Η παρουσία των πολιτών ήταν αν όχι εντυπωσιακή, σε κάθε περίπτωση δυναμική, καθώς περίπου 1.500 άτομα παραβρέθηκαν και άκουσαν τους ομιλητές.

Το πρόβλημα στην Παιδεία είναι προφανές, οι απόπειρες της κυβέρνησης και οι προτεραιότητες που έχει θέσει (κατάργηση προτύπων σχολείων, επαναφορά των αναχρονιστικών όρων λειτουργίας των ΑΕΙ, διασφάλιση της ηγεμονίας των «συνδικαλιστικών» μηχανισμών στον χώρο της εκπαίδευσης, de facto απομόνωση της χώρας από το ευρωπαϊκό ακαδημαϊκό περιβάλλον και πολλά άλλα), προκαλούν έκπληξη και θλίψη.

Ολα αυτά εκφράστηκαν στην συνάντηση της Δευτέρας.

Κάπου εκεί ξεκίνησαν όμως τα προβλήματα.

Εκπρόσωποι του παλαιο- και νεοκομματισμού «μύρισαν αίμα» και έσπευσαν στο «Σπύρος Λούης». Από την Ντόρα και τον Δένδια, μέχρι τον Φλωρίδη και τον Θεοδωράκη μαζεύτηκαν στο κλειστό του Μαρουσιού, κατέλαβαν τις πρώτες θέσεις στο ακροατήριο, πόζαραν στις κάμερες και ακολούθησαν πιστά το εγχειρίδιο του καλού «Μαυρογιαλούρου».

Από τη στιγμή εκείνη κι έπειτα, μία πρωτοβουλία που είχε όλα τα χαρακτηριστικά της καλώς εννοούμενης κοινωνικής αντίδρασης άρχισε να ακυρώνεται. Οι περισσότεροι προσπάθησαν να της προσδώσουν πολιτικό χαρακτήρα και να την ερμηνεύσουν ως οργανωμένη πράξη αντίδρασης κατά της αντιμεταρρύθμισης του ΣΥΡΙΖΑ. Ακούστηκε ακόμη και ότι γεννιέται το φιλοευρωπαϊκό πολιτικό μέτωπο...

Δυστυχώς, φαίνεται πως έκαναν λάθος. Η απόπειρα να παρουσιαστεί μία τέτοια εκδήλωση ως θρυαλλίδα πολιτικών διεργασιών και δημιουργίας ενός «ευρωπαϊκού μετώπου» έκανε τόσο κακό, που οι διοργανωτές πρέπει να το μετάνιωσαν πικρά.

Η επόμενη ημέρα ήταν καταλυτική. Οι συγκεντρωμένοι στο Μαρούσι, είχαν δώσει ραντεβού την Τρίτη το απόγευμα στο Σύνταγμα, προκειμένου να διαδηλώσουν μαζικά και δυναμικά κατά του νομοσχεδίου που ψηφιζόταν στην Βουλή.

Ο απολογισμός της συγκέντρωσης στο Σύνταμα ήταν απογοητευτικός. Ούτε καν που κατάλαβαν οι περαστικοί ότι κάτι γινόταν. Οπότε ο Μπαλτάς έχει κάθε λόγο να συνεχίζει να επαίρεται για την διανοητική και πολιτική του υπεροχή και την «λαϊκή αποδοχή» της ισοπέδωσης που σχεδιάζει.

Τα περιστατικά αυτά καταδεικνύουν το πρόβλημά μας, ως χώρας, κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης.

Η προσπάθεια πρόωρης μετατροπής ενός κοινωνικού ζητήματος σε πολιτική παντιέρα δεν προξενεί κανένα ενδιαφέρον, τουλάχιστον όχι όσο στις πρώτες γραμμές βρίσκονται εκπρόσωποι του φθαρμένου πολιτικού υποσυστήματος. Αντίθετα γεννά περιφρόνηση, αποστασιοποίηση και αδιαφορία.

Παρά ταύτα, οι πρωτοβουλίες σαν κι αυτή δείχνουν ότι ανησυχία υπάρχει, η αναζήτηση είναι ενεργή και σε κάποιες περιπτώσεις κάποιες κοινωνικές ομάδες και μορφές οργάνωσης μπορούν να παίξουν πολύ πιο ενεργό ρόλο από τους κομματικούς μηχανισμούς.

Βασική προϋπόθεση για να έχουν όλα αυτά μία πιθανότητα επιτυχίας, είναι να μείνουν μακριά οι πολιτικές δυνάμεις και να ξεχάσουν τις πρακτικές καπελώματος του παρελθόντος.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr