Η νέα ελληνική κυβέρνηση πήγε στις Βρυξέλλες προετοιμασμένη. Αντίθετα με ό,τι πιστεύουν πολλοί, όχι για την οριστική ρήξη, αλλά για το πρώτο βήμα αποτελεσματικής διαχείρισης. Αυτό που λέμε κωλοτούμπα.
Οποιος πιστεύει κάτι διαφορετικό, οφείλει να αναθεωρήσει, απλώς και μόνο αφού πλέον είναι γνωστό ότι στην ομάδα διαπραγμάτευσης συμμετείχε η Ελενα Παναρίτη, για παραδειγμα. Η αναφορά δεν αποσκοπεί στο να υποτιμήσει την τεχνοκράτη που είχε την ατυχία να συνδεθεί με τον Γ. Παπανδρέου. Επισημαίνεται επειδή η Παναρίτη, μόνο ως προσωποποίηση της ρεαλιστικής προσέγγισης της οικονομικής διαχείρισης μπορεί να αντιμετωπιστεί.
Επιστρέφοντας στους... τεχνικούς όρους, η ελληνική ομάδα στις Βρυξέλλες, είχε προπονηθεί καλά. «Είχε» τα βήματα της κωλοτούμπας, και αυτό φάνηκε ακόμη και στο παρ' ολίγον «καταστροφικό» eurogroup της προηγούμενης Τετάρτης. Οσο κι αν ο Βαρουφάκης έφερε τους πάντες στα όρια τους, κάποια στιγμή όντως έφτασε κοντά στο να συνυπογράψει ένα σχέδιο κοινής ανακοίνωσης. Πλην όμως, η σκηνοθεσία περιελάμβανε και ένα τηλεφώνημα με τον Τσίπρα, έπειτα από το οποίο άλλαξε γνώμη - και καλά...
Η ανακοίνωση δεν υπογράφηκε, αλλά δεν άνοιξε και μύτη. Ολοι κατάλαβαν. Αν είχε υπογραφεί, ο Τσίπρας δεν θα είχε μούτρα να εμφανιστεί την αμέσως επόμενη ημέρα στην Σύνοδο Κορυφής.
Επειδή ακριβώς δεν υπογράφηκε, ο Πρωθυπουργός εμφανίστηκε μεγαλοπρεπώς, ήταν κάτι σαν ο σταρ της συνόδου, είχε μία σύντομη και κοσμιότατη συνομιλία με την Μέρκελ, όλοι μιλούσαν για αυτόν και πάντως η ουσία ήταν μία: επρόκειτο για την πρώτη επίσημη εμφάνισή του ως πρωθυπουργού, στην οποία επιδίωκε ένα και μόνο πράγμα: να βγάλει ένα «δεκάρικο» λόγο για τις διεκδικήσεις της ελληνικής κυβέρνησης, να θέσει πολιτικά τα ζητήματα, να διαχειριστεί την κατάσταση και να προχωρήσουμε στην επόμενη φάση.
Η Μέρκελ το κατάλαβε αυτό, όπως και ο Γιούνκερ. Στον οποίο, σύμφωνα με απολύτως διασταυρωμένες πληροφορίες, οφείλεται το βήμα προσέγγισης που έγινε την επομένη του Eurogroup, όταν όλως περιέργως ο Τσίπρας συναντήθηκε με τον Ντάισλεμπλουμ και συμφώνησαν να ξεκινήσουν συνομιλίες σε τεχνικό επίπεδο, προκειμένου να βρεθεί κοινός τόπος μεταξύ μνημονίου και μετα-μνημονίου. Με λίγα λόγια, ο Γιούνκερ έπιασε και τους δύο από τα αφτιά, τους επέβαλε αυτήν την απλή κίνηση και έτσι προχωρούμε στην επόμενη φάση της συζήτησης, που ας μην αυταπατώμεθα, οδηγεί σε ένα νέο μνημόνιο, που δεν θα λέγεται μνημνόνιο, σε συνθήκες ίσως πιο λειτουργικές και κατά πάσα πιθανότητα από κοινωνικής απόψεως κάπως πιο διαχειρίσιμο.
Τίποτε από αυτά δεν σημαίνει ότι πρέπει να προεξοφληθούν εξελίξεις. Το μόνο που μπορεί κάποιος να πει με βεβαιότητα είναι ότι στο eurogroup της Δευτέρας και πάλι δεν πρόκειται να υπάρξει απόφαση. Αλλωστε, κορυφαίοι αξιωματούχοι στις Βρυξέλλες, διαβεβαιώνουν: η συνεδρίαση αυτή θα είναι διαρκής, πολύ απλά θα ολοκληρωθεί όταν και όποτε υπάρξει συμφωνία. Αυτά τα περιθώρια έχουν δοθεί, μπορεί να μιλάμε μόνο για μερικές ημέρες, όμως φαίνεται ότι επαρκούν.
Για να επιστρέψουμε στην αλληγορία: τα ξημερώματα της προηγούμενης Πέμπτης, καθώς ξημέρωνε η 12η Φεβρουαρίου, ο Τσίπρας πάτησε με δύναμη στον βατήρα. Το άλμα του έχει ξεκινήσει. Πόσες κωλοτούμπες θα κάνει στον αέρα κανείς δεν το ξέρει προς το παρόν. Και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, το τελικό αποτέλεσμα φαίνεται μόνο στην προσγείωση.
Αφότου το άλμα ολοκληρωθεί, αρχίζει η προετοιμασία για την επόμενη «συνάντηση» που θα γίνει εντός ελληνικού εδάφους. Με αντίπαλο ίσως όχι τον ίδιο τον Λαφαζάνη, αλλά μάλλον τους «λαφαζανιστές» της κυβέρνησης. Ομως με όλο το υπόλοιπο πολιτικό προσωπικό της χώρας σε αναζήτηση ταυτότητας ή σε αποσύνθεση, ο αγώνας αυτός μπορεί να είναι ευκολότερος από ό,τι νομίζουμε. Εδώ ξεκινά ένα άλλο κεφάλαιο, που ίσως δεν πρέπει να βιαστούμε να το αναλύσουμε...

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr