Παρά τα σοβαρά ελλείμματα σε ιστορικές εμπειρίες, ανάλυση, δυνατότητα λήψης αποφάσεων και θέληση για άσκηση της διακυβέρνησης, το παιχνίδι κρίνεται από τις αποφάσεις του σημερινού Πρωθυπουργού. 

Είτε θα συνεχίσει να ασχολείται με το πολιτικό νηπιαγωγείο του ΣΥΡΙΖΑ και όσους αρνούνται να αποδεεχθούν αυτό που η Ευρώπη αφομοίωσε ήδη από το '89, είτε θα τραβήξει μπροστά, θα αναλάβει τον ρόλο που του δόθηκε από τις συνθήκες και θα κοιτάξει να σώσει την παρτίδα. 

Στην πρώτη περίπτωση, οι δυνατότητες δεν είναι πολλές. Ρήξη με τους δραχμιστές, εσωκομματικές διαδικασίες που ελάχιστους ενδιαφέρουν, μαλλιοτραβήγματα στο όνομα του μαρξισμού και προσφυγή στις κάλπες με στόχο την εγκαθίδρυση μίας εθνικολαϊκιστικής δημοκρατίας μεσογειακού-βαλκανικού Τύπου. 

Στην δεύτερη, τα περιθώρια είναι ευρύτερα για όλους, και για την χώρα και για τον Τσίπρα. Προϋποθέτουν όμως υπερβάσεις και προσαρμογές. Και περνούν μέσα από την προσπάθεια δημιουργίας μίας σοβαρής κυβέρνησης, ενδεχομένως ειδικού σκοπού και συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος, συμφωνία με τα κόμματα για ορισμό σοβαρών και έμπειρων προσώπων στις θέσεις κλειδιά, κλείσιμο της δραματικής εκκρεμότητας του τελευταίου έτους και προσπάθεια ανασύνταξης. Τότε ίσως κάτι αλλάξει. Και αν αυτό συμβεί θα το πιστωθεί ο Τσίπρας και οι όροι της πολιτικής συζήτησης μπορεί να μεταβληθούν και οι γελοιότητες του τελευταίου εξαμήνου να αποτελέσουν απλώς μία θλιβερή ανάμνηση. 

Κατά πληροφορίες, ακόμη και από το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ ακούγονται φωνές υπέρ της δεύτερης επιλογής. Ο Τσίπρας καλείται να αποφασίσει αν θα συνεχίσει να ασχολείται με τον Λαφαζάνη και τον Λαπαβίτσα, τον ΣΥΡΙΖΑ που πέθανε ή ασχοληθεί με την χώρα.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr