Στην επιστολή αυτή του απολογισμού καθώς και στη συνέντευξή του, ο κ. Κωστόπουλος αποδομεί πλήρως το λάιφ στάιλ που συστηματικά ανέδειξαν και αποθέωσαν τα περιοδικά του: το βλαχο-μπαρόκ της Μυκόνου, την τζιπάρα, το συφερτό των αποτυχημένων ηθοποιών, ημι-ανορεξικών μοντέλων, μετροσέξουαλ νεόπλουτων, άξεστων φοροφυγάδων, ξιπασμένων κομμωτών και αγενών σερβιτόρων, που βρώμισαν τον τόπο μας, τις δεκαετίες του 1990 και του 2000. Μολονότι φυσικά δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνος για τη χρεοκοπία της χώρας, τα περιοδικά του αποτέλεσαν το ευαγγέλιο της στάσης ζωής που μας οδήγησε σε αυτήν.

Επίσης, ο απολογισμός του κ. Κωστόπουλου περιέχει εκτενείς αναφορές στη μεγάλη φούσκα των μήντια, τους εξωφρενικούς μισθούς και τα απίστευτα έξοδα του κλάδου, τα οποία δεν δικαιολογούνταν ούτε από το μέγεθος της ελληνικής διαφημιστικής αγοράς, ούτε από τον αριθμό των αναγνωστών. Όπως και τόσοι άλλοι κλάδοι της οικονομίας μας, έτσι και τα ΜΜΕ αιωρούνταν επί χρόνια στο σύννεφο μίας ψευδαίσθησης: ότι μία οικονομία μπορεί να μεγεθύνεται εσαεί, μέσω της δημόσιας και ιδιωτικής κατανάλωσης προϊόντων που παράγονται στο εξωτερικό. Τώρα που η φούσκα έσκασε, το βιοτικό μας επίπεδο επιστρέφει στα πραγματικά του επίπεδα. Σε αυτά δηλαδή που αντιστοιχούν στον  - ελάχιστο - πλούτο που παράγεται στη χώρα.

Εξίσου ενδιαφέρουσα είναι και η αυτομαστίγωση του κ. Κωστόπουλου. Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της νεοελληνικής νοοτροπίας: από το κόμπλεξ κατωτερότητας του επαρχιώτη, στην αλαζονεία και μετά στην καταστροφή και στην ταπείνωση. Η επίτευξη ισορροπίας αποδεικνύεται μέχρι στιγμής αδύνατη, εξ ου και ο κ. Κωστόπουλος μας «προειδοποιεί» ότι θα επιστρέψει «λιγότερο αφελής», διότι «η ζωή είναι μικρή για να ‘ναι θλιβερή».

Στον κ. Κωστόπουλο απάντησε με σύντομο άρθρο στο σάιτ της δισκογραφικής του εταιρείας, ο μουσικός Γιάννης Αγγελάκας, στιχουργός και τραγουδιστής του πιο σημαντικού ροκ συγκροτήματος της μεταπολίτευσης («Τρύπες»).  Ο κ. Αγγελάκας στηλιτεύει επίσης το λάιφ στάιλ του «σταρχιδισμού, του κωλαρπαξισμού και του τομαρισμού» που ανέδειξε «ο μέχρι πρότινος γκουρού της ανεμελιάς και της ελαφράδας». Ωστόσο, και ο ίδιος ο κ. Αγγελάκας αποτελεί το άλλο πρόσωπο της χρεοκοπημένης Ελλάδας. Της νοοτροπίας δηλαδή της «επανάστασης» για την επανάσταση, της αντίστασης χωρίς νόημα, του «Όχι σε όλα». Ενδεικτική είναι η στάση του στο ζήτημα της κατασκευής ΧΥΤΥ στην Κερατέα. Υποστήριξε την αντίσταση των κατοίκων (πολλοί εκ των οποίων είχαν χτίσει αυθαίρετα στην περιοχή, τα οποία στη συνέχεια νομιμοποιήθηκαν και έτσι δημιουργήθηκε ο δήμος τους) να μην κατασκευαστεί ένα έργο που είχε όλες τις περιβαλλοντικές και χωροταξικές αδειοδοτήσεις. Λες και είναι προοδευτικό να μην έχουμε Χώρους Υγειονομικής Ταφής και Επεξεργασίας Απορριμάτων στην Αττική, αλλά παράνομες χωματερές. Όχι σε όλα λοιπόν, όχι για το όχι. Τα «μη κανονικά» παιδιά που εξυμνεί στα τραγούδα του ο κ. Αγγελάκας είναι αυτά τα παιδιά που έχουν μετατρέψει το κέντρο της Αθήνας σε Βαγδάτη, καταστρέφοντας τον αρχιτεκτονικό θησαυρό της πρωτεύουσας και τις μικροπεριουσίες ανθρώπων που δουλεύουν σαν τα σκυλιά για να διατηρήσουν τα μαγαζιά τους ανοικτά και να θρέψουν τις οικογένειές τους.

Υπό αυτήν την έννοια, Κωστόπουλος και Αγγελάκας αποτελούν τα δύο πρόσωπα της χρεοκοπημένης Ελλάδας. Μολονότι δεν θα μπορούσαν να είναι πιο διαφορετικοί σαν χαρακτήρες και μολονότι δεν μπορώ να κρύψω ότι προτιμώ 1000 φορές να ακούω τον φοβερό δίσκο των «Επισκεπτών» και τις εκπληκτικές «Ανάσες των Λύκων» από το να διαβάζω τις κουτσομπολίστικές ανοησίες των περιοδικών του κ. Κωστόπουλου, η αλήθεια είναι ότι και οι δύο υποστήριξαν με το έργο τους στάσεις ζωής που καθήλωσαν τη χώρα στην υπανάπτυξη.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr