Η τελευταία του αυτή παρέμβαση - δεδομένης και της χρονικής στιγμής στην οποία αυτή καταγράφεται - μάλλον θα πρέπει να εκληφθεί ως «καμπανάκι» ή ακόμη και συναγερμός για την κυβέρνηση. 

Με φόντο (συμπτωματικό;) τον ξυλοδαρμό του Γ. Κουμουτσάκου «δι' ασήμαντον αφορμή», ο Πανούσης θέτει την κυβέρνηση προ των ευθυνών της. 

Αυτά που είπε, επικαλούμενος απειλές για την ζωή του από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, προφανώς και αναδεικνύουν την μεγάλη εικόνα και το μεγάλο πρόβλημα. 

Στο πρόσφατο παρελθόν μίλησε και επιχείρησε να αναδείξει γραπτώς και προφορικώς τα σκοτάδια, τα μαύρα μεσάνυχτα, την ιδεοληψία και τον εν γένει σκοταδισμό της αριστεράς και είχε προσπαθήσει να δώσει εναύσματα και ευκαιρίες για την «υπέρβαση». Την μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κάτι πολιτικά σύγχρονο και συμβατό με τις ανάγκες και τις συνθήκες της εποχής. 

Αγνοήθηκε. 

Σήμερα, με το μεταναστευτικό-προσφυγικό ζήτημα σε έξαρση και την χώρα στο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό μεταίχμιο, εμφανίζεται δημοσίως και κάνει μία σειρά δηλώσεις, οι οποίες έχουν προφανή βαρύτητα - δεδομένου ότι σε πρώτο επίπεδο «φωτογραφίζει» και σύμφωνα με τα όσα ανακοίνωσε μετά την παράστασή του στον Αρειο Πάγο, κατονομάζει συγκεκριμένα πρόσωπα - στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ - για συμμετοχή σε παράνομες διαδικασίες. 

Κατά τις υπάρχουσες εκτιμήσεις, η παρέμβαση και οι δηλώσεις Πανούση απηχούν τις διαθέσεις και ξένων κέντρων, τα οποία είχαν ούτως ή άλλως εκφράσει τις επιφυλάξεις και τις αντιθέσεις τους (ακόμη και στον ίδιο τον Πρωθυπουργό Τσίπρα), για την χαλαρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται η μεταχείριση των ποινικών κρατουμένων και ειδικώς των τρομοκρατών και συνεργών τους από την κυβέρνηση της Αριστεράς. Πιθανώς και κάπου εκεί να βρίσκονται τα όρια της διεθνούς ανοχής προς μία κυβέρνηση, η οποία ούτως ή άλλως έχει κάπως «πειραματικό» χαρακτήρα και ψυχολογία περιθωριακή.

Ακόμη κι αν ο Πανούσης ενεργεί απολύτως εκφράζοντας τον εαυτό του, η ουσία των λεγομένων του δημιουργεί ζήτημα, το οποίο αφορά την χώρα, την κυβέρνηση και την θέση της απέναντι σε μείζονα ζητήματα ασφαλείας  και ομαλής λειτουργίας θεσμών και κανόνων. 

Μέχρι στιγμής, η στάση του Μεγαρου Μαξίμου και του κομματικού μηχανισμού που βρίσκεται πίσω του, ήταν από αμήχανη έως και δυσεξήγητη. 

Αν ο Τσίπρας και η ανεξάρτητη δικαιοσύνη παραμείνουν απαθείς μπροστά στο βάρος των καταγγελιών, τα ερωτήματα που θα ανακύψουν θα είναι πιεστικά και δραματικά. 

Αν αντιδράσουν κατ' αναλογίαν της σοβαρότητας των καταγγελιών, θα υπάρξει μία ελπίδα διασφάλισης της ομαλότητας στην χώρα.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr