Πιο συγκεκριμένα, το προσεχές διάστημα λήγουν τρία ομόλογα, τα οποία πρέπει να πληρώσει η Ελλάδα: ένα του 1,2 δισεκατομμυρίων ευρώ στις 19 Δεκεμβρίου, ένα των 980 εκατομμυρίων στις 22 Δεκεμβρίου και ένα των 4,6 δισεκατομμυρίων στις 29 Δεκεμβρίου. Σύνολο, 6,8 δισεκατομμύρια. Σε αυτά θα πρέπει να προσθέσουμε και τους τόκους για την εξυπηρέτηση του χρέους, αλλά και την αναχρηματοδότηση νέων εντόκων γραμματίων, αφού σε κάθε καινούργια έκδοση πληρώνουμε κατά τι υψηλότερο επιτόκιο από την προηγούμενη και έτσι δημιουργείται μία όλο και διευρυνόμενη τρύπα. Επιπλέον, οφείλουμε να έχουμε κατά νου το μαξιλάρι ρευστότητας που θα πρέπει να κρατήσει το δημόσιο μέχρι την καταβολή της επόμενης δόσης, στα τέλη Φεβρουαρίου (αν όλα πάνε καλά). Με λίγα λόγια, τι να σου κάνει η έρμη η έκτη δόση; Μόνο για την αναχρηματοδότηση του χρέους θα πάει, την οποία ούτως ή άλλως το κράτος την έχει παραχωρήσει στην Τρόικα.

Οπότε, τι φταίει για την εσωτερική στάση πληρωμών και το γεγονός ότι τα χρέη του δημοσίου προς τρίτους φτάνουν πλέον τα 6,5 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ δεν ξέρουμε αν θα έχουμε λεφτά για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις, τον Δεκέμβριο; Είναι απλό: Το Μνημόνιο έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να μας δίνονται ακριβώς τα λεφτά που χρειαζόμαστε, για να εξυπηρετούμε το χρέος μας και να έχουμε μια βοήθεια στη ρευστότητα, αν και μόνο αν πετυχαίνουμε τους δημοσιονομικούς στόχους που αναγράφονται μέσα στο κείμενο. Όταν βγαίνουμε εκτός στόχων, όπως πέρυσι και φέτος, δημιουργείται ζήτημα ρευστότητας. Πιο συγκεκριμένα, το έλλειμμα του προϋπολογισμού στο δεκάμηνο φτάνει στο 10% του ΑΕΠ (!), λίγο-λιγότερο δηλαδή από όσο ήταν στο τέλος του 2010! Η μαύρη τρύπα του προϋπολογισμού φτάνει τα τρία δισεκατομμύρια ευρώ ακόμη και σε σχέση με τον νέο χαμηλότερο πήχυ που έχει τεθεί. Τα λεφτά των δανειστών μας όμως δεν αυξάνονται. Είναι τα ίδια που είχαν πει τον Μάιο του 2010 ότι θα μας δώσουν. Ούτε τα τοκοχρεολύσια μειώνονται, διότι ακόμη δεν έχει υλοποιηθεί το κούρεμα. Έτσι, η μαύρη τρύπα δεν μπορεί να καλυφθεί από πουθενά και μας ρουφάει μέσα της.

Από την άλλη πλευρά, οι τράπεζες που θα μπορούσαν να δώσουν μια ανάσα ρευστότητας έχουν γονατίσει λόγω α) των ζημιών που αναγκάζονται και γράφουν λόγω του κουρέματος, β) της ανάγκης να συνεχίσουν να χρηματοδοτούν με «υποχρεωτικά» δάνεια το κράτος, τα κόμματα και τους ελλειμματικούς οργανισμούς του δημοσίου  γ) των κανονιών στην αγορά και της αδυναμίας πολλών ιδιωτών να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους, δ) της μείωσης της αξίας των μετοχών τους στο χρηματιστήριο, ε) της εμμονής τους να συνεχίζουν να χρηματοδοτούν ουσιαστικά πτωχευμένα ΜΜΕ με τεράστια ποσά για να μην «τους μείνουν στα χέρια» και στ) της αιμορραγίας στις καταθέσεις.

Με τις τράπεζες λοιπόν στα γόνατα, την ιδιωτική κατανάλωση στα Τάρταρα, τη μαύρη τρύπα στον προϋπολογισμό να μην μπορεί να καλυφθεί από πουθενά, τις επενδύσεις ανύπαρκτες λόγω του περιβάλλοντος αβεβαιότητας και το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων να έχει μηδενιστεί, η έκτη δόση, πολύ φοβάμαι, θα είναι σταγόνα στον ωκεανό. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν τη χρειαζόμαστε και αυτή τη σταγόνα, για μην πεθάνουμε από αφυδάτωση...

[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr