Εν αναμονή δε της έλευσης στην Αθήνα του προέδρου της Γαλλίας Ολάντ, οι πληροφορίες και εκτιμήσεις συντείνουν στο ότι η ελληνική κυβέρνηση θα τεθεί υπό την κηδεμονία και επιτήρηση του Παρισιού, μπας και κατορθώσει να εφαρμόσει κάτι από αυτά που έχει υπογράψει και πρέπει να εφαρμόσει (εκείνα που, σημειωτέον, δεν αφορούν την διάλυση της χώρας αλλά την μεταρρύθμισή της).

Οι επιπτώσεις όλων αυτών απομένει να φανούν και να επιδράσουν.

Όσο περιμένουμε να δούμε τι κατάσταση θα διαμορφωθεί, είναι μάλλον χρήσιμο να υπενθυμιστεί μία διαπίστωση, που αφορά την ψυχοσύνθεση και τον αλλοπρόσαλλο χαρακτήρα του υπερήφανου λαού των Ελλήνων.

Μία δεκαετία και κάτι πίσω, η Ελλάδα έτρεχε να προετοιμαστεί για την διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004.

Δεν τα κατάφερνε και πολύ καλά. Καθυστερήσεις απειλούσαν την επιτυχία ή ακόμη και την διεξαγωγή και η χώρα είχε τότε τεθεί για πρώτη φορά στην πολύ πρόσφατη Ιστορία της σε καθεστώς στενής έως και ασφυκτικής επιτήρησης. Κάτι τύποι όπως ο Ρογκ και ο Νεμπιόλο «μάλωναν» την τότε ελληνική κυβέρνηση (αρχικώς του Σημίτη και μετά του Καραμανλή) για το μπάχαλο που επικρατούσε και γενικώς η εθνική υπερηφάνεια είχε ψαλιδιστεί κάπως... Για την ακρίβεια είχε πάει περίπατο μακρινό.

Παρά ταύτα, οι κυβερνήσεις τα κατάφεραν, όλα ήταν έτοιμα εγκαίρως και η «μεγάλη γιορτή» έγινε - για κάποιους ήταν το μεγάλο πάρτι. Με υπερηφάνεια πάντοτε.

Σε κάθε περίπτωση, οι Έλληνες που ζούσαν τότε το όνειρο δέχθηκαν αδιαμαρτύρητα να αλλάξουν όλα όσα δεν είχαν αλλάξει επί αιώνες νωρίτερα και κυρίως την συμπεριφορά τους.

Οδικοί κανόνες και όροι επιβλήθηκαν εν μία νυκτί. Και τηρήθηκαν, έστω προσωρινώς. Προδιαγραφές λειτουργίας της αγοράς ίσχυσαν, κανονισμοί ανεφοδιασμού της αγοράς υιοθετήθηκαν, άτυπες μεταρρυθμίσεις εφαρμόστηκαν και όλοι έκαναν τους χαρούμενους και τους ευγενικούς. Το χαμόγελο περίσσεψε και η εθνική υπερηφάνεια βρήκε έκφραση φωνάζοντας «Κεντέρης, Κεντέρης» εκείνο το θλιβερό βράδυ της κούρσας των 200 μέτρων απ' όπου απουσίαζε το αστέρι που είχε δήθεν πέσει με την μηχανή του - υπερηφάνως φυσικά, για να γλιτώσει το ντόπινγκ κοντρόλ.

Ξεχνούμε σήμερα έπειτα από 10 και πλέον χρόνια, ότι ο αρχιεπαναστάτης της Ευρώπης σπονσοράρεται από την Γιάννα Αγγελοπούλου, την πρωτεργάτρια του μεγάλου εγχειρήματος και το παίζει την ίδια στιγμή κάτι μεταξύ Κρόμγουελ και Τσε.

Επιμένουμε όμως (εμείς και κάποιοι άλλοι) στο ότι με τον τρόπο που πολιτεύεται ο Τσίπρας συμβάλλει στην  εγκαθίδρυση μίας νοοτροπίας που δεν προάγει τίποτε απολύτως. Απλώς για μία ακόμη φορά εφαρμόζει ό,τι (νομίζει πως) του λένε.

Με μία εκκεντρική προσέγγιση της συμπεριφοράς των Ελλήνων πριν από 10-15 χρόνια, θα μπορούσε κάποιος να μιλήσει για ραγιαδισμό με αντάλλαγμα την πρόσκαιρη έστω ευημερία, ασχέτως κόστους και επιπτώσεων. Η ουσία είναι πάντως πως εκείνο ήταν το διάστημα κατά το οποίο όλα λειτούργησαν στην χώρα όπως θα έπρεπε να λειτουργούν διαρκώς.

Με μία λιγότερο εκκεντρική θεώρηση οδηγείται κάποιος στο να πεί ότι σήμερα ο ραγιαδισμός της Αριστεράς έχει ξεπεράσει όλα τα όρια.

Ο Τσίπρας εφαρμόζει πολιτικές και μέτρα που ο Παπανδρέου, ο Παπαδήμος και ο Σαμαράς ούτε στους εφιάλτες τους δεν είχαν δει και προσπαθεί να πείσει ότι μας ευεργετεί.  Στόχος ένας και μοναδικός: να παραμείνει στην εξουσία.

Η μάζα προς το παρόν τον αποδέχεται. Επειδή δηλώνει αριστερός, έστω κι αν δεν είναι ικανός να κόψει ούτε κλήση. Έως σήμερα η χώρα και το έθνος είχαν βρεθεί πολλαπλώς αντιμέτωποι με τις ευθύνες της αριστεράς. Σήμερα αρχίζει να ξεσκεπάζεται ο μεταμοντέρνος ραγιαδισμός της.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr