Για όσους δεν είχαν την ατυχία να παρακολουθήσουν τον αγώνα, υπενθυμίζω εν συντομία τα γεγονότα: η κάθε ομάδα έβαλε από ένα κανονικό γκολ. Ο Παναθηναϊκός είχε την ευκαιρία να βάλει άλλα δύο, αλλά ο διαιτητής και οι επόπτες του τη στέρησαν προκλητικά, αρνούμενοι να υποδείξουν ένα πέναλτι και ακυρώνοντας ένα κανονικό γκολ ως οφσάιντ. Αντιθέτως, κατακύρωσαν ένα γκολ επιπλέον στον Ολυμπιακό, το οποίο θα έπρεπε να ακυρωθεί και χαρίστηκαν επανειλημμένα σε παίκτες και των δύο ομάδων, οι οποίοι θα έπρεπε να έχουν τιμωρηθεί με κάρτες. Έτσι, ενώ υπό κανονικές συνθήκες ο Παναθηναϊκός πιθανότατα θα νικούσε, τελικά ηττήθηκε. Επιπλέον, οι παίκτες του ξυλοκοπήθηκαν από δεκάδες οπαδούς, οι οποίοι εισέβαλλαν ανενόχλητοι στον αγωνιστικό χώρο, ίνα πληρωθεί το ρηθέν «και κερατάς και δαρμένος». Το κερασάκι στην τούρτα ήταν ότι ο δεύτερος μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής (μετά τον Ριβάλντο) που έχει ποτέ παίξει ποδόσφαιρο στην Ελλάδα εξυβρίστηκε από τον πρόεδρο του Ολυμπιακού, ο οποίος στη συνέχεια αρνήθηκε μπροστά στις κάμερες ότι έγινε οτιδήποτε μεμπτό στο παιχνίδι! Να σημειωθεί εδώ ότι ακόμη και αν ο Ολυμπιακός έχανε το ματς, πιθανότατα δεν θα του είχε στοιχίσει, διότι θα κέρδιζε το πρωτάθλημα, ακριβώς όπως το κέρδισε πέρυσι ο Παναθηναϊκός, χάνοντας και τα δύο ματς με τον «αιώνιο αντίπαλό» του. Απλώς, ο πρόεδρός του θέλησε να κάνει μία επίδειξη παραγοντικής ισχύος, δείχνοντας «ποιος κυβερνά αυτόν τον χώρο».
Για ποιο λόγο το ματς ήταν ένας καθρέφτης της ελληνικής κοινωνίας; Διότι, όπως και στην υπόλοιπη ελληνική κοινωνία, οι θεσμοί στο ποδόσφαιρο (διαιτησία, διοργανώτρια αρχή του πρωταθλήματος, αθλητική δικαιοσύνη), είναι διακοσμητικοί. Απλώς προσθέτουν μία φενάκη νομιμοποίησης σε ένα άθλημα, όπου νόμος είναι το δίκαιο του ισχυρού και εκείνων που έχουν την κρίσιμη μάζα για να τρομοκρατούν όλους τους υπολοίπους. Εξάλλου, όσα διαιτητικά δεινά υπέστη ο Παναθηναϊκός στο ματς με τον Ολυμπιακό, τα έχουν πολλάκις υποστεί «μικρότερες» ομάδες που καλούνται να αντιμετωπίσουν τα δύο μεγάλα σωματεία της πρωτεύουσας.
Όπως και στην ελληνική κοινωνία, έτσι και στο ποδόσφαιρο, η πολιτεία, το συντεταγμένο – υποτίθεται – κράτος, παρακολουθεί άβουλο την γελοιοποίησή του, από όσους αγνοούν το νόμο. Οι οπαδοί που βιαιοπράγησαν δεν θα τιμωρηθούν, όπως δεν τιμωρήθηκαν στο παρελθόν οπαδοί του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ «και των λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων». Στη δε ομάδα, θα επιβληθεί λογικά μία ποινή χάδι, που θα κλείνει στο μάτι στους παρανομούντες.
Όπως και στην υπόλοιπη ελληνική κοινωνία, έτσι και στο ποδόσφαιρο, οι πολίτες (δηλ. σε αυτήν την περίπτωση οι οπαδοί), βολεύονται από την γελοιοποίηση των θεσμών και την παρανομία, εφόσον είναι προς όφελός τους. Το ίδιο θα έκαναν πιθανότατα και οι οπαδοί του Παναθηναϊκού, αν τα όργια του Σαββάτου είχαν λειτουργήσει υπέρ τους.
Τέλος, το παζλ συμπληρώνεται από τα περισσότερα αθλητικά μίντια, τα οποία, όπως και τα περισσότερα πολιτικά ΜΜΕ, όχι μόνο δεν ελέγχουν την εξουσία και δεν στηλιτεύουν την ανομία, αλλά ανερυθρίαστα χαϊδεύουν τα αυτιά των αναγνωστών τους και τα οπίσθια των χρηματοδοτών τους. Γι’ αυτό και οι αναγνώστες τους γυρίζουν την πλάτη και η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν βλέπει κανένα δελτίο ειδήσεων στις οκτώ το βράδυ (όπως προκύπτει από τις μετρήσεις της AGB). Τα μίντια είναι μέρος της κρίσης σε αυτή τη χώρα, ίσως το πιο απεχθές της.
Το ματς που παρακολουθούμε εδώ και χρόνια λοιπόν σε αυτή τη χώρα είναι αναμφισβήτητα «σούπα». Όσοι μας παρακολουθούν, μας έχουν πια βαρεθεί. Οι φίλαθλοι φωνάζουν ρυθμικά «τα λεφτά μας πίσω!» και η ομάδα οδεύει προς χρεοκοπία και υποβιβασμό στην Δ’ Εθνική. Τι μπορεί να γίνει; Δυστυχώς, εδώ που φτάσαμε, δύο λύσεις μπορώ να σκεφτώ: είτε να επαναστατήσει η κοινωνία εναντίον του εαυτού της, φέρνοντας την αλλαγή από τα κάτω προς τα πάνω, είτε να επιβληθούν οι νόμοι του Δράκοντα. Να αλλάξουμε δύσκολο το βλέπω, αν κρίνει κανείς από το παρελθόν μας. Μένουν οι νόμοι του Δράκοντα. Μήπως ήλθε η ώρα να σφυρίξουμε επιτέλους τη λήξη του ματς;
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr