Πολύ συνοπτικά, ο Δραγασάκης είπε ότι εφόσον ο Τσίπρας κερδίσει τις εκλογές, θα πάει στις Βρυξέλλες να διαπραγματευτεί ένα πρόγραμμα («ανασυγκρότησης» το ονομάζουν στον ΣΥΡΙΖΑ, «ελληνικό μνημόνιο» αν το έλεγαν θα ήταν καλύτερα, για να έχουν περισσότερες ελπίδες να τους πιστέψουν), και στο πλαίσιο αυτής της διαπραγμάτευσης θα διεκδικήσει τα πάντα. Διαγραφές χρέους, ανοχές στις αναστολές πληρωμών, παρατάσεις προγράμματος, κλπ κλπ. 

Πολύ καλά και ωραία όλα αυτά. Δυστυχώς, το μόνο στο οποίο ο Δραγασάκης έχει απόλυτο δίκιο είναι ότι ποτέ οι ελληνικές κυβερνήσεις των προηγούμενων μνημονιακών ετών δεν προσήλθαν σε μία συζήτυηση με τους δανειστές έχοντας μία συγκροτημένη πρόταση για το τι πρέπει να γίνει σε αυτήν εδώ την χώρα. 

Πάντοτε πήγαιναν στην όποια διαπραγμάτευση με λευκές σελίδες και κατέληγαν απλώς στα να προσπαθούν να αποκρούσουν διάφορες προτάσεις και σχέδια, προφανώς με το σκεπτικό ότι είχαν πολιτικό κόστος. Βλακώδης τακτική ούτως ή άλλως, αφού όλα όσα έχουν γίνει θα φανεί τι πολιτικό κόστος είχαν τελικά και πόσο θα μπορούσε αυτό να έχει μετριαστεί, αν είχε εφαρμοστεί πιο έγκαιρα μία πιο συκροτημένη πολιτική, με εθνική πρωτοβουλία και σχεδιασμό. 

Κοντός ψαλμός αληλούια, που λένε.

Εν όψει εκλογών ο Τσίπρας φαίνεται, δυστυχώς, πως πάει για λάθος ξεκίνημα «του αγώνα του καλού». Ακόμη και δια στόματος του θεωρούμενου ως ρεαλιστή Δραγασάκη, υπόσχεται μόνο διάφορα ηρωικά και ανέξοδα, λέει ότι θα αποκαταστήσει το δίκαιο του καταφρονεμένου λαού και αποφεύγει να περιγράψει τα δύσκολα του σχεδίου του. 

Η πιο ορθά: αν αρκεστούμε σε αυτά που περιγράφει και υπόσχεται, θα πρέπει να πιστέψουμε ότι θα γίνει μία σκληρή σύγκρουση με τα άθλια διαπλεκόμενα συμφέροντα, ο τόπος θα καθαρίσει, λεφτά θα αρχίσουν να ρέουν για να αυξηθεί ο κατώτατος μισθός και να δοθεί η 13η σύνταξη και με έναν μαγικό τρόπο η Ελλάδα θα απαλλαγεί από τις κακοδαιμονίες της μεταπολεμικής περιόδου. Επειδή δε για όλα αυτά έχουν φταίξει «οι άλλοι», ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα καταδεχθεί καν να συνεργαστεί με μνημονιακές δυνάμεις όπως το ΠΑΣΟΚ (ποιο ΠΑΣΟΚ...) και η ΝΔ, παρά μόνον με το ΚΚΕ, το οποίο δεν θα μπορεί να αντισταθεί στην επαναστατική ορμή του Τσίπρα και θα θελήσει να συμμετάσχει στην ιστορική ευκαιρία (τα λέει ο Δραγασάκης, αξίζει να δεί κανείς την συνέντευξη που προαναφέραμε). 

Και τι θα γίνει λοιπόν αν οι δανειστές μας πουν «λυπούμαστε, ξέρετε δεν...»; Δεν θα μας το πούν, λέει, επειδή θα καταλάβουν ότι εννοούμε αυτά που λέμε και ότι μία εμπλοκή θα είναι εις βάρος όλων. Κάπου στο βάθος, ένας υπανιγμός για εμπλοκή.

Οποιος θέλει, τα πιστεύει όλα αυτά. Και όποιος θέλει ψηφίζει, επιβεβαιώνοντας το μεγάλο παράδοξο και την δραματική σχιζοφρένεια της πολιτικής συμπεριφοράς του νεοέλληνα: να ψηφίζεις ένα κόμμα, έχοντας όχι απλώς την εντύπωση, αλλά την ελπίδα ότι δεν θα εφαρμόσει αυτά που εξαγγέλλει, αλλά τα αντίθετα, κάνοντας μία τεράστια πολιτική κωλοτούμπα. 

Δυστυχώς, για εμάς και για εκείνον, ο Αλέξης δεν είναι στην Ευρώπη η βασική προτεραιότητα αυτή τη στιγμή. Η προτεραιότητα είναι η πίεση που ασκείται σε άλλα πεδία, λόγω των περιστατικών του Παρισιού, για θεμελιώδεις αναθεωρήσεις και η ανάγκη αναπροσαρμογών. Υπό κάποιες προϋποθέσεις τα περιστατικά αυτά θα μπορούσαν να αποτελέσουν καταλύτες για την αλλαγή στην Ευρώπη - δυστχυώς επειδή η πολιτική απειλή έρχεται από δεξιά (Λεπέν) και όχι από αριστερά. 

Το παιχνίδι λοιπόν γίνεται ακόμη πιο σύνθετο και πολυδιάστατο και δεν περιορίζεται στα μνημόνια και την λιτότητα. Και όπως έχει ήδη φανεί, ο Αλέξης στο πεδίο αυτό ασχολείται μόνο με τις άτσαλες και άστοχες δηλώσεις του Σαμαρά, χωρίς να μπορεί να υπερβεί τις αριστερές ιδεοληψίες για τις πολιτικές ασφάλειας, μετανάστευσης και γεωπολιτικής έντασης. 

Εν αναμονή του αποτελέσματος της κάλπης, ίσως λοιπόν μία ανατρεπτική σκέψη θα ήταν πολύ πιο χρήσιμη: Θα πρέπει να πιστέψουμε τον Τσίπρα, τον Λαπαβίτσα, τον Λαφαζάνη, τον Βαρουφάκη. Φυσικά και τον Δραγασάκη. Κάθε έναν ξεχωριστά και όλους μαζί, για όλα όσα λένε, εφ' όλης της ύλης και όχι μόνο για την οικονομία. Είναι η πιο ασφαλής επιλογή για να προετοιμαστούν όλοι για την επόμενη ημέρα. 

Οσοι προσδοκούν την κωλοτούμα, ας την δουν ως μία ευχάριστη έκπληξη, αν και η διαχείρισή της θα είναι εξαιρετικά περίπλοκη και δυσχερής, απλούστατα επειδή ένας Τσίπρας που κάνει κωλοτούμπα θα πάψει εν μιά νυκτί να είναι ο άνθρωπος που θα αλλάξει την Ευρώπη και θα χάσει κάθε αξιοπιστία έναντι εκείνων που προσδοκά να κάνει συμ,άχους τπου στο εξωτερικό. Από την άλλη, όσοι απεύχονται την κωλοτούμπα και προσδοκούν την επανάσταση είναι ούτως ή άλλως λιγότεροι...

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr