Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr
Στην ουσία, πρόκειται για υπόθεση αστεία. Ο κ. Σαμαράς έχει τονίσει επανειλλημένως, σε συνεντεύξεις και ομιλίες του, ότι υπάρχει συνέχεια του κράτους και ότι η επόμενη κυβέρνηση θα δεσμεύεται από τις υπογραφές της προηγούμενης. Αυτό είναι κανονικά αυτονόητο. Επίσης, με τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, οι πολιτικοί αρχηγοί δεσμεύτηκαν να υλοποιήσουν τις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου «και τις οικονομικές πολιτικές που τις συνοδεύουν». Οπότε, που το πρόβλημα;
Το πρόβλημα είναι ότι ο κ. Σαμαράς έχασε για άλλη μία φορά την ψυχραιμία του και είπε ότι αν αυτά που έχει δηλώσει εδώ, στο εσωτερικό της Ελλάδας, τα πει και επισήμως στους ξένους, τότε θα είναι «δηλωσίας». Έχει επίσης επικαλεστεί την ανδρική του τιμή και την υπόληψή του, υποστηρίζοντας ότι «ο λόγος του είναι συμβόλαιο». Όταν λοιπόν υιοθετείς τόσο ακραίες θέσεις, δεν είναι μόνο ότι οι επιλογές σου μειώνονται. Δεν έχεις καν επιλογές ελιγμών. Είναι σαν να έχεις μπει σε αυτοκινητόδρομο χωρίς εξόδους. Αυτό εννοούν οι αγγλοσάξονες κοινωνικοί επιστήμονες όταν κάνουν λόγο για «path dependency». Εδώ που φτάσαμε λοιπόν, η μόνη εναλλακτική από το να συνεχίσει την πορεία του στον αυτοκινητόδρομο ο κ. Σαμαράς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, είναι να κάνει όπισθεν. Δηλαδή μία απίστευτη κωλοτούμπα, την οποία οι υπόλοιποι θα πρέπει να προσποιηθούμε ότι δεν την είδαμε. Θα το κάνει; Ή θα επιμείνει στην πορεία που έχει χαράξει, όπως συνέβη και με το Σκοπιανό; Κύριος Οίδε...
Και οι Ευρωπαίοι; Αφού έχει πει τόσες φορές ο κ. Σαμαράς ότι θα κάνει αυτά που πρέπει να κάνει, γιατί επιμένουν; Γιατί του ζητάνε ρητή δέσμευση ενώπιόν τους; Διότι είμαστε παντελώς αναξιόπιστοι. Δεν είναι μόνο το δημοψήφισμα του κ. Παπανδρέου που ξεχείλισε το ποτήρι. Θυμηθείτε ότι η νέα λίστα των βαρέων και ανθυγιεινών θα έπρεπε να εφαρμόζεται από το καλοκαίρι και τώρα ακόμη στη συζήτηση είμαστε. Ο κ. Βορίδης ήδη τα μασάει και για το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και για την εφεδρεία. Για μία ακόμη, πολλοστή, φορά κωλλυσιεργούμε σε όλα (πλην των φόρων). Προσπαθούμε να αποποιηθούμε των ευθυνών και των καθηκόντων μας. Και οι Ευρωπαίοι το βλέπουν και θέλουν να μας πιέσουν, αφήνοντάς μας ίσως χωρίς μισθούς και συντάξεις για λίγες μέρες. Ίσως να έχουν διαβάσει από τον Καβάφη τι συνέβαινε «Εν μεγάλη ελληνική αποικία, 200 π.Χ» και πιστεύουν ότι συνεχίζει να γίνεται και στην Ελλάδα του 2011:
Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ' ευχήν στην Αποικία
δεν μέν' η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ' όλο που οπωσούν τραβούμ' εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.
Όμως το πρόσκομμα κ' η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ' εξετάζουν,
κ' ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.
Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν' επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Αποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τι να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.
Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.
Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.-
Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν' επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ' εμπρός.