Επιπλέον, το Μεσοπρόθεσμο προβλέπει δραστική μείωση των φορέων της γενικής κυβέρνησης, γεγονός που συνεπάγεται ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι στη χώρα μας θα μειωθούν κατά 1/3 τουλάχιστον, αν συνυπολογιστούν και οι ιδιωτικοποιήσεις και το πάγωμα των προσλήψεων. Η αλλαγή στη σύνθεση του εργατικού δυναμικού στη χώρα μας θα είναι πρωτοφανής για τα μέτρα της μεταπολίτευσης.

Ωστόσο, πριν φτάσουμε στο πως θα μοιάζει η «νέα Ελλάδα», οφείλει κανείς να επισημάνει ορισμένα ερωτηματικά που εγείρονται από τα όσα γνωρίζουμε μέχρι σήμερα για το Μεσοπρόθεσμο.

Πρώτον, είναι ποτέ δυνατόν να εφαρμοστούν όλα αυτά στο χρονοδιάγραμμα που ανακοίνωσε ο κ. Παπακωνσταντίνου; Μακάρι, αλλά δεν το βλέπω. Εδώ εύκολες περιπτώσεις αποκρατικοποιήσεων (Ελ. Βενιζέλος, καζίνο, κλπ.) συζητούνται επί μήνες – αν όχι χρόνια - και τίποτα δεν γίνεται. Αμφιβάλλω λοιπόν αν η κρατική μηχανή διαθέτει την οργάνωση που απαιτείται και η πολιτική ηγεσία της χώρας μας τις ικανότητες που χρειάζονται, ώστε να φέρουν εις πέρας τον όγκο του έργου που ανακοινώθηκε.

Δεύτερον, ακόμη και αν βάλουμε πωλητήριο στα πάντα, ποιος αλήθεια θα αγοράσει; Έλληνες σίγουρα όχι, αφού τόσο ρευστό δεν υπάρχει στην χειμαζόμενη ελληνική αγορά. Αλλά και για τους ξένους, καλό θα ήταν να κρατάει κανείς μικρό καλάθι, αφού στο εξωτερικό άπαντες φαίνονται πεπεισμένοι ότι τελικά θα βαρέσουμε κανόνι, οπότε γιατί να έλθουν να επενδύσουν σε μία τόσο ασταθή χώρα;

Τρίτον, γιατί επιμένει ο πρωθυπουργός να υποστηρίζει ότι υπάρχει συναίνεση από την αξιωματική αντιπολίτευση, ενώ η αντιπολίτευση έχει καταστήσει σαφές ότι δεν συναινεί. Επειδή θέλει να επιμερίσει το πολιτικό κόστος; Επειδή θέλει να «ξεσκεπάσει» τον κ. Σαμαρά, ο οποίος θα καταψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο, αλλά το «Ζάππειο ΙΙ» περιέχει το 90% των μέτρων που εισηγείται η κυβέρνηση; Ή μήπως επειδή η Τρόικα έχει διαμηνύσει ότι χωρίς συναίνεση δεν παίρνουμε φράγκο και επομένως θα χρεοκοπήσουμε κάπου στα μέσα Ιουλίου; Ειλικρινά αδυνατώ να αντιληφθώ που το πάει ο πρωθυπουργός, αλλά υποψιάζομαι ότι κάποιον λάκκο έχει η φάβα.

Το τέταρτο ερωτηματικό αφορά το ύψος των πρόσθετων έμμεσων φόρων που πρόκειται να επιβληθούν φέτος. Αντιλαμβάνομαι ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να πείσουν τους ψηφοφόρους τους ότι οι Έλληνες υποφέρουν, ώστε να εγκριθεί από τα κοινοβούλιά τους ένα νέο δάνειο προς την Ελλάδα, ύψους 60 δισεκατομμυρίων ευρώ. Και επιπλέον είναι τόσο οργισμένοι μαζί μας, που θέλουν να μας τιμωρήσουν (η Αυστριακή υπουργός οικονομικών πρόσφατα είπε «μπήκατε με ψέματα στο ευρώ και τώρα θα το πληρώσετε»). Όμως, οι ηθικοί και πολιτικοί λόγοι που επικαλούνται οι Ευρωπαίοι, ισοδυναμούν ίσως με οικονομική καταστροφή. Σε μία στιγμή που η Ελλάδα μόλις πάει να ξεμυτίσει από την τριετή ύφεση, χάρη στην αύξηση των εξαγωγών και των τουριστικών αφίξεων και την συνεπακόλουθη αύξηση του ΑΕΠ το πρώτο τρίμηνο του έτους, μας δίνουν μία και γονατίζουμε πάλι. Με αυτά και μ’ εκείνα, οι Ευρωπαίοι στο τέλος κινδυνεύουν να μην πάρουν τα χρήματά τους πίσω (αφού θα έχουμε χρεοκοπήσει), προκειμένου να ικανοποιήσουν το γινάτι τους και τις μικροκομματικές τους σκοπιμότητες.

Εύχομαι οι παραπάνω ενστάσεις να είναι άστοχες και τα ερωτηματικά βλακώδη. Γιατί αν δεν είναι, η κλωστή που μας κρατάει στη ζωή, κινδυνεύει να σπάσει...