Επρόκειτο, όπως θυμόμαστε για μία ιδιότυπη απόπειρα συνεννόησης μεταξύ δύο ανθρώπων που εν πάση περιπτώσει αντιλαμβάνονται τον κόσμο διαφορετικά ή μάλλον: ο ένας τον αντιλαμβάνεται και ο άλλος όχι. 

Αφότου πέρασε αυτό το διάστημα, ο Τσίπρας βρέθηκε επί δύο ημέρες στην Τουρκία σε μία επίσκεψη που πολλοί επέμεναν ότι δεν έπρεπε να έχει γίνει. Για τον πολύ απλό λόγο ότι δεν πηγαίνεις ως πρωθυπουργός κάπου, αν δεν έχεις στόχο και τρόπο για να τον επιτύχεις. Ειδικά αν αυτό το «κάπου» είναι η Τουρκία. 

Από την κοινή συνέντευξη Τύπου του Τσίπρα με τον Νταβούτογλου, ακόμη και οι πλέον δύσπιστοι θα έπρεπε να έχουν αποδεχθεί: το πρόβλημα του Τσίπρα δεν είναι αν μιλάει ή (δεν) καταλαβαίνει ξένες γλώσσες. 

Είναι ότι δεν έχει συναίσθηση της κρίσιμης κατάστασης που διαχειρίζεται και διαμορφώνει και ότι στην προσέγγισή του για την πραγματικότητα και την αντίληψη της σημασίας της θέσης του δεν μπορεί να συγκριθεί με κανέναν από τους προκατόχους του. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την ελαφρότητα. 

Μόνο υπό αυτούς τους όρους μπορεί να εξηγηθεί μία σειρά από πρωτοφανείς γκάφες του Πρωθυπουργού, την στιγμή μάλιστα που όλα τα μάτια της Ευρώπης είναι στραμμένα πάνω του, καθώς συζητεί με τον πρωθυπουργό της χώρας με τον σημαντικότερο, κρισιμότερο και πλέον αμφιλεγόμενο ρόλο στο πρόβλημα του προσφυγικού ζητήματος. 

Υπό οποιοδήποτε διαφορετικό πρίσμα είναι εξαιρετικά δύσκολο να κατανοήσει κάποιος μία σειρά από παραδοξότητες. 

Πώς είναι δυνατόν να λέει δημοσίως ο Τούρκος Πρωθυπουργός ότι «δεν πρέπει να κάνετε παραβιάσεις στο Αιγαίο» και ο Ελληνας ομόλογός του να κοιτάει απλανώς και να μην αρθρώνει λέξη;

Πώς είναι δυνατόν να λέει ο Τούρκος Πρωθυπουργός ότι «δεν θα επωμιστώ το κόστος του προσφυγικού» και η απάντηση του Ελληνα να είναι κριτική στην Ευρώπη που «οφείλει να αναλογιστεί τις ευθύνες της»; Η κριτική στην Ευρώπη είναι θεμιτή και επιβεβλημένη, όταν όμως την κάνεις από την Αγκυρα δεν συμπεριφέρεσαι ως ισότιμος εταίρος που λες ότι είσαι, αλλά ως «γειτονάκι» του σουλτανάτου. 

Πώς είναι δυνατόν να μιλάει ο Τούρκος πρωθυπουργός για «τεχνική συνεργασία» στις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης και να μην κάνει μία διευκρίνιση για το θέμα. Θα πλέει π.χ. το τουρικό λιμενικό και στα ελληνικά ύδατα; Θα σταματά στα δικά του; Θα παρέχει και αυτό συνδρομή ή μόνο η ελληνική πλευρά. Αρκεί απλώς και μόνο να υπενθυμίσουμε ότι η κρίση των Ιμίων πυροδοτήθηκε από μία υπόθεση με εξωτερικά χαρακτηριστικά τέτοια. 

Πώς είναι δυνατόν να ανακοινώνει ο Τούρκος Πρωθυπουργός τριμερή Ελλάδας - Τουρκίας - Γερμανίας και να παραμένει άγνωστος ο λόγος και το θέμα. Ολοι φυσικά καταλαβαίνουμε, όμως από τη στιγμή που έχει προγραμματιστεί Σύνοδος ΕΕ - Τουρκίας, μία τριμερής στην καλύτερη περίπτωση μπορούμε να εικάσουμε ότι θα έχει άλλη ατζέντα. 

Όπως είχε συμβεί και με τον Κλίντον (όπου κατά τα άλλα η «συζήτηση« δεν είχε κρισιμότητα, ο Τσίπρας δείχνει ότι αγνοεί στοιχειώδεις κανόνες και αρχές. 

Μεταξύ αυτών και ότι κάποια στιγμή ως αρχηγός κυβέρνησης πρέπει και οφείλες να πάψεις να γελοιοποιείσαι. Και τίποτε άλλο να μην είχε συμβεί σε αυτην την επίσκεψη, το γεγονός και μόνο ότι ο Ερντογάν έκανε δώρο στον Τσίπρα μία γραβάτα φανερώνει πως ούτε ισότιμό συνομιλητή τον θεωρεί, ούτε μέρος της λύσης του προβλήματος.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr