Επειτα από πέντε μήνες, η κυβέρνηση Τσίπρα εξαφάνισε με πολλές και απίθανες ενέργειες και παραλείψεις τα όποια επιτεύγματα της προηγούμενης πενταετίας και έφερε τη χώρα και δευτερευόντως την κυβέρνησή του στην χειρότερη δυνατή διαπραγματευτική θέση υπό την απειλή του κλεισίματος των τραπεζών και της πτώχευσης.
Εν αναμονή ενός νέου κύκλου συνομιλιών και χωρίς πολλές επιλογές στο τραπέζι, ο Τσίπρας φαίνεται πως έχει μία και μοναδική δυνατότητα: να επιλέξει στην μοναξιά των Βρυξελλών να θέσει τη χώρα πάνω από το κόμμα και να διατηρήσει το μείζον κεκτημένο, αυτό της ευρωπαϊκής πορείας, έστω και σε ένα νεοφιλελεύθερο περιβάλλον. Αυτό ίσως σημάνει απώλεια κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, εκλογές ή διάφορες άλλες πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό, ενδεχομένως αδιάφορες για την μεγάλη μάζα των πολιτών, σίγουρα όμως αναγκαίες για να πέσουν και οι τελευταίες μάσκες υποκρισίας.
Μία απόφαση στην διαφορετική κατεύθυνση, θα του προσφέρει μόνο βαρυχυπρόθεσμα οφέλη, τα οποία μάλιστα δεν είναι διασφαλισμένα. Σε μία τέτοια περίπτωση ο Τσίπρας θα γυρίσει ητημμένος από την διαπραγμάτευση, θα επιχειρήσει απλώς να «πουλήσει» στο εσωτερικό την ήττα ως πολιτική συνέπεια και υπερήφανη στάση και θα έχει μία πρώτη μαζκή επιδοκιμασία από τα κομματικά του όργανα και διάφορες δηλώσεις συμπάθειας από περιθωριακές δυνάμεις της Ευρώπης.
Από εκεί και έπειτα, θα αρχίσει μία φθορά του σε διαφορετικό επίπεδο, καθώς ο Λαφαζάνης και όλοι οι άλλοι θα του λένε: «εμείς στα λέγαμε, δικαιωθήκαμε, εμείς είμαστε ο ΣΥΡΙΖΑ».
Υπό αυτές τις διαφαινόμενες εξελίξεις, η κλεψύδρα της Ελλάδας αδειάζει. Απομένουν μόλις πέντε ημέρες έως ότου «πέσει μαύρο» στη χώρα και η κυβέρνηση μείνει να θριαμβολογεί για την μοναδική προεκλογική της δέσμευση που τήρησε στο έπακρο, την επαναλειτουργία της ΕΡΤ.
Τώρα ισχύει πλέον στο απόλυτο. Ο Τσίπρας οφείλει να λάβει μία απόφαση κλαι να δείξει τι τον απασχολεί περισσότερο, η χώρα ή η Αριστερά.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr