Οι  προεκλογικές του δεσμεύσεις ως προς την σχέση της Βρετανίας με την ΕΕ και η έλλειψη διπλωματικότητας στον χειρισμό του θέματος της εκλογής του Jean-Claude Juncker στην θέση του προέδρου της Κομισιόν  έχουν οδηγήσει το Ηνωμένο Βασίλειο σε μια θέση απομόνωσης, από την οποία δύσκολα θα βγει ατσαλάκωτο.

Ο Cameron είναι παγιδευμένος ανάμεσα στην Βρετανική κοινή γνώμη –μια γνώμη που βλέπει τις Βρυξέλλες σαν την πηγή του κακού για όσα συμβαίνουν στην χώρα και την οποία ο ίδιος έχει καλλιεργήσει και ενισχύσει – και την αναγκαιότητα να πάρει κάποιες αποφάσεις που είτε θα πλήξουν την εικόνα του είτε, πιθανότατα, το συμφέρον της χώρας του.

Ο αρχικός σκοπός του DavidCameron ήταν να επανεκλεγεί το 2015, να πετύχει μια ευνοϊκή διαπραγμάτευση με την ΕΕ, πράγμα που κανείς προκάτοχός του δεν κατάφερε ως τώρα, και να εξασφαλίσει έτσι την ψήφο υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ στο δημοψήφισμα του 2017, το οποίο υπεσχέθη προεκλογικά. Η δέσμευση όμως αυτή, που ίσως αρχικά ανέλαβε για λόγους εντυπώσεων, φαίνεται να έχει ξεφύγει από τον έλεγχο του και να έχει βάλει την Βρετανία σε γρήγορη τροχιά εξόδου από την ΕΕ. Και αυτός, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πηγές, δεν ήταν ποτέ ο πραγματικός σκοπός του Βρετανού πρωθυπουργού.   

Η άνοδος του Nigel Farage, όμως, και το αποτέλεσμα των Ευρωεκολογών άλλαξαν τα δεδομένα. Από τον Μάιο και μετά το βάρος των ενεργειών της Βρετανικής πολιτικής, όσον αφορά στο μέλλον της χώρας στην ΕΕ, στράφηκε στον αποκλεισμό του Juncker από την ανάληψη της προεδρίας της Κομισιόν. Ο Λουξεμβουργιανός πρώην πρωθυπουργός έχει ταυτιστεί με τον τεχνοκράτη εχθρό, αυτόν που απειλεί το μέλλον και την ευημερία της Βρετανίας, ενώ ο Cameron παίζει τον ρόλο εκείνου που αντιστέκεται για να σώσει όχι μόνο την πατρίδα του αλλά και την δημοκρατία στην Ευρώπη.

Η αλήθεια όμως είναι πως ο Jean-Claude Juncker δεν απειλεί τόσο την ευημερία της Βρετανίας, όσο τις προσωπικές φιλοδοξίες του Cameron. Όντως, η ανάληψη της προεδρίας από τον Juncker θα έκανε πολύ πιο πιθανή την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ, όχι όμως λόγω των ιδεών ή των προθέσεών του, αλλά λόγω της βαρύτητας που έχει δοθεί από τους Βρετανούς επικριτές του στο τι θα σημαίνει μια τέτοια εκλογή για το Ηνωμένο Βασίλειο.

Και το θέμα δεν είναι αν ο Juncker είναι ο κατάλληλος για την προεδρία της Κομισιόν. Ίσως να είναι ίσως και όχι – αλλά ακόμα κι αν επαληθευτούν οι αιτιάσεις του Cameron, ο ξεροκέφαλος χειρισμός του έφερε μάλλον τα αντίθετα από τα  επιθυμητά γι’ αυτόν αποτελέσματα και βοήθησε να κλειδώσει η υποψηφιότητα του Λουξεμβουργιανού και ο ίδιος να μείνει χωρίς συμμάχους εντός ΕΕ. 

Όπως λέγεται, ο Cameron δεν έχει κάνει ιδιαίτερες προσπάθειες να δημιουργήσει ισχυρές συμμαχίες στις Βρυξέλες, αφού ασχολείται με θέματα που αφορούν αποκλειστικά και μόνο τη χώρα του – και ίσως ούτε καν τη χώρα σαν σύνολο, αλλά μάλλον το ευρωσκεπτικιστικό μέρος του κόμματός του. Χωρίς, λοιπόν, να έχει τέτοιες συμμαχίες στην Ευρώπη και παίρνοντας θέση εναντίον της ελεύθερης διακίνησης των Ευρωπαίων πολιτών εντός της ΕΕ, οι απόπειρες του να πιέσει δεν έχουν βρει πρόσφορο έδαφος.

Με την αδιάλλακτη στάση του, κατάφερε τελικά να χάσει όσους ενδεχομένως θα τον στήριζαν στο θέμα της εκλογής του Juncker και η δήλωση της Angela Merkel περί συμβιβασμού και ψηφοφορίας μοιάζει περισσότερο με μια διπλωματική κίνηση για να ισορροπήσει  την κατάσταση, παρά με υποχώρηση της Ευρώπης στους εκβιασμούς της Βρετανίας.

Αλλά ο Cameron επιμένει σε μια χαμένη μάχη για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης: θέλει να δείξει πως ήταν ο ήρωας που αντιστάθηκε , ακόμα κι αν αυτό κοστίσει στην Βρετανία πολύτιμους συμμάχους και θέσει σε κίνδυνο το μέλλον των πολιτών της. Μοιάζει να ακολουθεί ένα πρόχειρο και βραχυπρόθεσμο σχέδιο που μπορεί να έχει άσχημες επιπτώσεις στον λαό του, σε βάθος χρόνου.

Αυτή την στιγμή ο Βρετανός πρωθυπουργός δεν ενδιαφέρεται ούτε να συζητήσει μεταρρυθμιστικά σχέδια με την Ευρώπη, ούτε να παρουσιάσει τις επιλογές τις Βρετανίας μετά από πιθανή έξοδο από την ΕΕ. Το κύριο μέλημά του είναι να φανεί στο εσωτερικό της χώρας του σαν αυτός που αντιστάθηκε στην κακιά, αντιδημοκρατική Ευρώπη.

Και αξίζει να αναρωτηθεί κανείς: Πρόκειται για έναν πραγματικά ευφυή ηγέτη με ένα συγκεκριμένο σχέδιο για να φέρει τα πράγματα ακριβώς στο σημείο που θέλει ή απλώς για ένα κακό πολιτικό χωρίς μακροπρόθεσμο πλάνο και χωρίς την αρετή της διπλωματίας;  

Το μέλλον θα δείξει και το μέλλον δεν είναι τόσο μακριά.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr