Το αποτέλεσμα είναι ότι κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν δέχεται να του υπαγορεύουν οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες των κομματαρχών τι να κάνει, την ώρα που η χώρα μας βουλιάζει. Είναι χαρακτηριστικό ότι όπως γράφαμε και χθες στο Reporter, το διάστημα που προκρίνεται για τη διάρκεια ζωής της νέας κυβέρνησης είναι ανεπαρκές, κάτι που επιβεβαίωσε και ο βαθύς γνώστης των σχετικών θεμάτων, Λουκάς Παπαδήμος, σύμφωνα τουλάχιστον με τις δημοσιογραφικές διαρροές. Έτσι, κυβέρνηση δεν ανακοινώνεται και η αστάθεια επιτείνεται στις αγορές. Στο μεταξύ φυσικά, όλη η Ελλάδα είναι στο πόδι εδώ και μέρες και κρέμεται από τα χείλη των κ. Παπανδρέου και Σαμαρά, για να επιστρέψει σε μία κανονικότητα η καθημερινότητα των πολιτών. Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει πρώτα να βγει «λευκός καπνός» από την Ηρώδου Αττικού. Λίγος σεβασμός λοιπόν δεν βλάπτει...

Θα περίμενε κανείς ότι άπαντες θα είχαν καταλάβει πλέον ότι το τελευταίο που θα έπρεπε να μας απασχολεί τώρα είναι το πολιτικό μέλλον του κ. Σαμαρά. Και πρώτα-πρώτα, δεν θα έπρεπε να απασχολεί τον ίδιο τον κ. Σαμαρά, αν είναι πατριώτης, που έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι είναι. Η χώρα βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου και έχει ανάγκη να κυβερνηθεί. Από τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ δήλωσε αδυναμία να κυβερνήσει μόνο του και οι δημοσκοπήσεις δίνουν στη Νέα Δημοκρατία ποσοστά σταθερά κάτω του 30% και πάντως πολύ-πολύ μικρότερα από αυτά που θα χρειαζόταν για να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση σε περίπτωση εκλογών, τα δύο κόμματα έχουν καθήκον να συναινέσουν για να κυβερνήσουν, τουλάχιστον μέχρι να λυθούν οι βασικές εκκρεμότητες που όλοι γνωρίζουμε και έχουν επισημανθεί τις προηγούμενες ημέρες.

Θα έπρεπε επίσης να έχουν άπαντες αντιληφθεί, ακόμη και οι βραδύνοες μπλόγκερ, ότι ο κ. Σαμαράς δεν μπορεί να κυβερνήσει χωρίς να βρέξει τα πόδια του. Το μνημόνιο δεν είναι μονόδρομος, αλλά ο άλλος δρόμος, όπως σαφώς μας έχουν επισημάνει σε όλους τους τόνους ΕΕ και ΔΝΤ, είναι η δραχμή. Δημοσιονομική προσαρμογή, χωρίς περιοριστικά μέτρα δεν γίνεται. Και αυτά τα δημοσιονομικά μέτρα θα πρέπει να ληφθούν σε ένα περιβάλλον άρνησης της πραγματικότητας από τις συντεχνίες και ζοφερού κοινωνικού κλίματος, λόγω της μεγάλης ανεργίας και της μείωσης των εισοδημάτων. Επιτέλους, λοιπόν, θα πρέπει να σοβαρευτούμε: η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. Η Ιταλία βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου. Η ευρωζώνη βρίσκεται ίσως βδομάδες μακριά από την αποσύνθεση. Η παγκόσμια οικονομία φλερτάρει με τη διπλή ύφεση. Το λιγότερο που χρειαζόμαστε επομένως για να επιβiώσει το καρυδότσουφλό μας στην καταιγίδα είναι καπετάνιος. Δώστε τον μας, και το καλό που σας θέλουμε, να είναι σαΐνι... Αλλιώς θα βουλιάξουμε όλοι μαζί.

[email protected]