Στο μεν πρώτο, ο Τσίπρας προσήλθε έχοντας έτοιμο το κάτι-σαν-διάγγελμά του αμέσως μετά, με το οποίο κατηγόρησε την αντιπολίτευση για όλα όσα αυτός πράττει, επιρρίπτοντας ευθύνες για το παρελθόν και αποσιωπώντας αυτές του παρόντος.

Στην δε δεύτερη, η Ελλάδα δια του Τσίπρα προσήλθε χωρίς αξιώσεις και προετοιμασία και με μοναδική ελπίδα η υποχωρητικότητα έναντι της Τουρκίας να σημάνει ανταλλάγματα στο πεδίο της οικονομίας, όπου η κυβέρνηση συμπεριφέρεται περίπου ως καπετάνιος πλοιαρίου που μεταφέρει πρόσφυγες.

Παρά ταύτα και από τις δύο συναντήσεις προέκυψε κάτι νέο.

Όσο κι αν κάποιοι ισχυρίζονται ότι οι εκπλήξεις στην ελληνική πολιτική καθημερινότητα είναι λίγες, το προηγούμενο Σαββατοκύριακο πολλοί έμειναν έκπληκτοι.

Κατ' αρχάς, από το θράσος με το οποίο συμπεριφέρθηκε ο Πρωθυπουργός.

Όταν καλείς σε συνεννόηση, δεν καθυβρίζεις τους συνομιλητές σου. Είναι σαν να προσκαλείς κάποιον στο σπίτι σου για να τα βρείτε ή εν πάση περιπτώσει να συζητήσετε και με το καλησπέρα να του λες: «δεν ντρέπεσαι ρε ξεφτυλισμένε; Πώς τολμάς να εμφανίζεσαι εδώ πέρα;».

Με τέτοια συμπεριφορά αντιστοιχεί η διακίνηση της πληροφορίας από το περιβάλλον του Τσίπρα, σύμφωνα με την οποία επιτέθηκε στο ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ κατά τη διάρκεια του συμβουλίου, λέγοντας ότι έχουν το θράσος να αρνούνται την «πρόσκλησή» του, αυτοί που δήθεν έφεραν τα χειρότερα μνημόνια. Και όλα αυτά ενώ τους ζητεί να υπογράψουν την μη περαιτέρω μείωση συντάξεων, την στιγμή που ο ίδιος την έχει συμφωνήσει!

Επιπλέον, όσο επιδεικνύεις την περιφρόνησή σου προς το δεύτερο κόμμα, λέγοντας στον παρόντα μεταβατικό πρόεδρό του «μέχρις να εκλέξετε εσείς αρχηγό, θα έχω κάνει τρεις φορές εκλογές», διαλύεις και τις τελευταίες αμφιβολίες: το καλάμι που έχεις καβαλήσει είναι μεγάλο. Είναι όμως και βαρύ κι ασήκωτο.

Το θράσος κορυφώθηκε λίγο αργότερα, με τις δηλώσεις Τσίπρα, σύμφωνα με τις οποίες για την επικείμενη περικοπή των συντάξεων θα φταίνε οι άλλοι, ενώ ο ίδιος για μία ακόμη φορά εκστόμιζε χυδαία ψέματα, λέγοντας ότι δεν θα υπάρξουν περικοπές.

Το άλλο στοιχείο που προκάλεσε έκπληξη (μικρότερη, είναι η αλήθεια.) ήταν η ατολμία των υπολοίπων πολιτικών αρχηγών. Ενώ είχαν ενδείξεις, είχαν εκφράσει επιφυλάξεις και προσήλθαν με τις διαθέσεις τους αποσαφηνισμένες, όταν δέχθηκαν τις προσβολές δεν αποχώρησαν από την συνάντηση, δεν κατήγγειλαν εν χορώ τον προπετή συνομιλητή τους και έτσι εγκλωβίστηκαν στο παιχνίδι του. Το οποίο ως γνωστόν έχει κοινό, χαμηλού επιπέδου και περιορισμένης αντίληψης - τουλάχιστον της πραγματικότητας.

Εν συνόλω, όλα αυτά φανερώνουν ότι ο Τσίπρας έχει πλέον περιέλθει σε δεινή θέση. Αναλογίζεται οψίμως τι τον  περιμένει και μετέρχεται όλες τις φθηνές μεθόδους επικοινωνιακής διαχείρισης του προηγούμενου αιώνα.

Κατόπιν όλων αυτών, ο πρωθυπουργός παρέστη (ως κομπάρσος) στην Σύνοδο ΕΕ- Τουρκίας. Δεν άρθρωσε λέξη και τα ελάχιστα προσχήματα σε ό,τι αφορά τις παραχωρήσεις που καταγράφηκαν προς την Αγκυρα, σώθηκαν μόνο λόγω της στάσης της Κυπριακής κυβέρνησης.

Σε αυτό το κλίμα ο νεαρός Πρωθυπουργός της Ελλάδος θεώρησε καλό να κάνει τσαμπουκά μέσω twitter στον Νταβούτογλου, γράφοντας χωρίς συναίσθηση στοιχειώδους σοβαρότητας: «ευτυχώς που οι δικοί μας πιλότοι στο Αιγαίο δεν είναι τόσο νευρικοί όσο οι δικοί σας που κατέρριψαν το ρωσικό μαχητικό».

Πέραν όλων των άλλων σχολίων που έχουν ήδη επισημανθεί, το «τιτίβισμα» αυτό του Τσίπρα δείχνει την παντελή απουσία υπευθυνότητας, στοιχείο προβληματικό για Πρωθυπουργό, όσο και αν  το ζούμε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο καιρό τώρα.

Το επικίνδυνο εν προκειμένω εντοπίζεται αλλού - πέραν του ότι δεν κάνεις εξωτερική πολιτική με σαχλά μηνύματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης:

α) Με το σχόλιο αυτό ο νεαρός Πρωθυπουργός αποδίδει ως μη ώφειλε, την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού σε «νευρικότητα» του Τούρκου πιλότου. Ούτε η Αγκυρα δεν ισχυρίστηκε κάτι τέτοιο.

β) «ερεθίζει» σε  βαθμό επικίνδυνο το αίσθημα ευθύνης των Ελλήνων πιλότων, οι οποίοι καθημερινώς συμμετέχουν σε έναν ακήρυχτο πόλεμο στο Αιγαίο, δέχονται επιμόνως προκλήσεις από τους «νευρικούς» Τούρκους και όμως, επιδεικνύουν όπως αποδεικνύεται ασύλληπτο επαγγελματισμό και αυτοσυγκράτηση. Αλλωστε, η ψυχραιμία και η ψυχολογική τους προετοιμασία, είναι το βασικότερο και κυριότερο μάθημα που δέχονται στην Σχολή Ικάρων.

Ο Τσίπρας δεν αντιλήφθηκε ποτέ ότι με αυτό το επικίνδυνα σαχλό tweet ήταν σαν να ενθαρρύνει ένα θερμό επεισόδιο σε βαθμό ανάφλεξης, ταυτοχρόνως να χλευάζει τους πιλότους της Πολεμικής Αεροπορίας και την ίδια στιγμή να θεωρεί ότι ασκεί υψηλή πολιτική.

Και αφότου έπραξε όλα αυτά, έκανε την μαγική κίνηση: «κατέβασε» τα tweets, σε μία κίνηση αποκαλυπτική της πολιτικής και προσωπικής του θρασυδειλίας.

Σε ανύποπτο χρόνο, ο Βαγγ. Βενιζέλος πριν από δύο ακριβώς χρόνια είχε μιλήσει για το φαινόμενο του «εκτσογλανισμού της ελληνικής κοινωνίας», το οποίο καλλιεργείται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς δεν είχε φανταστεί το βάθος του φαινομένου.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr