Ο κ. Ραγκούσης πιστώνεται το σύνολο σχεδόν των ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων που έχει κάνει αυτή η κυβέρνηση: Τον Καλλικράτη, την αλλαγή του τρόπου διευθυντικών κρίσεων στο δημόσιο, την επέκταση του ΑΣΕΠ παντού,  το πρόγραμμα «Διαύγεια», χάρη στο οποίο όλες οι αποφάσεις για κάθε δαπάνη, ανάθεση έργου ή πρόσληψη στο δημόσιο είναι ελεύθερα προσβάσιμες στο διαδίκτυο, το νόμο για τη μετανάστευση (με τον οποίο συμφωνώ απολύτως), την υποχρέωση ανάρτησης στο ίντερνετ του πόθεν έσχες όλων των πολιτικών. Έχει βέβαια στο παθητικό του και κάποιες πατάτες (τα υβριδικά αυτοκίνητα των υπουργών), ενώ χρεώνεται ως αρμόδιος υπουργός και την καθυστέρηση της μεγάλης μεταρρύθμισης που έχει ανάγκη η χώρα, δηλαδή του σπασίματος των μεγάλων περιφερειών και της αλλαγής του εκλογικού νόμου. Ωστόσο, δικαιολογημένος είναι σε κάθε περίπτωση, αν αναλογιστεί κανείς την απειρία του στην κεντρική διοίκηση.

Με λίγα λόγια, ο κ. Ραγκούσης είναι ο πιο επιτυχημένος υπουργός αυτής της κυβέρνησης. Δεύτερος και καταϊδρωμένος, ο Ανδρέας Λοβέρδος με τον κ. Κουτρουμάνη, χάρη στην ασφαλιστική μεταρρύθμιση του περασμένου χρόνου.

Γιατί λοιπόν ψυχράνθηκε μαζί του ο πρωθυπουργός, όπως διαρρέει από το Μαξίμου; Γιατί λέει κράτησε άκαμπτη στάση στην περίπτωση της Κερατέας, όταν οι κάτοικοι των –πρώην αυθαιρέτων μη ξεχνάμε – οικισμών περιοχής αποφάσισαν να κηρύξουν την αυτονομία τους από το ελληνικό κράτος. Λοιπόν, κατά την ταπεινή μου γνώμη, η στάση αυτή αποτελεί παράσημο και είναι ντροπή για την κυβέρνηση που υποχώρησε. Επίσης, ο Ραγκούσης δυσαρέστησε το Μαξίμου, επειδή δεν δέχθηκε επ’ ουδενί να δώσει πράσινη κάρτα στους λαθρομετανάστες της Υπατίας. Για μένα, αυτό ήταν άλλο ένα παράσημο και μακάρι να πέρναγε η γραμμή Ραγκούση. Οι νόμοι σε αυτό το κράτος θα πρέπει να ισχύουν για όλους – νόμιμους κατοίκους, Έλληνες και ξένους υπηκόους.

Προχθές, ο κ. Ραγκούσης αιφνιδίασε πάλι, επισημαίνοντας το αυτονόητο. Ότι δηλαδή, σύμφωνα με το νόμο που έχει ήδη ψηφιστεί από τη Βουλή, όλα τα επαγγέλματα, συμπεριλαμβανομένου και αυτού του ταξιτζή, είναι πλέον απελευθερωμένα. Γιατί μέχρι σήμερα είχαμε συνηθίσει να ψηφίζονται νόμοι και να μένουν κενό γράμμα. Παράλληλα, παρέπεμψε στις Περιφέρειες και τους Δήμους για τις σχετικές άδειες, οι οποίες ήλθε η ώρα να αναλάβουν και τις ευθύνες τους και να μην τα ρίχνουν στο κράτος για όλα τα δεινά του κόσμου.

Ειλικρινά, δεν ξέρω αν είναι σωστή επιλογή η απελευθέρωση του συγκεκριμένου επαγγέλματος. Όπως και με τους δικηγόρους, έχουμε ήδη πάρα πολλούς ταξιτζήδες. Το πρόβλημα είναι να συλληφθεί η φοροδιαφυγή στα συγκεκριμένα επαγγέλματα, αλλά και το μαύρο χρήμα που διακινείται μέσω της πώλησης αδειών ταξί. Εντούτοις, όπως έλεγε και ο βρώμικος Χάρι, οι απόψεις (για να το θέσω κόσμια) είναι σαν τις οπές του πισινού: όλοι έχουν από μία. Στην προκειμένη περίπτωση, η Ελλάδα έχει αναλάβει μία συμβατική υποχρέωση απέναντι στους δανειστές της: να ανοίξει όλα τα κλειστά επαγγέλματα. Ας το κάνει επιτέλους και στο τέλος θα κάνουμε ταμείο. Τώρα, αν οι ταξιτζήδες θέλουν να αποζημιωθούν για τις άδειες που πλήρωσαν, μπορεί να βρεθεί κάποια λύση: να αποζημιωθούν για όσο τις δήλωσαν στην εφορία ότι τις αγόρασαν!

Εν ολίγοις, για πρώτη φορά εδώ και πολλούς μήνες, οφείλω να επαινέσω έναν υπουργό. Απαντώντας έτσι και στους αναγνώστες που με κατηγορούν ότι τα μηδενίζω όλα, δεν κάνω προτάσεις, το παίζω τιμητής των πάντων, κλπ. Είναι σίγουρο ότι θα υπάρξουν τώρα άλλοι σχολιαστές που θα μου καταλογίσουν το ακριβώς αντίθετο (τσιράκι του Ραγκούση, κλπ.). Αλλά είπαμε, τι είναι οι απόψεις, και γιατί όλοι έχουν από μία...

 [email protected]