Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr
Αν θεωρήσουμε τις παραπάνω υποθέσεις δεδομένες, θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον κάποιος Χριστιανός (ή μάλλον κάποιο ερευνητικό κέντρο ή πανεπιστήμιο), να κάνει μια μικρή έρευνα και να μας απαντήσει στο εξής ερώτημα: Πόσο κόστισαν στην οικονομία οι 330 και πλέον ημέρες του χρόνου κατά τις οποίες το κέντρο των μεγάλων πόλεων (κυρίως της Αθήνας) ήταν κλειστό, λόγω των συνεχών διαδηλώσεων δικαίως και αδίκως διαμαρτυρόμενων κοινωνικών ομάδων; Πόσοι λιγότεροι τουρίστες ήλθαν στην Ελλάδα λόγω των σκηνών ακραίας βίας που έκαναν το γύρο του κόσμου μέσω των διεθνών ΜΜΕ; Πόσο κόστισαν τα κλειστά λιμάνια, τα κλειστά αεροδρόμια και η εκδίωξη των κρουαζιερόπλοιων από το ΠΑΜΕ; Πόσο ζημιώθηκε η εθνική οικονομία από τους τουρίστες που με το που προσγειώθηκαν στην Αθήνα ή το Ηράκλειο, ή τη Ρόδο, γύρισαν αμέσως πίσω επειδή δεν υπήρχαν ούτε ταξί, ούτε ΜΜΜ; Πόσο θα κοστίσει στο μέλλον στην εθνική οικονομία η εξιστόρηση της Οδύσσειας που έζησαν στην Ελλάδα (να περπατάνε από το αεροδρόμια στην πόλη με τις βαλίτσες στον ώμο) στους συμπατριώτες τους; Πόσο μεγαλύτερη ρευστότητα θα υπήρχε στην οικονομία, αν οι δήθεν πατριώτες δεν είχαν σηκώσει 30 δισεκατομμύρια από τις τράπεζες τον τελευταίο χρόνο, είτε για να τα μεταφέρουν στην Κύπρο ή την Ελβετία, είτε για να τα κρύψουν σε θυρίδες και στρώματα; Πόσο κόστισε το κίνημα του «Δεν πληρώνω», στους υπόλοιπους φορολογούμενους που πλήρωναν, αλλά και στους εργαζόμενους στους μεγάλους οδικούς άξονες της χώρας που απολύθηκαν, ελλείψει ρευστότητας;
Η πρόβλεψή μου είναι ότι αν δεν είχαν συμβεί τα παραπάνω, όχι μόνο θα είχαμε υπερκαλύψει το στόχο μείωσης του ελλείμματος και θα μιλούσαμε σήμερα για οικονομικό θαύμα στην Ελλάδα, αλλά και η καθημερινότητά μας θα ήταν πολύ καλύτερη. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα έπρεπε να καταργηθεί το δικαίωμα της απεργίας, ούτε ότι δεν είχαν λόγους να διαμαρτυρηθούν πολλοί εξ ημών. Σημαίνει όμως ότι όταν δίνεις την εικόνα μίας χώρας στα πρόθυρα της ανομίας, τότε κανείς δεν θα επενδύσει σε αυτήν, ενώ σίγουρα θα εκτοξευθεί και η εκροή κεφαλαίων. Σημαίνει επίσης ότι όταν ένας επιχειρηματίας διαμαρτύρεται για την έλλειψη ρευστότητας για την επιχείρησή του από τις τράπεζες και ταυτόχρονα έχει σηκώσει ό,τι είχε και δεν είχε από τους προσωπικούς του λογαριασμούς, τότε είναι υποκριτής του χειρίστου είδους. Όπως υποκριτές είναι και όσοι προκειμένου να διαφυλάξουν τα προνόμιά τους, εκβίαζαν επί ένα χρόνο την υπόλοιπη κοινωνία, είτε κλείνοντας τα φαρμακεία, είτε κλείνοντας το ρεύμα, είτε κλείνοντας τους δρόμους. Και βέβαια χειρότεροι υποκριτές ήταν οι δημόσιοι υπάλληλοι που απεργούσαν και ταυτόχρονα δήλωναν «έτοιμοι προς εργασία», ή «ασθενείς» ή ρεπό και πληρώνονταν κανονικά τα μεροκάματά τους, από το αίμα των υπολοίπων μας.
Τον τελευταίο χρόνο, πυροβολούμε συνεχώς το πόδι μας. Και είναι αμφίβολο αν πλέον μπορεί να σταματήσει η αιμορραγία, όποια συνταγή και να ακολουθήσουμε. Ίσως είναι κάτι που θα πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις, τώρα που κάνουμε τον θλιβερό απολογισμό του τραγικού 2011...
[email protected]