Η ένταση στην Γαλλία με την μαζικότητα και την ορμητικότητα των διαδηλώσεων κατά της εργασιακής μεταρρύθμισης που επέβαλλε ο Φρανσουά Ολάντ, πιθανώς να είναι ένας από τους καταλύτες των εξελίξεων των επομένων μηνών. Συνήθως έτσι συμβαίνει όταν οι Γάλλοι αποφασίζουν να κατεβούν στους δρόμους. 

Το μεγάλο παράδοξο που παρατηρείται πιθανώς όμως να είναι και η απαρχή εξελίξεων στην Ελλάδα. 

Πού εντοπίζεται αυτό:

Την στιγμή που ο Ολάντ, αν και μετρ στο καμάκι, «φλερτάρει» χαζά τον Τσίπρα, προσπαθώντας να αποκτήσει ένα αριστερό άλλοθι και να πουλήσει κάτι στο εσωτερικό της Γαλλίας εν όψει προεδρικών εκλογών του 2017, περνάει με προεδρικό διάταγμα μία εργασιακή μεταρρύθμιση που ούτε η Μάργκαρετ Θάτσερ δεν θα μπορούσε να επιβάλλει. Στην ουσία ελαστικοποιούνται τα πάντα, από ωράρια έως και απολύσεις, ενώ πρακτικά καταργούνται οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και όλα εναπόκεινται σε επαναδιαπραγμάτευση μεταξύ εργοδοσίας και εργαζομένων. 

Προφανώς όλα αυτά συναντούν αντιδράσεις και βίαιες εκδηλώσεις σε βάρος της σοσιαλιστικής κυβέρνησης. Οι Γάλλοι δεν κοιμούνται τόσο βαθιά, φαίνεται.

Ταυτόχρονα, ο Τσίπρας, ο οποίος στον Ολάντ βρήκε τους προηγούμενους μήνες ένα ώμο να κλάψει στις δύσκολες στιγμές του, προσπαθεί να ξεχάσει τον ιστορικό εκείνο χαρακτηρισμό «Ολαντρέου» και κάθε τρεις και λίγο ζητεί διαμεσολάβηση και βοήθεια. 

Σήμερα, ο Τσίπρας είναι αυτός που έχει επιβεβαιώσει όσους προφήτευαν ότι θα μετατραπεί σε «Τσιπρανδρέου». Περνάει από την Βουλή όλα τα μέτρα που κανείς δεν θα μπορούσε να περάσει, έχει μπροστά του και αυτός κάποια εργασιακά που θα πρέπει να «διευθετήσει» από το φθινόπωρο, όμως έχει μία μεγάλη προνομία: την μεγάλη μάζα πολιτών που βρίσκεται σε ύπνωση. 

Οι αιτίες της ύπνωσης αυτής μπορεί να είναι πολλές και πάντως θα είχε ένα ενδιαφέρον να ερευνηθούν κάποτε διεξοδικά. 

Μπορεί μία από αυτές να είναι η αδυναμία των όψιμων ψηφοφόρων της αριστεράς να παραδεχθούν τις δικές τους αυταπάτες. Ποτέ δεν είναι αργά και ο Τσίπρας έδειξε τον δρόμο.

Μπορεί επίσης να είναι η ενοχική στάση απέναντι σε μία κυβέρνηση που πολλοί από αυτούς θεωρούσαν ιστορική αναγκαιότητα. 

Πιθανότατα δε, η αδράνεια, η παραίτηση και η απουσία αντίδρασης να οφείλεται στην κόπωση από την πορεία που ακολουθήθηκε ενάμιση χρόνο τώρα. Είναι αλήθεια πως μεγάλες μερίδες πολιτών σκέφτονται με την λογική του «τι χειρότερο μπορεί να συμβεί; Ας ηρεμήσουμε λίγο, καλοκαίρι έρχεται και βλέπουμε.». 

Η ουσία είναι πως οι υπνώσεις δεν διαρκούν για πάντα.

 Και αν στην Ευρώπη διαμορφωθούν κινήματα όχι εκεί που τα περίμενε ο Τσίπρας (π.χ. στην Ισπανία ή στην Πορτογαλία), αλλά στην «καρδιά» της, η μπάλα θα τον πάρει κι αυτόν ως συμμέτοχο στο έγκλημα.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr