Και ας πούμε ότι το νέο Μνημόνιο θα εντείνει την ύφεση, όπως πράγματι θα γίνει. Τι ακριβώς προτείνουν οι παλικαράδες που προτείνουν να πετάξουμε έξω την Τρόικα δεν έχω καταλάβει. Πώς θα πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις χωρίς τα δανεικά των εταίρων μας δεν έχω καταλάβει. Γιατί αντιδρούμε στο PSI που κουρεύει 100 δισεκατομμύρια ελληνικού χρέους επίσης δεν αντιλαμβάνομαι. Και γιατί είναι προτιμότερο να έχουμε 50% ύφεση τουλάχιστον με την αποχώρηση από την ευρωζώνη, αντί 5% ύφεση μέσα στην ευρωζώνη, αδυνατώ να συλλάβω. Γενικώς, εναλλακτική λύση δεν έχω ακούσει μέχρι σήμερα, εκτός από κάτι σενάρια επιστημονικής φαντασίας για βοήθεια από το Ιράν, τη Ρωσία και την Κίνα.

Αντί περαιτέρω σχολίων, παραθέτω ένα εξαιρετικό, πραγματικά εξαιρετικό κείμενο που διάβασα χθες στην «Καθημερινή», από τον Βασίλη Μοναστηριώτη, επίκουρο καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας στο LSE και, εξ όσων αντιλαμβάνομαι αριστερό. Πρόκειται για την πιο ολοκληρωμένη αντιμνημονιακή υποστήριξη του Μνημονίου που έχω δει. Προσυπογράφω και υποκλίνομαι:

«Χρωματιστές ανοησίες
Του Βασιλη Mοναστηριωτη*

Στην τελευταία του παρέμβαση στο ζήτημα της Ελλάδας, ο διάσημος νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν ισχυρίζεται ότι τα νέα μέτρα που προτείνει η τρόικα δεν θα λειτουργήσουν και αντίθετα θα επιτείνουν το πρόβλημα, βυθίζοντας την ελληνική οικονομία βαθύτερα στην κρίση. Είναι έτσι ακριβώς. Οι μειώσεις των εισφορών θα αποδυναμώσουν τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων και του κράτους. Οι μειώσεις των μισθών θα αποδυναμώσουν την κατανάλωση και τη ζήτηση εργασίας. Και η μείωση των κρατικών δαπανών θα μειώσει περαιτέρω τη ρευστότητα στην οικονομία.
Η συμπίεση του εργατικού (μισθολογικού και μη) κόστους δεν θα φέρει νέες επενδύσεις, ούτε θα «σπρώξει» προς τη μείωση της αδήλωτης εργασίας και της παραοικονομίας, αφού τα δομικά προβλήματα -το υψηλό επενδυτικό ρίσκο και η οργάνωση της παραγωγής στη βάση μικρομονάδων με χαμηλή ροπή επανεπένδυσης κερδών και προσανατολισμό στην κατεύθυνση του ανταγωνισμού κόστους- θα παραμείνουν.

Αλλά όλοι αυτοί που συζητάνε ωσάν ακαδημαϊκού ενδιαφέροντος αυτά τα ζητήματα δεν βλέπουν ότι η εναλλακτική δεν είναι η διατήρηση του υπάρχοντος status quo, αλλά η καθολική πτώχευση της Ελλάδας. Μια πτώχευση που θα σημάνει την εξάτμιση των εισοδημάτων, την εξάτμιση των περουσιακών αξιών (γης, επιχειρήσεων, αποταμιεύσεων κ.λπ.) και την έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη. Δεν βλέπουν ότι «αιδώ που φτάσαμε» (η παράφραση είναι ηθελημένη) δεν έχουμε την πολυτέλεια επιλογών. Εχουμε μόνο την ευθύνη, μια πραγματικά ιστορική ευθύνη, να διατηρήσουμε τη θέση της χώρας μέσα στο ευρωπαϊκό πολιτικό και οικονομικό σύστημα και να ξεκινήσουμε να φτιάχνουμε τα πράγματα από την αρχή.

Αυτοί που κόπτονται για την προστασία των επικουρικών συντάξεων και την εισαγωγή ενός κατώτατου πλαφόν στη μείωσή τους, ας συμφωνήσουν σήμερα στο (άδικο και δυσβάσταχτο) οριζόντιο «κούρεμά» τους, όπως απεγνωσμένα μάς ζητάει η τρόικα, και ας έρθουν αύριο κιόλας, αφού τόσο πολύ κόπτονται, και ας θεσμοθετήσουν έναν νέο φόρο επί των υψηλών εισοδημάτων, δεσμεύοντας τα έσοδα για την πληρωμή ενός επιδόματος πρόνοιας σε συνταξιούχους χαμηλών εισοδημάτων. Γιατί την επικουρική σύνταξη των 300 ευρώ την παίρνει αυτός που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, αλλά την παίρνει και ο άλλος, που έχει βασική σύνταξη 1.300 ευρώ και άλλα τόσα αδήλωτα από ενοίκια και άλλες προσόδους. Την παίρνει αυτός με την πισίνα στο Kολωνάκι και τις καταθέσεις σε γερμανικά ομόλογα, όπως την παίρνει και αυτός δεν έχει να βάλει πετρέλαιο για θέρμανση. Αυτοί που κόπτονται τόσο πολύ, ας συμφωνήσουν με την τρόικα να μας παραχωρήσει επί πιστώσει, αφού ούτε γι' αυτό δεν έχουμε λεφτά -εκεί φέραμε τη χώρα μας- ένα ηλεκτρονικό σύστημα καταγραφής της ακίνητης περιουσίας, ας φτιάξουν ένα περιουσιολόγιο, ας ξεκινήσουν ελέγχους για τη χρήση των οικιών που δηλώνονται ως κενές ή ιδιοκατοικούμενες (π.χ.: παραθεριστικές), ας εντοπίσουνε αυτούς που υποκρύβουν τα συμπληρωματικά τους εισοδήματα, ας τους φορολογήσουν επιτέλους, και ας χρησιμοποιήσουν τα έσοδα από τη φορολόγησή τους για τη θέσπιση -επιτέλους!- μιας δίκαιης και αναδιανεμητικής κοινωνικής πολιτικής. Ας κατασχέσουν τα σπίτια με τις αδήλωτες προσόδους και ας τα δώσουν στους νεοάστεγους - για τους οποίους τόσο πολύ κόπτονται.
Θα μου πείτε, μέχρι να γίνουν όλα αυτά θα περάσει χρόνος και μέχρι τότε ο κοσμάκης θα πεινάσει. Ε, ας πεινάσει. Μήπως άμα χρεοκοπήσουμε θα γεμίσει ως διά μαγείας η κοιλιά του νηστικού; Ας πεινάσει λοιπόν ο νηστικός, αρκεί να ξέρει ότι κάτι αλλάζει, ότι κάτι γίνεται. Ας δείξουμε στην τρόικα ότι προσπαθούμε, ότι μπορούμε, ότι θέλουμε, και ας πάμε στη συνέχεια να διεκδικήσουμε καλύτερους όρους και ηπιότερα μέτρα.

Και να έχουμε τότε σύμμαχό μας τον Κρούγκμαν και την κοινή λογική. Αλλά με το να τραβάμε ανόητες κόκκινες γραμμές και να αυτοδιαφημιζόμαστε ως όψιμοι «υπερασπιστές των φτωχών», απλά διαιωνίζουμε τη φτώχεια και την ανέχεια και χάνουμε και την τελευταία ικμάδα αξιοπρέπειας που έχουμε ως χώρα.
Ας αφήσουμε λοιπόν τις κόκκινες γραμμές και τις χρωματιστές μπούρδες και ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί να φτιάξουμε τη χώρα από την αρχή και να τη φέρουμε στη θέση που νομίζουμε πως της αξίζει. Αν μπορούμε. Αν της αξίζει.

* Ο κ. Βασίλης Μοναστηριώτης είναι επίκουρος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, στο London School of Economics and Political Science (LSE)».