Προφανώς και είναι κατανοητό ότι όλα έγιναν βάσει των διατάξεων του Συντάγματος που αφορούν την διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Ή εν πάση περιπτώσει, κατόπιν ανεύθυνων και διασταλτικών ερμηνειών τους.
Στην περίοδο που προηγήθηκε όλοι ανεξαιρέτως ερμήνευσαν το Σύνταγμα κατά βούληση και έκαναν ό,τι έκαναν με γνώμονα το κομματικό και προσωπικό συμφέρον τους και μόνο.

Αυτό αφορά όλους: είτε επειδή δεν ψήφισαν πρόεδρο διακηρύσσοντας ότι ο λόγος που δεν ψηφίζουν είναι για να προκληθούν εκλογές, είτε επειδή «ψηφίζοντας» πρόεδρο αποφάσισαν επί της ουσίας να επισπεύσουν τις εκλογές. Είτε επειδή διάφοροι ανεκδίηγητοι δεν ψήφισαν υπό τον φόβο ότι θα τους πουν ότι «τα πήραν»... Καμία προσπάθεια δεν έγινε από καμία πλευρά για να εξευρεθεί λύση. Ούτε καν δια της προσχηματικής προτάσεως ενός προσώπου με προφανή κοινή αποδοχή για το αξίωμα του Προέδρου. Και είναι απορίας άξιον αν και κατά πόσο απασχολεί κανέναν, ιδίως στην αριστερά, το ζήτημα του κύρους του προσώπου που θα εκλεγεί στην Προεδρία έπειτα αό τις εκλογές. Θα επιδιώξει άραγε ο Τσίπρας, αν είναι ο νικητής των εκλογών να «καθαρίσει» το θέμα από την πρώτη ψηφοφορία, όπου απαιτείται πλειοψηφία των 180; ή θα καταφύγει στην εκφυλισμένη εκλογή ενός οποιουδήποτε προσώπου έστω και με σχετική πλειοψηφία;

Στο σημείο αυτό μοιάζει αναγκαίο και χρήσιμο να θυμηθούμε ότι η γελοιότητα της πρόκλησης εκλογών κατά τρόπο αυθαίρετο και συνταγματικά εξωφρενικό, ξεκίνησε το 2007. Τότε η κυβέρνηση Καραμανλή - Σουφλιά - Ρουσόπουλου είχε προκηρύξει καλοκαιριάτικα εκλογές, με την επίκληση ως «εθνικού λόγου» την κατάρτιση του προϋπολογισμού που θα θωράκιζε την οικονομία! Θυμούνται όλοι τι επακολούθησε: σε λιγότερο από δύο χρόνια η χώρα επτώχευσε.

Εν αναμονή του νέου επεισοδίου του δράματος που θα ζήσουμε, οφείλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι για τα χειρότερα. Οχι τόσο στο πεδίο της οικονομίας, γιατί εκεί όλοι λίγο πολύ διαθέτουν πλέον γνώση και μία κάποια στωικότητα. Τίποτε από αυτά που υπόσχεται ο Τσίπρας δεν είναι εφικτό και σοβαρό (μακάρι να ήταν...) και τίποτε από αυτά που πρέπει να γίνουν, δεν θέλει να τα πάρει πάνω του ο Σαμαράς.

Αυτό που θα πρέπει να έχουμε κατά νουν όλοι υπό αυτές τις συνθήκες, είναι η σημασία που έχει η σύνθεση της Βουλής, όπως θα προκύψει από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου. Εκεί, ο σοφός αυτός λαός θα δώσει τις πραγματικές εξετάσεις του. Θα στείλει στη Βουλή και πάλι τον ηρωϊκό Τατσόπουλο, τον Πάντζα, τον Γιακουμάτο, τους μαχαιροβγάλτες και τους μπράβους, τους χρεωμένους θιασάρχες και τους εκπροσώπους των ανά την Ελλάδα εκλογικών πελατών ή τα νούμερα α λά «Παπασούρα»; ή θα κάνει επιλογές ανάλογες της σοβαρότητας του προβλήματος;

Ας μην γελιόμαστε: δεν ελπίζουμε σε κάτι τέτοιο. Ομως ας γνωρίζουν εστω κάποιοι, ότι υπάρχουν πάντοτε περιθώρια επιδεινώσεως - τουλάχιστον για να μην απογοητεύονται. Το πιθανότερο είναι ότι η επόμενη Βουλή θα είναι ακόμη χειρότερη, αν κρίνει κάποιος με βάση τους όρους με τους οποίους κόμματα και πρόσωπα θα διεκδικήσουν την εκλογή τους.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr