουργία θέσεων εργασίας, όπως η ελαστικοποίηση των μισθών στους κλάδους που έχουν πληγεί ιδιαίτερα από την κρίση. Επιπλέον, οι αρχές ενισχύουν την αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων επανεκπαίδευσης και επανένταξης στην αγορά εργασίας για τους ανέργους».

Κάπως έτσι περιγράφει την κατάσταση στην Ιρλανδική οικονομία η τελευταία αξιολόγηση της Τρόικας, με την οποία εγκρίνεται, χωρίς κανέναν αστερίσκο, η εκταμίευση της επόμενης δόσης από τα χρήματα του Μηχανισμού στήριξης στη χώρα. Παρότι το χρέος της Ιρλανδίας υπερβαίνει το ΑΕΠ της, όπως το δικό μας, παρότι έχει τεθεί σε καθεστώς μνημονίου, όπως και η Ελλάδα και μολονότι το έλλειμμά της παραμένει οριακά διψήφιο, η πρόοδος που έχει σημειωθεί σε όλα τα επίπεδα είναι εντυπωσιακή. Εξ ου και δεν πηγαίνει η ψυχή των Ιρλανδών στα πόδια, κάθε φορά που πηγαίνει εκεί η Τρόικα για να εγκρίνει κάποια δόση. Εξ ου και δεν αμφιβάλλει κανείς ότι η χώρα θα παραμείνει στο ευρώ και δεν θα μεταπέσει στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Εξ ου και ο κατώτατος μισθός παραμένει στα 1.400 ευρώ. Εξ ου και κανένας δεν μιλάει για νέο μνημόνιο, άτακτη χρεοκοπία και τα συναφή. Εξ ου και η οικονομία δεν βρίσκεται σε ύφεση, αλλά οριακά έστω μεγεθύνεται. Εξ ου και τα spread της βρίσκονται στις 640 μονάδες βάσης, την ώρα που τα ελληνικά είναι στις 3300 μονάδες. Εξ ου και η Ιρλανδία θα επιστρέψει πολύ σύντομα στις αγορές.

Δεν λέω φυσικά ότι οι Ιρλανδοί περνάνε ζωή και κότα. Έκαναν παιδαριώδη λάθη με τη διαχείριση του τραπεζικού τους συστήματος και τώρα τα πληρώνουν ακριβά. Όμως, κάνουν κάτι για να αποδείξουν ότι θα ξεράσουν τον κάβο. Και έχουν πείσει Ευρωπαίους, ΔΝΤ και αγορές ότι θα τα καταφέρουν. Η αβεβαιότητα δηλαδή εξαλείφεται, κάτι που αποτελεί βασική προϋπόθεση για την ανάκαμψη της οικονομίας.

Την ίδια στιγμή, στην Ελλάδα ετοιμαζόμαστε να υιοθετήσουμε με 10 μήνες καθυστέρηση ένα φορολογικό νομοσχέδιο πολύ πιο πολύπλοκο από το προηγούμενο (ο κ. Βενιζέλος είναι ο κλασικός τύπος πολιτικού που πιστεύει ότι η πολυπλοκότητα ενός νόμου αποτελεί τεκμήριο της ευφυϊας του...), δεν έχουμε κάνει κανένα βήμα για τη μείωση της γραφειοκρατίας, για την απλοποίηση της νομοθεσίας, για την επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης, για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στις προοπτικές της οικονομίας μας, για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Μετά μας φταίει η Τρόικα...