Παρά τις εσωτερικές, βουβές αντιδράσεις, η πρωτοβουλία ήταν σαφής. Κατ΄αρχάς αποτελούσε έκφραση των διαθέσεων της ηγεσίας - απλώς ο κ. Δραγασάκης είπε αυτά που δεν μπορεί για πολλούς λόγους να πει ο κ. Τσίπρας και δευτερευόντως αποτελούσε μία ακόμη απόπειρα προσέγγισης ομάδων ψηφοφόρων, για τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει κάτι το εξωτικό ή ακόμη και επικίνδυνο. 
Κατόπιν αυτών, η κοινοβουλευτική εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ κατά την συζήτηση του πολυνομοσχεδίου την Κυριακή προξένησε πολλές εκπλήξεις - επειδή κάθε άλλο παρά αξιοπιστία φανέρωσε. 
Με δεδομένη την ούτως ή άλλως οριακή από συνταγματικής άποψης πρακτικής της κατάθεσης ενός «πολυνομοσχεδίου», που περιλαμβάνει ρυθμίσεις για τα πάντα (από τις ανακεφαλαιοποιήσεις στις τράπεζες και τις διατάξεις για τα φαρμακεία, έως το κάπνισμα στα νυχτερινά κέντρα, την αγορά του γάλακτος και τα εργασιακά, τις μειώσεις μισθών και συντάξεων και τις ασφαλιστικές εισφορές), το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης παρουσίασε έναν άλλο χαρακτήρα από εκείνον που ο κ. Δραγασάκης θέλησε να διαφημίσει προ ημερών. 
Ας δούμε τι εικόνα προσέφερε ο ΣΥΡΙΖΑ, μεταλλασσόμενος (σε αυτό που πραγματικά είναι, ίσως;) μέσα σε λίγες ώρες. 
Αρχικώς, μπήκε δυναμικά στην συζήτηση και ζήτησε ονομαστική ψηφοφορία επί του νομοσχεδίου. 
Σε μία κλειστή σύσκεψη της ηγετικής του ομάδας το Σάββατο το βράδυ αποφάσισε όμως να κάνει την «έκπληξη». Ποια ήταν αυτή; Η κατάθεση μίας πρότασης δυσπιστίας κατά του υπουργού Οικονομικών, κ. Ι. Στουρνάρα. Το γεγονός ότι στο Σύνταγμα και τον κανονισμό της Βουλής υπάρχει μία ρητή απαγόρευση κατάθεσης τέτοιας πρότασης προ της παρόδου εξαμήνου από την προηγούμενη, απλώς παρακάμφηκε. Και αυτό βάσει μίας ερμηνείας ενός συνταγματολόγου καθηγητή, που ανέφερε ότι άλλο είναι πρόταση δυσπιστίας κατά της της κυβέρνησης και άλλο κατά υπουργού. Βάσει αυτού λοιπόν, το εκάστοτε κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπορεί ανά πάσα στιγμή να πάρει τον κατάλογο των υπουργών και να καταθέτει ανά 15ήμερο (γιατί όχι;) προτάσεις δυσπιστίας κατά των μελών της κυβέρνησης...
Οσο ο κ. Τσίπρας επιχειρούσε στην Βουλή να τεκμηριώσει την απόφασή του αυτή, εκτόξευε και έμμεσες απειλές κατά του Προέδρου της Βουλής, προαναγγέλοντας και πρόταση δυσπισίας σε βάρος του, σε περίπτωση που δεν θα έκανε δεκτή την πρώτη, ακροβατική του πρόταση. Τελικώς το έπραξε και αυτό, με το αιτιολογικό ότι έτσι θα γινόταν τουλάχιστον μία μακρότερη συζήτηση για τα όσα σκανδαλώδη περιελάμβανε το νομοσχέδιο. Ομως και εκεί πιάστηκε «αδιάβαστος» καθώς πρόταση κατά του προέδρου της Βουλής δεν συζητείται κατά τη διάρκεια νομοθετικής διαδικασίας, βάσει του κανονισμού της Βουλής. Τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ εν τέλει, είτε αγνοεί, είτε θεωρεί ότι δεν έχει καμία απολύτως σημασία. 
Σημειωτέον, ότι στο προεδρείο της Βουλής μετέχει και ο κ. Δραγασάκης. Είναι άγνωστο προς το παρόν ποια ήταν η άποψή του για τις αποφάσεις και πρωτοβουλίες του προέδρου του κόμματος και άλλων στελεχών, τα οποία είχαν πρωτοστατήσει και στην προηγούμενη πρόταση δυσπιστίας, που σημειωτέον είχε ως αφορμή την ΕΡΤ, αλλά δεν είχε κατατεθεί όταν αυτή έκλεισε, αλλά απλώς όταν έπειτα από κάποιους μήνες διατάχθηκε η εκκένωση του κτιρίου της Αγίας Παρασκευής. 
Ο κ. Δραγασάκης λοιπόν εθεάθη έπειτα από πολύ καιρό στα βουλευτικά έδρανα, πίσω ακριβώς από τον κ. Τσίπρα. Και αυτό οφείλεται σε δύο λόγους, σύμφωνα με εκτιμήσεις έμπειρων κοινοβουλευτικών: πρώτον, για να τηρήσει τα προσχήματα και να μην υπάρχει υπόνοια διαφοροποίησής του (κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό...) και δεύτερον, επειδή δεν θα μπορούσε να κάθεται στο προεδρείο, εν αναμονή μίας πρότασης δυσπιστίας σε βάρος του. 
Κατά τα λοιπά, τα κορυφαία κοινοβουλευτικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διαβεβαίωναν ότι οι αποφάσεις ήταν ομόφωνες. Θα φανεί αν αυτό είναι έτσι από τα όσα θα ακολουθήσουν τις επόμενες ημέρες...

Κατόπιν αυτών, η αξιωματική αντιπολίτευση αποχώρησε από την διαδικασία. Ομως αναγκάστηκε να επιστρέψει στην αίθουσα επειδή είχε ζητήσει ονομαστική ψηφοφορία! 
Ακόμη κι αν ευσταθούν οι αιτιάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη κι αν ισχύει ότι δεν του δόθηκε κοινοβουλευτικός χρόνος για να αναπτύξει τις διαφωνίες του, αν ο κ. Τσίπρας αξιοποιούσε όλα τα προνόμιά του ως αρχηγού της αντιπολίτευσης και έπαιρνε πάνω του το παιχνίδι για να επιτεθεί στην κυβέρνηση, αντί να σπαταλά χρόνο για διαδικαστικά θέματα, πιθανόν να κέρδιζε περισσότερους πόντους και εντυπώσεις. 
Αντιθέτως, επέλεξε μία σειρά κινήσεις προς εντυπωσιασμό, προτιμώντας να διαλύσει την εικόνα της σοβαρής και αξιόπιστης δύναμης και σηματοδοτώντας την επιστροφή στην τακτική του  «πετροπόλεμου», την οποία ομολογουμένως γνωρίζει πολύ καλά...
Πιθανώς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να έχει κάνει τις επιλογές του μεταξύ αξιοπιστίας (σεβασμού θεσμών και διατάξεων) και ακτιβισμού (ανέξοδου "ανταρτοπόλεμου" και λαϊκισμού). Η ροπή προς την δεύτερη επιλογή μοιάζει να κερδίζει έδαφος. Αλλωστε ο δρόμος της πρώτης είναι πολύ πιο δύσκολος και μακρύς.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr