Αλλαγή ψήφισαν και οι οπαδοί της ΝΔ διαλέγοντας τον Μητσοτάκη. Θα μου πείτε, μα είναι αλλαγή αυτή; Φυσικά και είναι, όταν όλοι οι βουλευτές της ΝΔ ήταν εναντίον του, όταν ο μεγαλύτερος αντίπαλος του είναι ακόμη το ίδιο του το κόμμα, όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξελέγη από τους ψηφοφόρους και όχι από τους βουλευτές του κόμματος του. Βέβαια, ούτε αυτός έφερε στη ΝΔ τη μεγάλη αλλαγή, υπάρχει η ελπίδα να τη φέρει σταδιακά ή εάν και εφόσον εκλεγεί Πρωθυπουργός.

Τώρα το ερώτημα πάει στην Κεντροαριστερά, που ψάχνει να βρεί αρχηγό, χωρίς να έχει βρεί ταυτότητα. Δεν είναι αναγκαία κακό αυτό, ακούμε τους υποψηφίους να λένε τις απόψεις τους, ακούμε τον Ραγκούση να λέει ανανεωτικές προτάσεις με θάρρος, ακούμε τον Μανιάτη να προσπαθεί να βρεί μια χρυσή ισορροπία μεταξύ Καπιταλισμού και Σοσιαλισμού, ακούμε τον Θεοδωράκη να μιλάει για μείωση του Δημοσίου τομέα και απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, όλοι αυτοί αλλαγή θα είναι για την κεντροαριστερά. Όπως αλλαγή θα είναι και οι άλλοι αδοκίμαστοι υποψήφιοι, ο Γάτσιος, ο Πόντας, ο Τζιώτης, ο Ανδρουλάκης, ο Κωνσταντινόπουλος και όσοι άλλοι προσέλθουν.

Όμως αυτοί που δεν είναι αλλαγή, η Φώφη Γεννηματά και ο Καμίνης, προηγούνται στις δημοσκοπήσεις σημαντικά. Και προσπαθούν να κρατήσουν τα ηνία στηριζόμενοι στην εμπειρία, στο παρελθόν τους και στις κομματικές και άλλες στηρίξεις τους. Τη Γεννηματά πχ τη στηρίζει ακόμη και και η Νέα Δημοκρατία αλλά και η κυβέρνηση. Ούτε ο Τσίπρας ούτε ο Μητσοτάκης θα ήθελαν απέναντι τους στις εκλογές έναν αστάθμητο παράγοντα, έναν μη μετρήσιμο αντίπαλο, δηλαδή δεν θα ήθελαν κανένα καινούργιο παίκτη.

Το θέμα βέβαια είναι τι θέλουν οι ψηφοφόροι της Κεντροαριστεράς και τι θέλει ο λαός συνολικά. Και είναι αμφίβολο αν θέλουν αλλαγή, ούτε οι μεν ούτε οι δε. Αλλά και να θέλουν, βλέπουμε οτι οι πολίτες ψηφίζουν αλλαγή, αλλά αλλαγή δεν έχουμε.

Η αλλαγή που έφερε ο Τσίπρας είναι βήματα προς τα πίσω, προς τη χαμένη ψευδαίσθηση της δεκαετίας του 80 και του 90. Ο Μητσοτάκης δεν έφερε αλλαγή στο κόμμα του ούτε φυσικά στην πολιτική σκηνή – προς το παρόν, ας ελπίσουμε οτι θα φέρει.

Τι αλλαγή όμως θα μας φέρει ο Καμίνης; Τι αλλαγή θα μας φέρει η Φώφη;

Στη Γαλλία δοκίμασαν τον Μακρόν. Τα παλιά κόμματα, των Σοσιαλιστών και της Δεξιάς κατατροπώθηκαν, δεν μπήκαν καν στο δεύτερο γύρο των εκλογών. Στην Αμερική ψήφισαν τον Τράμπ παίρνοντας τεράστιο ρίσκο για τη χώρα και για τον κόσμο ολόκληρο. Στην Αγγλία ψήφισαν υπέρ του Brexit. Στην Αυστρία χθές εξελέγη ο Σεμπάστιαν Κούρτς, ένας νεαρός 31 ετών, υπερσυντηρητικός που κατατρόπωσε τους πάντες.

Στην Ελλάδα, τι φοβόμαστε, τι έχουμε να χάσουμε αλλάζοντας ολόκληρο το πολιτικό προσωπικό, αφού αποδεδειγμένα τα έχει κάνει μούσκεμα, τι θα πάθουμε αν δοκιμάσουμε κάποιον νέο ή νεώτερο ή αδοκίμαστο;

Τι έχει να χάσει δηλαδή η κεντροαριστερά αν επιλέξει οποιονδήποτε από τα «αουτσάιντερ»; Τι καλό περιμένει αν ψηφίσει τους «δοκιμασμένους»;

Η χώρα πρέπει να φύγει μπρός και αυτό γίνεται μόνο με νέα πρόσωπα, με νέες πολιτικές, με νέες νοοτροπίες. Και φυσικά αυτές οι αλλαγές είναι «Δοκιμή και Λάθος» (trial and error που λένε και οι Αγγλοσάξωνες) . Δεν μπορούμε να προβλέψουμε το ποιός θα είναι καλύτερος, η «νεκροψία» θα δείξει. Άρα αλλάζουμε και μετά βλέπουμε. Εξάλλου, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, "Αρχή άνδρα δείκνυσι" . 

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr