Μπορεί όμως να αντέξει ο Έλληνας πολίτης τόσο υψηλούς φόρους, τόσο υψηλές ασφαλιστικές εισφορές; Μπορεί ο Έλληνας πολίτης να συνεχίσει να πληρώνει «τα σπασμένα» του ελληνικού δημοσίου τομέα επί σαράντα χρόνια ακόμη; Είναι ήδη φανερή η αδυναμία πάρα πολλών πολιτών να πληρώσουν φόρους και ασφαλιστικές εισφορές για να βγαίνει δημοσιονομικό πλεόνασμα και παράλληλα να σηκώνει το βάρος των παλιών συσσωρευμένων ελλειμμάτων όλων των δημοσίων φορέων, δηλαδή τα δημοσιονομικά ελλείμματα, τα ελλείμματα των ασφαλιστικών οργανισμών, τα ελλείμματα των δήμων.
Το βάρος είναι ασήκωτο για τους περισσότερους Έλληνες οι οποίοι φορτώθηκαν, εξαιτίας των επιλογών όλων των κυβερνήσεων, το βάρος των ελλειμμάτων του δημοσίου. Διότι αυτό που έκαναν οι ελληνικές κυβερνήσεις από την αρχή της κρίσης μέχρι σήμερα, είναι να μετατρέψουν τα χρέη του δημοσίου σε ιδιωτικά και να τα φορτώσουν στις πλάτες των πολιτών. Κατάφεραν οι κυβερνήσεις μας – με αυτή του ΣΥΡΙΖΑ να δίνει ρεσιτάλ – να εμφανίσουν ένα λογιστικά υγιές κράτος, πτωχεύοντας όλους τους Έλληνες. Αποφύγαμε λοιπόν την πτώχευση του κράτους μας και πτωχεύσαμε εμείς.
Τώρα για να συνέλθει η οικονομία, δηλαδή η τσέπη των Ελλήνων θα πρέπει να συμβούν τα εξής:
Πρώτον να μην αυξηθούν καθόλου οι δημόσιες δαπάνες και αν είναι δυνατόν να μειωθούν κιόλας, ώστε να παράγονται τα πρωτογενή πλεονάσματα. Οι φόροι θα παραμείνουν υψηλοί και όποτε χρειαστεί θα ανεβαίνουν για να παραχθούν τα πλεονάσματα.
Αν πάρουμε ώς δεδομένο οτι οι Έλληνες πολιτικοί αποκλείεται να μειώσουν τις δαπάνες του κράτους, αντίθετα θα ψάχνουν διαρκώς ευκαιρίες να τις αυξήσουν, καταλαβαίνουμε οτι η θέση των πολιτών θα παραμείνει άθλια για πολλά χρόνια ακόμη.
Μόνη περίπτωση να αποφευχθεί αυτή η κατάσταση είναι να πετύχει η οικονομία υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, άνω του 3% κάθε χρόνο, ώστε το σύνολο των φόρων να αυξηθεί από τα κέρδη της μεγέθυνσης της οικονομίας μας, χωρίς να αυξηθεί η επιβάρρυνση του κάθε πολίτη. Και αυτό όμως είναι πολύ δύσκολο διότι το κράτος είναι εχθρικό προς την ιδιωτική πρωτοβουλία, προς τις επιχειρήσεις και τελικά προς την ανάπτυξη.
Με αυτό το μοντέλο όμως, η χώρα θα βασανίζεται, οι πολίτες θα παραμένουν πτωχοί, η ανεργία θα διατηρείται σε υψηλά επίπεδα και προοπτικές δεν θα υπάρχουν ούτε για τους νέους.
Το μοντέλο πρέπει να αλλάξει και να βοηθήσει την ταχεία ανάπτυξη της οικονομίας. Και αφού δεν μπορούν να μειωθούν οι φόροι, οι επιλογές είναι περιορισμένες. Καταρχήν θα πρέπει να μειωθεί το βάρος των παλαιών οφειλών προς τους δημόσιους φορείς, εφόσον διαπιστώνεται οτι είναι ανέφικτη η είσπραξη αυτών των συσσωρευμένων οφειλών και οτι οι πολίτες δεν είναι σε θέση να τις πληρώσουν. Η διαγραφή χρεών λοιπόν προς το δημόσιο, τους ασφαλιστικούς φορείς και τους δήμους, όπως γίνεται με τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών, είναι ένα από τα πράγματα που πρέπει να κάνει αυτη η κυβέρνηση ή η επόμενη.
Παράλληλα, πρέπει να διευκολυνθούν οι επενδύσεις και η επιχειρηματικότητα. Σε αυτόν τον τομέα, υπάρχει πεδίον δόξης λαμπρόν, εφόσον αρχίσει να μειώνεται η γραφειοκρατία και να απλοποιείται η επιχειρηματική δράση, αλλά και η σχέση πολίτη – κράτους γενικότερα. Το κόστος της γραφειοκρατίας είναι τεράστιο και πολλαπλασιάζεται από την διαφθορά που επίσης είναι αποτέλεσμα αυτής της πολυπλοκότητας.
Το τρίτο είναι οτι πρέπει να διασφαλίσουμε τη σταθερή πορεία της χώρας μέσα στην ΟΝΕ (πράγμα που διασφαλίζεται αφού ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τόλμησε να μας βγάλει), πρέπει να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον φιλικό προς τις επιχειρήσεις και τους πολίτες μειώνοντας τη γραφειοκρατία και το κόστος της και πρέπει να «επινοήσουμε» ένα νέο χαρακτήρα για τη χώρα μας με αύξηση της παραγωγικότητας, της ανταγωνιστικότητας και της καινοτομίας.
Δεν είναι εύκολα αυτά και αν κρίνει κανείς από το γεγονός οτι μας πήρε οκτώ χρόνια για να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε και οτι καταστραφήκαμε στην πορεία, μπορούμε εύκολα να υποθέσουμε οτι θα μας πάρει άλλα οκτώ χρόνια για να δημιουργήσουμε ένα νέο μοντέλο για τη χώρα. Μην απελπίζεστε, δεν είναι πολλά τα οκτώ χρόνια, αν τα συγκρίνει κανείς με τα 43 που πρέπει να παράγουμε πρωτογενή πλεονάσματα...
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr