Η διακηρυγμένη θέση και φιλοδοξία του παλαιοκομμουνιστή επικεφαλής της Αριστερής Πλατφόρμας να ανατρέψει το καθεστώς, να περιφρονήσει την Δημοκρατία και να αναστήσει την κομμουνιστική κόλαση της ψυχροπολεμικής περιόδου, προξενεί διάφορες αντιδράσεις: οργή, γέλιο, τρόμο, έκπληξη.
Τα προβλήματα γίνονται σοβαρότερα όταν ακούει κανείς τον - υποτίθεται - μεγαλύτερο εχθρό του Λαφαζάνη, τον Πρωθυπουργό να λέει ότι «ο στόχος μας είναι κοινός, είναι ο κοινωνικός μετασχηματισμός, στα μέσα διαφωνούμε». Βλέπουμε δηλαδή ότι μετά από όλα όσα έχουν γίνει, η κομμουνιστική φαντασίωση εξακολουθεί να υπάρχει κάπου βαθιά ριζωμένη στην νοοτροπία του κ. Τσίπρα.

Γιατί αφού διαφωνούν τόσο πολύ όσο κάποιοι νομίζουν, δεν διαγράφει ο Τσίπρας τον Λαφαζάνη, την Ζωή Κωνσταντοπούλου και την παρέα τους και δεν κάνει το άλμα στην άλλη (πολιτική) πλευρά;

Σχεδόν με βεβαιότητα επειδή σε κάποια θεμελιώδη μάλλον συμφωνούν όλοι αυτοί. Με πρώτο και καλύτερο το μοτίβο: «Τώρα που η Αριστερά ανέβηκε στην εξουσία, δεν την αφήνουμε με τίποτε».

Τα πράγματα περιπλέοκονται ακόμη περισσότερο αν δούμε τι λένε και υποστηρίζουν διάφορες ομάδες, ομαδούλες και φράξιες στο εσωτερικό του κόμματος. Π.χ. αυτοί οι περίεργοι 53, το άλλοθι του Τσίπρα απέναντι στην Αριστερή Πλατφόρμα.

Κάποιος από αυτούς ζήτησε στην συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής την Πέμπτη να εγκριθεί ψήφισμα για αποπομπή του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Γιάννη Πανούση! Προφανώς δεν του είχε περάσει από το μυαλό ότι ένα κομματικό όργανο δεν είναι αρμόδιο για τέτοια πράγματα. Οτι ο Πανούσης είναι υπουργός της κυβέρνησης, έχει διοριστεί από τον Πρωθυπουργό και δουλειά του δεν είναι να κάνει τα χατίρια διάφορων μπαχαλάκηδων, δήθεν αναρχικών και φρικιών που θεωρούν δικαίωμα την ασυδοσία. Ετσι αντιλαμβάνονται την Δημοκρατία κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ: το κόμμα εκδίδει φιρμάνια, όλοι εκτελούν. Το κόμμα κυβερνά την κυβέρνηση.

Με βάση αυτά, ας μην βιαζόμαστε. Μπορεί τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες να δούμε άλλα από αυτά που νομίζουμε. Μπορεί αντί για διάσπαση να δούμε «συγκατοίκηση», μπορεί ακόμη και συμβιβασμό, μέσα σε ένα κόμμα χαμαιλέοντα που δείχνει ότι δεν σέβεται καν τους κανόνες του παιχνιδιού.
Υπό αυτές τις συνθήκες, το ρήγμα που ανοίγει και βαθαίνει δεν αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ. Αφορά την ελληνική κοινωνία, η οποία οφείλει πλέον να τοποθετηθεί για ζητήματα πολύ σημαντικότερα από την οικονομική πολιτική: την δημοκρατία, τον κοινοβουλευτισμό (τον οποίο η Ζωή έχει εξευτελίσει), την ευρωπαϊκή πολιτιστική κληρονομιά, τους κανόνες.

Το νεφέλωμα του ΣΥΡΙΖΑ, όσο ο Τσίπρας ανέχεται διάφορες επικίνδυνες πολιτικές εκκεντρικότητες, δεν έχει ξεκάθαρη θέση σε τίποτε από όλα αυτά. Αν δεν την αποκτήσει σύντομα, ζήτω που καήκαμε.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr