Με φόντο την ομαδική εκδρομή της κυβέρνησης στον Λαζόπουλο, τις αλλεπάλληλες επιθέσεις και έμμεσες ή ευθείες απειλές προς δημοσιογράφους από διάφορους υπουργούς και αξιωματούχους (Σπίρτζης, Αλεξιάδης, Πολλάκης, κλπ.) και τις διαδοχικές δημόσιες εμφανίσεις της κυβερνητικής εκπροσώπου σε όλο το φάσμα των «πολιτιστικών» εκδηλώσεων (θέατρο, γήπεδο Καραϊσκάκη, μπουζούκια-Μαργαρίτης), ο Τσίπρας εμφανίστηκε το Σαββατοκύριακο στο κομματικό ακροατήριο της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ για να πουλήσει αριστεροσύνη.
Επειδή λοιπόν τα παιδιά του ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθούν να έχουν ιδεολογικές αναζητήσεις και αγωνίες, ο αρχηγός τους έθεσε το κρίσιμο ερώτημα: «Τι είναι αριστερό σήμερα;».
Για να μάθουν όσοι δεν ήξεραν και κυρίως οι μεγάλες δυνάμεις της ευρωπαϊκής αριστεράς, που έχουν πάντως εξαφανιστεί στα αζήτητα των εκλογικών αναμετρήσεων, ο Τσίπρας έχει την απάντηση: «Σ' αυτές τις συνθήκες της πολύπλευρης κρίσης, όπως την περιέγραψα αρχικά, όχι μόνο οικονομικής, αλλά και κρίσης αστάθειας, αποσταθεροποίησης, των πολεμικών συγκρούσεων, της ανόδου της ακροδεξιάς και της μισαλλοδοξίας στην Ευρώπη, αριστερό είναι ότι διαμορφώνει συνθήκες προστασίας στα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα και ταυτόχρονα, σ' αυτές τις συνθήκες της πρωτοφανούς ανεργίας, δημιουργεί θέσεις εργασίας, ανοίγει το δρόμο για τη μείωση της ανεργίας, την επιστροφή σε αναπτυξιακούς ρυθμούς, με προστασία, βεβαίως, στα εργασιακά, κοινωνικά δικαιώματα και το περιβάλλον. Αυτή είναι αριστερή πολιτική στις μέρες μας», είπε.
Κατά τον Τσίπρα λοιπόν, όλες οι πολιτικές είναι εν τέλει αριστερές! Κυρίως δε, με βάση την "ανάλυσή" του, αυτή της Μέρκελ και του Σόιμπλε, οι οποίοι στην χώρα τους διασφαλίζουν κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, δημιουργούν θέσεις εργασίας, διαμορφώνουν συνθήκες ανάπτυξης, έχουν το ισχυρότερο ίσως δίχτυ προστασίας στα εργασιακά και λοιπά δικαιώματα και σέβονται το περιβάλλον - μάλλον περισσότερο από την ελληνική κυβέρνηση και τους υπηκόους της.
Δεν κατανοεί ο νεαρός πρωθυπουργός (αφού ο ίδιος επαίρεται για αυτό του το χαρακτηριστικό, γιατί να μην τονιστεί;) πως πέρα από τις πολιτικές αερολογίες του, η συμπεριφορά κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών δεν συνάδει με το παραμικρό από τα όσα διακηρύττει. Η κορυφαία συνεργάτης του στην πίστα του Μαργαρίτη, μάλλον δεν είναι «αριστερό» πιστοποιητικό. Σίγουρα δε, είναι προκλητικό στοιχείο.
Παρεμπιτόντως - και επειδή οι αριστεροί διαφημίζουν διαρκώς και την αισθητική τους υπεροχή: όταν επέστρεψε ο Ζαχαριάδης το '45, οργανώθηκε προς τιμήν του μία μικρή γιορτή. Αρχισαν να παίζουν τα μπουζούκια. Εκείνος έκανε ένα νεύμα, ζήτησε να μην ακουστεί αυτή η μουσική, παρά μόνο ένα ταγκό. Δεν χόρεψε ζεϊμπεκιές και τσιφτετέλια...
Οσο συμβαίνουν αυτά στην Ελλάδα, στη Γαλλία, π.χ., βλέπουμε κάτι εντελώς διαφορετικό. Οι δυνάμεις της δημοκρατίας με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συνεργάζονται εκλογικά, και αποτρέπουν την ανέλιξη της Λεπέν στην εξουσία. Τρεις υποψήφιοι των Σοσιαλιστών στις περιφερειακές εκλογές της Κυριακής αποσύρθηκαν, υπέρ των υποψηφίων των Ρεπουμπλικανών του Σαρκοζί και προκειμένου να μην κερδίσει ούτε μία περιφέρεια η άκρα δεξιά. Το πρόβλημα φυσικά δεν λύνεται έτσι, όμως αντανακλαστικά ενργοποιούνται. Φαίνεται πως το θέμα δεν γίνεται αντιληπτό από τον Τσίπρα. Το τι είναι αριστερό δεν απασχολεί κανέναν πλην του ιδίου και της παρέας του, οι οποίοι ερμηνεύουν την αριστερά και ανακαλύπτουν «το άλλο». Το πώς θα περισωθούν δημοκρατικά και θεσμικά κεκτημένα, είναι υπέρτερο αγαθό από την αριστεροσύνη στις ανεπτυγμένες δημοκρατίες. Της Ευρώπης.
Σε κάθε περίπτωση, το πρόβλημα που διαμορφώνεται στην χώρα και τον περίγυρό της δεν απαντιέται με όρους «αριστερό-δεξιό» στο οποίο έχει μείνει προσκολλημένος ο Τσίπρας και το κόμμα του. Και πάντως, δεν μπορεί να απαντηθεί με ψεύδη και παραπλανητικές τακτικές, οι οποίες οδεύουν προς μία μετωπική σύγκρουση με την πραγματικότητα.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr