Είχε προηγηθεί το τραγελαφικό δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, όπου διαμορφώθηκε μία εφιαλτική πλειοψηφία πολιτών που δεν γνώριζαν τι ψήφιζαν, όταν είπαν εκείνο το «υπερήφανο όχι».

Όπως αποδείχθηκε, το αποτέλεσμα όλης αυτής της καταστρεπτικής περιόδου και της εκλογικής δικαδικασίας ήταν: ο ΣΥΡΙΖΑ να διατηρήσει σχεδόν στο ακέραιο την εκλογική και την κοινοβουλευτική του ισχύ, να εξαφανιστεί από το πολιτικό σκηνικό (προσωρινά ή μη) ο Π. Λαφαζάνης και να τεθεί στο κοινοβουλευτικό περιθώριο το Ποτάμι.

Σε όλα αυτά και στο βαθμό που κάποιος αποδεχθεί ότι όλη αυτή η ταλαιοπωρία των πολιτών και της χώρας ήταν αναγκαία, υπάρχουν δύο θετικά στοιχεία:

α) Καταδείχθηκε ότι οι έλληνες πολίτες, ακόμη και εκείνοι που εξακολουθούν να ζουν στα αριστερά τους σύννεφα εξακολουθούν να χαίρονται όταν τους χαϊδεύουν τα αφτιά κάθε λογής λαϊκιστές, όμως δεν θέλουν με κανέναν τρόπο την αναβίωση του κομμουνισμού.

Θέλουν να ζουν με δανεικά, δεν θέλουν να πληρώνουν τα χρέη τους, πιστεύουν ότι η Ευρώπη η υφήλιος και ο γαλαξίας τους χρωστά, όμως η κομμουνιστική αναστήλωση δεν τους γοητεύει.

Η αποδοκιμασία του Λαφαζάνη είναι υπό αυτήν την έννοια ίσως το σημαντικότερο και πάντως το πιο ξεκάθαρο αποτέλεσμα των εκλογών. Αυτό θα πρέπει να το λάβει σοβαρά υπόψη του και ο Τσίπρας, σε περίπτωση που έχει στο μυαλό του να επιχειρήσει κάποιο νέο πείραμα που θα διακινδυνεύσει την εύθραυστη σταθερότητα της Ελλάδας και την παραμονή της στο ευρώ.

β) με την αποδοκιμασία κατά του Λαφαζάνη, η μπάλα πήρε και την Ζωή Κωνσταντοπούλου η οποία θα πάψει πλέον να ταλαιπωρεί τη Βουλή, του βουλευτές, τους πολίτες και όσους είχαν την ατυχία να βρεθούν στον δρόμο της.

Ισως αυτό να είναι και το μόνο για το οποίο θα μπορούσε κάποιος να ευγνωμονεί τον Τσίπρα.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr