• Πέρα απ’ την περιστασιακή χρήση των σφυριχτρών (που είχαν προταθεί ως αξεσουάρ στους προσερχομένους με σκοπό την “αφύπνιση” των κοιμωμένων), η συγκέντρωση ήταν εξαιρετικά ήσυχη και εννοείται απολύτως ειρηνική. Δεν ακούστηκαν συνθήματα και διότι δεν υπήρχε κάποια “κεντρική” δομή, αλλά και διότι δεν επιχείρησε κανείς να “καπελώσει” την συγκέντρωση. Λίγα τα πλακάτ, με μάλλον πρόχειρα επιλεγμένες θέσεις υπέρ της Ευρώπης (προφανής προσπάθεια κάποιας μικρής ομάδας) και μερικά, ελάχιστα πανώ. Κάποιοι φόβοι περί καπελώματος που κυκλοφόρησαν τις προηγούμενες ημέρες αποδείχθηκαν αβάσιμοι. Ούτως ή άλλως η συγκέντρωση ήταν εντελώς ανοικτή σε όλους. Ακόμα κι αν είχε κατεβεί οργανωμένο κομματικό μπλοκ κάποιου κόμματος, δεν θα αναιρούσε τον γενικότερο “ανένταχτο” χαρακτήρα της. Μια σημείωση εδώ για τους ολίγους (4 - 5) βουλευτές της Ν.Δ. που παρέστησαν: ήταν βέβαιο λ.χ. οτι ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο “κινητικότερος” της αντιπολίτευσης, δεν θα έχανε την ευκαιρία να διαδηλώσει υπέρ της Ευρώπης διπλα σε πλήθος φιλοευρωπαϊστών. Αν κάποιοι θεωρούν ότι η παρουσία αυτή μετέτρεψε αυτομάτως τη συγκέντρωση σε ..κομματική της Ν.Δ. και το αναρτούν στα social media με ..χαιρεκακία, γνωρίζω ειδικούς ιατρούς που μπορούν να τους βοηθήσουν…
• Οι συμμετέχοντες, εξ όσων προσωπικά συνέλεξα κι επειβεβαίωσα αφουγκραζόμενος και συζητώντας μαζί τους (εννοείται κυρίως με γνωστούς μου, δεν έκανα ρεπορτάζ), μπορούν να χαρακτηριστούν από τα εξής δύο κοινά στοιχεία: (α) την αγωνία που νοιώθουν εν όψει πιθανών εξελίξεων που ίσως ανατρέψουν βίαια και ριζικά το τοπίο της οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας στην οποία έχουν εναποθέσει τις “ζωές” τους και, (β) την απογοήτευσή τους με την τρέχουσα πολιτική “ποιότητα” των κομματικών παρατάξεων της αντιπολίτευσης, υπέρ των οποίων η πλειοψηφία των συμμετεχόντων γενικώς ψηφίζει. Το πρώτο στοιχείο είναι σημαντικώς διαφοροποιημένο από την αγωνία για τα μέτρα οποιασδήποτε συμφωνίας. Αν δεχθούμε ότι οι συγκεντρωθέντες εκπροσωπούν κυρίως την λεγόμενη “μεσαία τάξη”, πρόκειται γι αυτούς που κυρίως σηκώνουν τα φορολογικά/οικονομικά βάρη των όποιων μέτρων, εδώ και πέντε χρόνια. (Πράγματι, πολλοί κατέβαιναν, οφθαλμοφανώς, απευθείας από την εργασία τους.) Αυτό σημαίνει ότι οι θυσίες που χρειάστηκαν και κατά πάσα πιθανότητα θα χρειαστούν και στο άμεσο μέλλον, έχουν σε μεγάλο βαθμό εκλογικευθεί και γίνει αποδεκτές από τους πολίτες και η αγωνία τους επικεντρώνεται στο σημαντικότερο επίπεδο του γενικότερου πλαισίου ύπαρξης της χώρας και των ιδίων. Το δεύτερο στοιχείο, η γενική παραδοχή δηλαδή περί μιας “κατώτερης των περιστάσεων” αντιπολίτευσης, λειτουργεί επικουρικά στην διατήρηση του κεντρικού στόχου της συγκέντρωσης εκτός κομματικών γραμμών: η Ευρώπη παραμένει πρωταρχικό προαπαιτούμενο για έναν δημοκρατικό, κοινοβουλευτικό (και βεβαίως αστικό) τρόπο ζωής, για ένα μέλλον προς τα εμπρός, στην Ανασυγκρότηση και την Ανάπτυξη της χώρας.
• Ουδέποτε αμφισβητήθηκε η νομιμότητα του εκλογικού αποτελέσματος ή της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Κι αυτό άσχετα από τις πιθανές (έως σίγουρες) ιδεολογικές διαφορές μεταξύ συγκεντρωθέντων και ΣυΡιζΑ. Ίσως κορυφαία στιγμή της συγκέντρωσης ήταν η είσοδος μικρού αριθμού συμμετεχόντων στο Περιστύλιο του Κοινοβουλίου και η ειρηνική προβολή Ελληνικών και Ευρωπαϊκών σημαιών από το “μπαλκόνι” προς την Πλατεία. Όπως επισήμανε ο φίλος Γιώργος Παπαναγιώτου στο facebook: «Πανηγυρίζω συγκινημένος που οι Μένουμε Ευρώπη διαδηλώνουν αντικυβερνητικά μέσα στο προαύλιο της Βουλής. Αν δεν καταλαβαίνεις το γιατί φάκιτ.» Σε επισήμανσή μου ότι δεν αντιλαμβάνομαι την συγκέντρωση ως αντικυβερνητική και μάλιστα ότι αν έπρεπε να την χαρακτηρίσω κάπως θα έλεγα πως ήταν “υπέρ του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα” (και είχα καταθέσει αυτή την άποψη εκ των προτέρων), ο Γιώργος αιτιολόγησε: «θα συμφωνήσω ότι ήταν υπέρ του Τσίπρα. Ξέρεις γιατί; γιατί ο Τσίπρας τους προσφέρει τη δυνατότητα, το δημοκρατικό δικαίωμα να την πραγματοποιήσουν εκεί με τον τρόπο που επέλεξαν. Κάτι που τα προηγούμενα χρόνια δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε. Ναι, υπό αυτήν την έννοια ήταν.» Και βέβαια αυτή η ανάγνωση είναι σωστή για κάθε σκεπτόμενο Αριστερό, είτε ψηφοφόρο είτε υποστηρικτή της κυβέρνησης. Αλλά την θεωρώ λανθασμένη για τη συγκεκριμένη συγκέντρωση, στην συγκεκριμένη συγκυρία.

Πρώτον διότι οι εν λόγω συμμετέχοντες δεν διαθέτουν τις βιωματικές παραστάσεις να εκτιμήσουν την “δημοκρατικότερη” αντιμετώπισή τους από τα όργανα της πολιτείας (ΜΑΤ, λ.χ.) ―η συντριπτική τους πλειοψηφία δεν είχε ξανακατεβεί σε συγκέντρωση και δη στη Βουλή. Βεβαίως και δεν τέθηκε ποτέ θέμα “γιουρουσιού” ή εμπλοκής με την (διακριτικότατη) φρουρά του Κοινοβουλίου: επρόκειτο για ένα ειρηνικό πέρασμα από το Περιστύλιο. Δεν ούρλιαξε κανείς “κάτω η χούντα του Σύριζα” και τέτοια φαιδρά, απλούστατα διότι όλοι οι παριστάμενοι αποδέχονται την εναλλαγή στην εξουσία βάσει των εκλογικών διαδικασιών της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Κι εδώ προσθέτω πως οι όποιες οξείες αναφορές στο διαδίκτυο περί αντίστασης σε σταλινολοκληρωτική διολίσθηση απευθύνονται σε συγκεκριμένες πρακτικές ορισμένων στελεχών (όχι μόνο του ΣυΡιζΑ) και είναι κατά κανόνα βάσιμες ―αλλά παρέμειναν σαφέστατα εκτός του όγκου της συγκέντρωσης. Αυτό φυσικά είναι αδύνατον να γίνει αντιληπτό από τους όψιμους φανατικούς “τσιριζοταλιμπάν” αλλά και τους σε διατεταγμένη υπηρεσία κεντρικά τροφοδοτούμενους με συνθηματική, απαξιωτική για κάθε “αντίπαλο” γραφή και λόγο και ανεγκεφάλως παπαγαλίζοντες. Τέτοιοι (κάθε κομματικής απόχρωσης, διότι υπάρχουν παντού) καλό είναι να απομονώνονται από τις σοβαρές συζητήσεις.

Δεύτερον διότι οι συγκεντρωθέντες αγνοούν σχεδόν παντελώς τον τρόπο λειτουργίας των κομματικών οργάνων του ΣυΡιζΑ: είναι εθισμένοι στο προσωποπαγές, αρχηγοκεντρικό μοντέλο των μεγάλων κομμάτων του παλαιού δικομματισμού και ταυτίζουν τον ΣυΡιζΑ αποκλειστικά με το πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα. Αισθάνονται ως πολίτες “ενοχλημένοι” που ο πρωθυπουργός της χώρας παρενοχλείται, ίσως εκβιάζεται και πάντως δυσκολεύεται από κάποια προβεβλημένα στελέχη του και απορούν τι περιμένει να τους “καρατομήσει” και να καθαρίσει το κόμμα του ώστε να προχωρήσει ανεμπόδιστος στην ολοκλήρωση των υποσχεθέντων (δηλαδή, όπως είπαμε παραπάνω, της Συμφωνίας, αφού το θέμα των Μέτρων έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα). Ως παραδοσιακοί ψηφοφόροι, έχουν “ανάγκη” έναν δυναμικό, ισχυρό πρωθυπουργό που λύνει Γόρδιους δεσμούς με το σπαθί του και το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται “στριμωγμένος” από τους διεθνείς εταίρους και από κάποιους συνεργάτες του, προκαλεί αντανακλαστικά στήριξη και ενίσχυση προς το πρόσωπό του. Βοηθά βέβαια τα μάλα και η έλλειψη εναλλακτικής επιλογής (από οποιαδήποτε παράταξη).

Συνοψίζοντας: η χθεσινή συγκέντρωση «Μένουμε Ευρώπη» στο Σύνταγμα ήταν μια κίνηση σαφέστατα εκμεταλλεύσιμη από τον πρωθυπουργό της χώρας, Αλέξη Τσίπρα, στο πλαίσιο της ειλικρινούς προσπάθειάς του να υλοποιήσει τα προεκλογικώς υποσχεθέντα και να κινήσει την χώρα προς τα εμπρός, με μια το δυνατόν ευνοϊκή συμφωνία με τους εταίρους και τους δανειστές μας, εντός της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το πλήθος που διαδήλωσε, σιωπηρά και ειρηνικά, εξέφρασε γνήσια αγωνία για το μέλλον της χώρας και των ιδίων. Αγνοήθηκε παντελώς η κομματική προέλευση των συμμετεχόντων, αφού η παραμονή εντός “Ευρώπης” επισκίασε κάθε άλλο παράγοντα (και υπογράμμισε, εμμέσως πλην σαφώς, την έλλειψη εναλλακτικής για το “τιμόνι” της χώρας). Είναι στο χέρι αποκλειστικά του Αλέξη Τσίπρα να “αφυπνιστεί” και να λάβει τάχιστα, άμεσα τις αποφάσεις εκείνες που θα φέρουν την χώρα στην ζητούμενη πορεία και εκείνον κοντύτερα στην μεγάλη μάζα των πολιτών που αναμένει να επιβραβεύσει αυτόν που θα καθορίσει τις θετικές εξελίξεις.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr