Η Ελλάδα ήταν το πρώτο πεδίο πειραματισμού και έπειτα από έξι χρόνια προκοπή δεν έχει δει. 

Παρά ταύτα, παραμένει η χώρα ένα πειραματόζωο στο οποίο ασκούνται και δοκιμάζουν τις πολιτικές τους επινοήσεις οι δυνάμεις της Ευρώπης, οργανωμένες και μη. 

Το πλέον πρόσφατο πείραμα είναι η απόπειρα προσέγγισης της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας με τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλ Τσίπρα. 

Ο έλληνας πρωθυπουργός είναι αίφνης ένας εκ των συνομιλητών των ευρωπαίων σοσιαλιστών που συμμετέχουν σε κυβερνήσεις (Γαλλία, Γερμανία) και αντιμετωπίζεται ως παράγων του παιχνιδιού. 

Οι λόγοι για τους οποίους συμβαίνει αυτό είναι λίγο πολύ γωστοί. 

Πρόκειται για μία κυβέρνηση με αριστερή ταμπέλα, η οποία εφαρμόζει με τρόπο σκληρό και κυνικό αυτά που την ίδια στγμή καταγγέλλει ως νεοφιλελεύθερα, παραμένοντας στην εξουσία σχεδόν ανενόχλητη και πιθανώς όλοι θα ήθελαν να γνωρίζουν πώς το κάνει. 

Κατά κάποιους η στάση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας είναι αναμενόμενη και ερμηνεύσιμη. 

Εν οψει εθνικών εκλογών σε Γαλλία και Γερμανία, τα κεντροαριστερά κόμματα αναζητούν τρόπους αντιμετώπισης της λαϊκιστικής και ακροδεξιάς επέλασης. Στο πλαίσιο αυτό, η ρητορική κατά της λιτότητας είναι προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ εν όψει εκλογών και η επαφή με τον Τσίπρα ένα εύκολο άλλοθι.

Υπό την έννοια αυτή, το ευρωπαϊκό φλέρτ με τον Τσίπρα έχει εξήγηση, έχει και σκοπιμότητα. Αλλωστε, πέραν όλων των άλλων, μία κρίση και μία κοινωνική ένταση στην ελλάδα δεν εξυπηρετεί αυτήν την στιγμή κανέναν. 

Παρόλα ταύτα, οι διαφορές στις θεμελιώδεις προσεγγίσεις είναι ορατές και τρανταχτές. 

Αυτό έγινε αντιληπτό - έστω και από λίγους - από όσους άκουσαν την ομιλία του αντικαγκελάριου της Γερμανίας, Ζιγκμαρ Γκάμπριελ το βράδυ της προηγούμενης Πέμπτης στο Ελληνογερμανικό Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο. 

Οταν ο αντικαγκελάριος αναφερθηκε στο Brexit, η εξήγησή του ήταν απλή και ξεκάθαρη και απείχε πολύ από την σπουδή του Τσίπρα να μιλήσει για ψήφο κατά της λιτότητας και του δημοκρατικού ελλείμματος στην Ευρώπη. 

Όπως είπε χωρίς περιστροφές ο Γερμανός αντικαγκελάριος, “αυτά συμβαίνουν όταν η πολιτική απευθύνεται στο θυμικό και το συναίσθημα των πολιτών”. Κάτι σαν κι αυτό που έκανε πέρυσι ο Τσίπρας, δηλαδή.  

Η προσέγγιση αυτή ίσως και να επαρκεί για την επεξήγηση των χαοτικών διαφορών στην πολιτική ανάλυση της Αθήνας και του Βερολίνου. Όμως δείχνει και ότι η απόσταση που χωρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ από την Σοσιαλδημοκρατία είναι απροσμέτρητη.

Όσο ομως ο Τσίπρας “κάνει την δουλειά”, δεν θα ενοχλείται κανείς από τα ελλείμματα και τις ανεπαρκειές του. 

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr