Σε μία πρωτοφανή παρέμβαση, έχει ήδη συνταχθεί και επιδοθεί έγγραφο, με το οποίο οι δανειστές, με ανύπαρκτη αρμοδιότητα ως προς το συγκεκριμένο πεδίο, ζητούν αλλαγές στην χρηματοδότηση των ελληνικών κομμάτων, καθώς και μέτρα περί δεοντολογίας πολιτικών λειτουργών, επαγγελματικού ασυμβίβαστου βουλευτών και διαφόρων άλλων, που σε κάθε περίπτωση αποδεικύουν αυτό που οι περισσότεροι γνωρίζουν και ελάχιστοι τολμούν να παραδεχθούν: ότι η εθνική κυριαρχία δεν έχει απλώς περιοριστεί, αλλά έχει ολοκληρωτικά και ανεπιστρεπτί εκχωρηθεί.

Μία καλή εκδοχή του θέματος οδηγεί στην σκέψη ότι εν όψει ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, οι κανόνες σε όλα τα πεδία θα πρέπει να είναι κοινοί σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ο, τι ισχύει στην Γερμανία, την Γαλλία και την Μάλτα, θα πρέπει να ισχύει και στην Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Ισπανία.

Υπενθυμίζουμε πάντως ως προς αυτό, ότι προ δεκαετίας περίπου, η πρώτη απόπειρα διαμόρφωσης ευρωπαϊκού συντάγματος απορρίφθηκε πανηγυρικά στις χώρες που κλήθηκαν να αποφασίσουν δια δημοψηφίσματος...

Μία κακή εκδοχή, οδηγεί σε μία κάπως πιο δυσάρεστη διαπίστωση: ότι η σημερινή ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη δεχθεί να συζητήσει τους νέους όρους που τίθενται και αναζητεί απλώς ένα νέο πεδίο δήθεν διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, αποδεχόμενη επισήμως την νέα τους ιδιότητα, αυτή των εξ ολοκλήρου πολιτκών εκβιαστών της.

Επιπλέον, μία λεπτομέρεια που θα πρέπει να λάβει κάποιος υπόψη είναι ότι το μεγαλύτερο σκάνδαλο χρηματισμού, αδιαφάνειας, διακίνησης μαύρου πολιτικού χρήματος και πολλών άλλων αδικημάτων ή εγκλημάτων (πολιτικών) είχε και την παράμετρο της εμπλοκής μίας γερμανικής επιχείρησης, η οποία γνωρίζει πολύ καλά πόσα έδωσε, σε ποιούς, πότε και για ποιους λόγους.

Ετσι, βρισκόμαστε προ μίας δραματικής εξέλιξης, που θα φέρει κατά πάσα πιθανότητα το ούτως ή άλλως υποβαθμισμένο ελληνικό κοινοβούλιο στην δυσάρεστη θέση να συζητεί μία συνταγματική αναθεώρηση με το πιστόλι στον κρόταφο και υπό την απειλή αναστολής, επανεξέτασης, ματαίωσης ή περιορισμού της χρηματοδότησης της καταρρέουσας ελληνικής οικονομίας.

Η περίσταση δυστυχώς θυμίζει κατά δραματικό τρόπο τις συνθήκες της μετα-επαναστατικής Ελλάδας - και δεν έχουν περάσει ούτε καν διακόσια χρόνια από τότε.

Η ουσία σε κάθε περίπτωση είναι πως ακόμη και για όσους αμφέβαλαν, η ευρωπαϊκή ελίτ αντιμετωπίζει πλέον με απροκάλυπτο κυνισμό την Ελλάδα, περίπου όπως αντιμετώπισε τα κράτη του πρώην κομουνιστικού μπλοκ, ίσως και χειρότερα. Και επιδιώκει να ανοίξει μία συζήτηση περί θεσμικής αναπροσαρμογής της χώρας στα νέα δεδομένα, υπαγορεύοντας συνταγματικές μεταρρυθμίσεις και πιέζοντας για την επιβολή τους.

Το θέμα υπό αυτήν την έννοια δεν είναι αν οι προτάσεις είναι σωστές, αλλά αν και κατά πόσον είναι αποδεκτή η πρακτική, η οποία καταργεί και επισήμως κάθε έννοια δημοκρατίας στην Ενωση.

Για το ελληνικό πολιτικό «σύστημα», το οποίο αργοπεθαίνει και σύντομα θα αποτελεί παρελθόν, το τέλος της αθωότητας είναι εδώ - και αυτό περιλαμβάνει και τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος εξακολουθεί να υποκρίνεται ότι είναι η «άμωμος παρθένα» του συστήματος.

Η «ώρα της αλήθειας» λοιπόν δεν αργεί.

Θυμίζουμε ότι ο όρος προέρχεται από τις ταυρομαχίες και περιγράφει την συγκλονιστική εκείνη στιγμή όπου ο ταυρομάχος καλείται να υπερασπιστεί δεξιοτεχνικά τον ρόλο του και τη ζωή του, βυθίζοντας με μία κίνηση το σπαθί του στον αυχένα του ταύρου, ο οποίος του επιτίθεται κατά μέτωπο, τραυματισμένος, εξαγριωμένος και αφηνιασμένος. Η αποτυχία του σε αυτό - όπου οι ταυρομαχίες δεν ήταν σικέ και τα κέρατα του ταύρου ήταν αιχμηρά και θανατηφόρα - σήμαινε και το τέλος του ταυρομάχου.

Αν δεχθούμε τους όρους της παρομοίωσης, οι τραυματισμοί και τα πλήγματα της τελευταίας τετραετίας προφανώς έχουν φέρει την Ελλάδα, τους κυβερνήτες και δυστυχώς και τους πολίτες της, στην θέση του ταύρου. Ο οποίος, ακόμη κι αν επιζήσει σε μία αρένα (πράγμα σπάνιο), θα συρθεί σίγουρα νεκρός από μία επόμενη...

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr