Εν προκειμένω το θέμα μας δεν είναι ούτε ότι η κυβέρνηση αγκομαχεί, ούτε το σημειωτόν. Είναι το γεγονός ότι παραμένει ανενόχλητη.

Απέναντί της έχει ένα σπαρασσόμενο κόμμα, το οποίο παρά την πρωτοφανή ανθεκτικότητά του δεδομένου και του μνημονιακού παρελθόντος του, βρίσκεται στα όρια της διάλυσης όσο υποτίθεται ότι προσπαθεί να εκλέξει νέο αρχηγό.

Η ΝΔ κατά τα χρόνια της ελληνικής οικονομικής και πολιτικής εξαθλίωσης έχει αποδείξει πως αν μη τι άλλο έχει μία ισχυρή κοινωνική αναφορά. Το 27% στις εκλογές και το 38% στο διχαστικό δημοψήφισμα το αποδεικνύουν - χωρίς να μπει κάποιος σε αξιολογήσεις και αναλύσεις περί του τι έχει πράξει ορθώς και τι όχι.

Υπό αυτές τις συνθήκες, αυτό που συμβαίνει σήμερα στο κόμμα, το οποίο κατά τεκμήριο εκπροσωπεί την αστική δημοκρατία στην χώρα και τις κοινωνικές ομάδες που την ασπάζονται, είναι απογοητευτικό και πολιτικά επικίνδυνο.

Η ΝΔ οδεύει προς την διαδικασία ανάδειξης αρχηγού χωρίς να δείχνει κανείς από τους υποψηφίους ότι έχει αντιληφθεί την κρισιμότητα της περίστασης.

Αν αυτό συνέβαινε, η διαδικασία θα ήταν άλλη.
Η ΝΔ δεν θα αναζητούσε αρχηγό, αλλά θέσεις, προτάσεις και λύσεις. Θα όφειλε να έχει διοργανώσει και να έχει προετοιμάσει μία σοβαρή συνεδριακή διαδικασία με μοναδικό αντικείμενο την κατάρτιση μίας νέας, ρεαλιστικής, τολμηρής πρότασης για την χώρα. Να αποφασίσει τι φορολογικό σύστημα θα προτείνει ώστε να προσελκύσει και να διευκολύνει επενδύσεις. Να δηλώσει αν θα τολμήσει να μειώσει το δημόσιο και αν θέλει και μπορεί να το κάνει αποδοτικό και αποτελεσματικό. Να μεταρρυθμίσει το εκπαιδευτικό σύστημα και την υγεία και να αναθεωρήσει το Σύνταγμα εκ βάθρων.

Αφού θα έκανε όλα αυτά, θα μπορούσε σε χρόνο εύθετο να εκλέξει και έναν αρχηγό για να τα υποστηρίξει και να διεκδικήσει την εφαρμογή τους.

Το ότι δεν το κάνει, δείχνει δυστυχώς την κοντόφθαλμη προσέγγισή της στο πρόβλημα της χώρας.
Ακόμη και με όρους μηχανιστικούς, οι πολιτικοί εγκέφαλοι της ΝΔ δεν αντιλαμβάνονται το εξής απλό: πίσω τους βρίσκεται - δυνάμει - τουλάχιστον το 38% των πολιτών, οι οποίο στο διχαστικό δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου ψήφισε απολύτως συνειδητά ΝΑΙ στην συμφωνία και πάντως ΝΑΙ στην ευρωπαϊκή πορεία και προοπτική της χώρας, έχοντας ήδη υποστεί τα πάνδεινα.

Απέναντι της δεν βρίσκεται το 62% (που ψήφισε «τρώγοντας» τα ψέματα του Τσίπρα), αλλά το εκλογικό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Και αυτό το 38% έχει εξαντλήσει τα περιθώρια ενίσχυσής του, καθώς οι προσδοκίες όσων ήλπιζαν σε διασφάλιση των συντάξεών τους, προστασία της κατοικίας τους και διαγραφή των δανείων τους πολύ σύντομα θα ακυρωθούν με δραματικό τρόπο. Υπό μία προϋπόθεση: ότι η χώρα θα παραμείνει στο ευρώ.

Καθώς φαίνεται ότι οι παράμετροι αυτές αγνοούνται από τους διεκδικητές της ηγεσίας της ΝΔ και καθώς τα λοιπά κόμματα της φιλοευρωπαϊκής αστικής αντιπολίτευσης παρακολουθούν αποχαυνωμένα την λαϊκιστική επέλαση του Τσίπρα, οι ελπίδες για μία πολιτική ανασύνταξη του αστικού πολιτικού φάσματος σε σύντομο χρονικό διάστημα είναι περιορισμένες.

Στην πολιτική όμως ο χρόνος τρέχει κατά περιόδους με ταχύτητες απρόβλεπτες και οι εξελίξεις δεν περιμένουν.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr