Η μεν κυβέρνηση έδιωξε την Τρόικα με τις απίστευτες καθυστερήσεις, τις παλινωδίες της και τους λεονταρισμούς της κακιάς ώρας, ύστερα προσπάθησε να μας πείσει ότι δεν τρέχει τίποτα, στη συνέχεια προσέφερε γη και ύδωρ στους δανειστές μας για να επιστρέψουν και – με τα πολλά – αμέσως μόλις εκείνοι πάτησαν το πόδι τους στην Αθήνα, άρχισε να τους τα μασάει πάλι. Να τα γυρίζει για την εργασιακή εφεδρεία, να μουρμουρίζει για τους στόχους του προϋπολογισμού, να κάνει πως δεν καταλαβαίνει για τα κλειστά επαγγέλματα και τις καταργήσεις δημοσίων φορέων, να σφυράει αδιάφορα για τις ιδιωτικοποιήσεις.

Από την άλλη πλευρά, έχουμε μία αντιπολίτευση, η οποία τάζει λαγούς με πετραχήλια, παρότι γνωρίζει πως ούτως ή άλλως θα είναι το πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές, μόνο και μόνο επειδή ουδέποτε επανεξελέγη οποιαδήποτε κυβέρνηση στον κόσμο, μετά την υλοποίηση ενός τόσο βίαιου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής. Πολλώ δε μάλλον που το συγκεκριμένο πρόγραμμα βασίζεται αποκλειστικά στους έμμεσους φόρους και όχι στις μεταρρυθμίσεις (και όχι με ευθύνη της Τρόικας). Η Ν.Δ τάζει «ήπιες προσαρμογές» χωρίς θυσίες και διατείνεται πώς «λεφτά υπάρχουν» για κάθε πικραμένο, μολονότι ξέρει πολύ καλά που μας οδήγησαν όλα αυτά. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει δημιουργήσει ένα επιτελείο συμβούλων με μοναδικό διαπιστευτήριο του καθενός το πόσο «τουρκοφάγος» και εθνικιστής είναι (εκ του ασφαλούς πάντοτε).

Κυβέρνηση και αντιπολίτευση αποτελούνται ως επί το πλείστον από ανθρώπους οι οποίοι ουδέποτε είχαν την αγωνία της απόλυσης, ουδέποτε ένιωσαν την ανάγκη να παλέψουν για να τους αποφέρει το βιογραφικό τους ένα μεροκάματο στον ιδιωτικό τομέα. Από ανθρώπους οι οποίοι δεν ζουν την καθημερινή κόλαση με τις αλλεπάλληλες απεργίες στα μέσα μεταφοράς, στα ταξί, στην καθαριότητα, στα πανεπιστήμια, στο δημόσιο. Δεν χρησιμοποιούν βλέπετε λεωφορείο και όταν οδηγούν, έχουν κάποιους μπροστά τους, να τους ανοίγουν το δρόμο. Χιλιάδες παρατρεχάμενοι ζουν από τα κόμματα, με τα δικά μας χρήματα. Τα παιδιά τους σπουδάζουν στο εξωτερικό ή σε ιδιωτικά κολλέγια κι έχουν μέλλον εξασφαλισμένο από την «παράταξη», ενώ η Φιλοθέη και το Ψυχικό είναι ασφαλείς «μπούνκερς» από το μαρτύριο της Αθήνας.

Στο μεταξύ, όσο εκείνοι επιδίδονται στο αγαπημένο «άθλημα» των εφήβων, η πρωτεύουσα βυθίζεται στο χάος και στο φόβο, η Ελλάδα απειλείται με έξωση από το ευρώ, οι πόλεις μας έχουν γίνει χωματερές, οι νέοι μεταναστεύουν όπου μπορούν και όπως μπορούν. Νέες πολιτικές δυνάμεις δεν μπορούν να εμφανιστούν, διότι ο νόμος απαγορεύει ουσιαστικά την τηλεοπτική προβολή και τη δημόσια χρηματοδότηση μη κοινοβουλευτικών κομμάτων. Φυλακή δεν μπορούν να πάνε όσοι καταχράστηκαν δημόσιο χρήμα και διόρισαν τους ψηφοφόρους τους στο δημόσιο, για να τους πληρώνουμε εμείς σήμερα με το αίμα μας (κυριολεκτικά με το αίμα μας!), αφού το σύστημα απγορεύει ουσιαστικά την ποινική δίωξή τους.

Αν είχαν έστω και ένα απομεινάρι τσίπας και αξιοπρέπειας, θα σχημάτιζαν κυβέρνηση εθνική ανάγκης, με στόχο να διατηρήσει τη χώρα στο ευρώ και να διαχειριστεί την εν εξελίξει χρεοκοπία. Και ύστερα, να προκηρύξει εκλογές, στις οποίες όλοι αυτοί, οι οποίοι αποδείχθηκαν ανίκανοι να διοικήσουν, δεν θα συμμετάσχουν. Για μία φορά έστω ας κάνουν το πατριωτικό τους καθήκον, το οποίο συνοψίζεται στην εξής μία κίνηση: να μας αδειάσουν τη γωνιά, αφού έχουν αποκλείσει νομικά όλους τους θεσμικούς τρόπους ανανέωσης του πολιτικού συστήματος. Να φύγουν, να φύγουν όσο πιο γρήγορα μπορούν, να κρυφτούν από τα μάτια του κόσμου. Δεν τους αντέχουμε άλλο!

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr