Μεταξύ όλων των άλλων:

Εχει κατορθώσει να κάνει τον Π. Λαφαζάνη ισχυρότερο και - προσεχώς - κυρίαρχο στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Οσο ο Τσίπρας παίζει καθυστέρηση και φθάνει να καταθέτει μία δήθεν πρόταση στην τρόικα, η οποία βρίσκεται σε απόλυτη σύμπνοια με την φιλοσοφία όλων των προηγούμενων μνημονίων, ο Λαφαζάνης μπορεί απλώς να παραπέμπει σε ένα κείμενο που έγραψε το 1998: «Η Ελλάδα θα υποστεί βαρύτατες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες (πασιφανείς ήδη) για να εισέλθει στο ευρώ, οι οποίες όχι μόνο δεν θα ανακοπούν, αλλά θα επιταθούν στη συνέχεια, προκειμένου η χώρα να παραμείνει στη ζώνη του ενιαίου νομίσματος». Η συνέχεια, προφανώς, έπεται...

Εχει επίσης κατορθώσει ο Πρωθυπουργός, να καταστήσει τον Ευ. Βενιζέλο, το σημαντικότερο κοινοβουλευτικό της περιόδου. Η κριτική που ασκεί ο απερχόμενος πρόεδρος του ΠαΣοΚ είναι τις περισσότερες φορές διασκεδαστική, συνήθως αφοπλιστική, καθότι βασίζεται στα προφανή και έτσι ελέω Τσίπρα, ο κ. Βενιζέλος αποχωρεί με δάφνες και σε λίγο οι χειρότεροι εχθροί του θα φθάσουν στο σημείο να αναπολούν τις ημέρες κατά τις οποίες διαδραμάτιζε κεντρικό ρόλο στην πολιτική ζωή της χώρας.

Πέραν αυτού, ο Τσίπρας έχει καταφέρει να ισχυροποιήσει ανέπλιστα τον Αντ. Σαμαρά στην ηγεσία της ΝΔ. Ο πρώην πρωθυπουργός βρίσκεται σχεδόν ένα βήμα πριν την πολιτική δικαίωση και όσοι σήμερα αποκλείουν ένα ακόμη come back του ιδιόμορφου αυτού πολιτικού, μάλλον θα πρέπει να ξανασκεφθούν την βεβαιότητά τους. Στην πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή, έως και ο Σαμαράς ακουγόταν κάπως λογικός....

Εχει άλλο ένα επίτευγμα να επιδείξει ο Αλ. Τσίπρας: την νεκρανάσταση του ΚΚΕ. Κατά τρόπο αντίστοιχο με την ισχυροποίηση του Λαφαζάνη, οι πιστοί του Περισσού, έχουν να λένε: «αν ο Τσίπρας είναι αριστερά, τι να την κάνεις την δεξιά». Οποτε και αν γίνουν οι επόμενες εκλογές, όπως πάνε τα πράγματα, το ΚΚΕ μπορεί βασίμως να ελπίζει σε μία ενίσχυση των ποσοστών του, επικαλούμενο «αξιοπιστία», σταθερότητα στις θέσεις του και καθαρότητα στην κριτική του.

Οσον αφορά τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, η αναφορά στο επίτευγμα είναι περιττή και μάλλον άκαιρη, καθώς κάθε ημέρα κρύβει μία τεράστια έκπληξη. Οπως η Δευτέρα 8 Ιουνίου, όπου φθάσαμε να συζητούμε πού κατουράνε οι άνδρες των ΜΑΤ, επειδή η Ζωή τους έκανε καψώνι - ελέω Τσίπρα που της έδωσε την ευκαιρία να κάνει κάτι τέτοιο τοποθετώντας στην στη θέση αυτή.

Τα πιο όμορφα κατορθώματα του Πρωθυπουργού όμως είναι φανερά στην Ευρώπη. Ο Αλ. Τσίπρας εδώ και μήνες μοιάζει να μην έχει στο μυαλό του κάτι άλλο, όσο το πώς θα φθάσει η εκκρεμότητα έως τον Νοέμβριο, όπου θα γίνουν οι εκλογές στην Ισπανία και θα σαρώσουν, όπως πιστεύει, οι Podemos. Οι έχοντες σχέση με την πραγματικότητα εκτιμούν ότι ένα ποσοστό της τάξεως του 10-12% για τους Podemos θα είναι επιτυχία. Μέχρι τότε, ο Τσίπρας έχει απομονωθεί (μαζί του και η χώρα) και πλέον τον "μαλώνουν" καθημερινώς ο Σόιμπλε, η Μέρκελ, ο Ολαντρέου, τον περιφρονεί ο Ρέντσι και πλέον έχει απέναντί του και τον Γιούνκερ. Επίσης, ο Ομπάμα του λέει καθημερινώς κάτι σαν ¨τελείωνε γιατί πολύ έχει τραβήξει το βάσανο".

Το ωραίο (αλλά κακό...) είναι ότι όλα αυτά είχαν γραφτεί και επισημανθεί ήδη από τον Δεκέμβριο, όταν φάνηκε ότι η χώρα οδεύει προς εκλογές. Η ΣΥΡΙΖΑίικη ορθοδοξία τα αποέρριπτε όλα, περίπου λέγοντας ότι πρόκειται για ανοησίες. Τώρα, που η εξέλιξη φαίνεται προδιαγεγραμμένη και αποφασισμένη, με μία νέα παράταση του μνημονίου και ένταση της πίεσης προς τον νεαρό Πρωθυπουργό που θα τεθεί υπό επιτήρηση, ομηρεία και διαρκή δοκιμασία, το σκηνικό αρχίζει να γίνεται απελπιστικά ξεκάθαρο: όλοι έχουν τον Τσίπρα «για πρωινό», δεν τους προβληματίζει η περίπτωσή του, έχουν δει από πολύ καιρό πώς θα τον χειριστούν. Κοινώς, δεν μπορεί να δυσκολέψει κανέναν και για τίποτε, είναι την ίδια στιγμή όμηρος του Λαφαζάνη και της Μέρκελ και οδεύει ολοταχώς προς την ένταξη στην τροχιά της φθοράς και της συμφοράς. Αυτό που δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο, είναι αν το λάθος διορθώνεται.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr