Κάθε συζήτηση για την Ελλάδα και την κατάσταση που επικρατεί έδειχνε να του προξενεί πλήξη, όλα τα είχε ξανακούσει και το θέμα που τον απασχολούσε φαινόταν να είναι μόνο το προσφυγικό. Οχι στην διάσταση που αφορά την Ελλάδα, αλλά ως προς τις επιπτώσεις στην εκλογική διαδικασία και την πολιτική ατμόσφαιρα στην Γερμανία και την Κεντρική Ευρώπη. 

Το συμπέρασμα ήταν σαφές. Η Ελλάδα δεν είναι στην ατζέντα. 

Είχε προηγηθεί μία εβδομάδα νωρίτερα η περίφημη σύνοδος κορυφής της Αθήνας, όπου ο Αλ. Τσίπρας αισθάνθηκε για λίγο κάτι σαν Ανγκελα Μέρκελ. Είχε συγκαλέσει μία σύνοδο, στην οποία παρέστησαν ο γάλλος πρόεδρος Ολάντ και ο ιταλός πρωθυπουργός Ρέντσι, μαζί με τους υπολοίπους των ευρωμεσογειακών κρατών. 

Ο Τσίπρας νόμιζε ότι εκεί έθεσε ατζέντα, όμως στην πραγματικότητα συνέβαλε ερήμην του σε κάτι που τον ξεπερνά κατά πολύ: την περαιτέρω ανάπτυξη μία σχέσης και επικοινωνίας μεταξύ Ολάντ και Ρέντσι, με τον γάλλο πρόεδρο να λειτουργεί όπως λειτούργησε και στην περίπτωση της Ελλάδας το 2015, ως γέφυρα μεταξύ Βερολίνου και Ρώμης. 

Ακολούθησε μία συνάντηση του Ολάντι με την Μέρκελ μία ημέρα πριν την σύνοδο της Μπρατισλάβα και φθάσαμε στο δια ταύτα όλων αυτών. 

Στην σύνοδο κατέστη φανερός ο προβληματισμός όλων για τα όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη και αναδειχθηκε άλλη μία φορά η αδυναμία άμεσης δράσης για την αντιμετώπιση διαπιστωμένων προβλημάτων. Ομως αυτά είναι τα δεδομένα της Ενωσης. 

Από εκεί κι έπειτα, οι συσχετισμοί έχουν την μεγαλύτερη σημασία, όπως και τα πραγματικά μεγέθη. 

Οι στάσεις κι οι συμπεριφορές μετά την λήξη της συνόδου έχουν ιδιαίτερο συμβολισμό και βαρύτητα. 

Ο Ματέο Ρέντσι δεν θέλησε να δώσει κοινή συνέντευξη Τύπου με την Μέρκελ και τον Ολάντ και στα όσα είπε, υπογράμμισε τα εξής. 

«Δεν είμαι ικανοποιημένος με τις λύσεις στην οικονομική πολιτική και στο μεταναστευτικό και ως εκ τούτου δεν μπορεί να είμαι σε κοινή συνέντευξη τύπου με Ολάντ και Μέρκελ», ενώ προσέθεσε ότι «δεν ακολουθώ κάποιο σενάριο, για να κάνω τους πολίτες να πιστέψουν ότι είμαστε όλοι σύμφωνοι».

Υπό την πίεση των ακραίων του Μπέπε Γκρίλο και με ένα δημοψήφισμα για την συνταγματική αναθεώρηση μπροστά του, ο Ρέντσι είναι σαφές ότι παίζει όλα του τα χαρτιά. Μία ήττα θα σημάνει το τέλος του και μία διολίσθηση της Ιταλίας στο πολιτικό χάος, πιθανώς να σημάνει την επίσπευση μίας ολέθριας πολιτικής κρίσης σε ολόκληρη την Ευρώπη. 

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο Βερολίνο και Παρίσι αυτήν την στιγμή έχουν μία έγνοια, προτού ασχοληθούν με τις δικές τους, που θα είναι πολλές και μεγάλες εν όψει των προεδρικών εκλογών της Γαλλίας και των ομοσπονδιακών της Γερμανίας το 2017: να «σώσουν» τον Ρέντσι. Περιττό να επαναλαμβάνει κάποιος ότι η Ιταλία ουδεμία σχέση έχει με την Ελλάδα, ακόμη και αν  περιοριστούμε στα οικονομικά μεγέθη. 

Την ίδια στιγμή, ο έλληνας πρωθυπουργός έκανε άλλη μία φλύαρη δήλωση, υποπίπτοντας σε ένα ολέθριο λάθος: να υποβαθμίσει και να περιφρνήσει επισήμως τους κανόνες της Ενωσης. 

Είπε ο κ. Τσίπρας στην μακροσκελή του δήλωση μεταξύ των άλλων: «Πρέπει, λοιπόν, να ξαναμιλήσουμε για το ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο, να διευρύνουμε την κοινωνική προστασία και να σταματήσουμε να πιστεύουμε ότι οι κανόνες είναι οι “δέκα εντολές του Μωυσή” γραμμένες πάνω σε πέτρα. Καλοί είναι οι κανόνες, αλλά κάθε κανόνας για να μπορεί να λειτουργήσει πρέπει να έχει και εξαιρέσεις».

Πέρα του ωχαδερφισμού που εκπέμπει, ο οποίς μπορεί να είναι προσφιλής στο κομματικό ακροατήριο του Πρωθυπουργού, η δήλωση αποκαλύπτει ότι παρά τα θρυλούμενα ο κ. Τσίπρας έπειτα από όλα τα μαρτύρια στα οποία έχει υποβάλλει μία ολόκληρη χώρα, δεν έχει κατανοήσει τα στοιχειώδη. 

Στην κατάσταση που βρίκσεται η Ευρώπη, δυστυχώς πρέπει να παραμείνει προσκολλημένη στην τήρηση των κανόνων και εν συνεχεία να δει τι θα κάνει. Αλλιώς θα διαλυθεί ίσως και βιαίως, προτού καν προλάβει να σκεφτεί. 

Η επόμενη φάση θα αργήσει κάπως και πάντως θα υπερβεί τον πολιτικό κύκλο της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.

Υπό αυτήν  την έννοια, το να εμφανίζεται ένας πρωθυπουργός μίας χώρας με τα προβλήματα και τις εκκρεμότητες της Ελλάδας με λογική «ε, και τι έγινε;», μόνον ως προάγγελος περιπετειών μπορεί να ερμηνεύεται. Οπως είπαμε: κανείς δεν ασχολείται πλέον με εμάς. Οσο κι αν ο Τσίπρας δεν το καταλαβαίνει, παραμένουμε στην καρδιά του ευρωπαϊκού προβλήματος και το πολύ πολύ να μας  αφήσουν να σαπίσουμε επειδή έτσι θέλει ο Πρωθυπουργός… Υπάρχει άλλωστε ένας άγραφος κανόνας που ο κ. Τσίπρας φαίνεται να περιφρονεί: «No free lunch». 

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr