Για παράδειγμα, δεν θα μάθουμε για πολλά χρόνια ακόμη τι συμφώνησε ο Τσίπρας με τους ηγέτες Γερμανίας και Γαλλίας και με τον Γιούνκερ στη συνεδρίαση του καλοκαιριού του 2015, εκείνη τη μεγάλη νύχτα που η Ελλάδα ξαγρύπνησε και άλλαξαν όλα στην κυβερνητική πολιτική. 

Μετά από εκείνη τη συνάντηση, ο Τσίπρας έκανε την κωλοτούμπα του αιώνα - πανικόβλητος όπως νομίζαμε ή ανακουφισμένος; 

Βγήκε από εκεί, έκανε το δημοψήφισμα, υποστήριξε το ΟΧΙ, το μετέτρεψε σε ΝΑΙ και υπέγραψε το πιο βαρύ μνημόνιο. Ξεκίνησε να το εφαρμόζει, πέρασε νόμους και πήρε μέτρα που ούτε η πιο σκληρή δεξιά δεν θα τολμούσε να περάσει διότι ο Τσίπρας και οι Συνιστώσες θα έκαιγαν την Αθήνα, δεν άνοιξε ρουθούνι και τώρα, λίγο πρίν ολοκληρώσει την εφαρμογή του μνημονίου την οποία κατά πάσα πιθανότητα θα ολοκληρώσει, φόρεσε ξανά την τραγιάσκα του ψευτοεπαναστάτη και άρχισε την “σύγκρουση”. 

Όπως παρατηρούν οι έμπειροι πολιτικοί αναλυτές, οι ξένοι ηγέτες τον εγκατέλειψαν ξαφνικά, κυβερνητικά στελέχη όπως ο Τσακαλώτος και ο Σταθάκης άρχισαν τα “περίεργα” περί Ευρώπης, ενώ ο Ολάντ “κάρφωσε” τον Τσίπρα γράφοντας στο βιβλίο του ότι ο Πούτιν του είπε πως ο Τσίπρας τον είχε ρωτήσει αν θα μπορούσε να τυπώσει δραχμές στη Μόσχα επειδή στην Ελλάδα δεν ήλεγχε το Νομισματοκοπείο (το οποίο ήλεγχε ο Στουρνάρας και ήθελε να το καταλάβει με “ντού” ο Λαφαζάνης). Όλα αυτά είναι επισήμως ειπωμένα, οπότε δεν χωράει αμφιβολία περί αυτών. 

Είναι φώς φανάρι οτι το σενάριο της Δραχμής ηπήρχε πολύ σοβαρά στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς τότε αλλά δεν επεκράτησε ίσως επειδή κατάλαβαν οτι η χώρα θα διαλυόταν όχι μόνο οικονομικά, αλλά και εθνικά. Το κατάλαβαν αυτό εκείνο το βράδυ του Ιουλίου, όταν οι Μέρκελ, Σόιμπλε, Ολαντ και Γιούνκερ έκλεισαν τον Τσίπρα σε ένα δωμάτιο και του εξήγησαν τι θα πάθει η χώρα και προφανώς ο ίδιος αν δεν συνεργαστεί με την Ευρώπη. 

Ο Τσίπρας το κατάλαβε και κάτι συμφώνησε και αυτό είναι που δεν θα μάθουμε, αν δηλαδή συμφώνησε οτι περνάει τα μέτρα και προχωράμε σε συντεταγμένη έξοδο από το Ευρώ μέσα σε μια διετία.

Και αυτή η περίπτωση εξηγεί προφανώς και το γιατί έγινε εκείνο το ακατανόητου ερωτήματος δημοψήφισμα του οποίου η απάντηση ήταν ΟΧΙ, όχι σε τι ακριβώς; Σε κάθε περίτωση όταν επανέλθει το Grexit ο Τσίπρας έχει στα χέρια του ένα δημοψήφισμα και μπορεί να λέει οτι του εδόθη λαική εντολή, άσχετα με το ποιά ήταν η εντολή που του εδόθη. Ενδεχομένως λόιπόν τότε να συμφωνήθηκε οτι θα φύγουμε αλλά ομαλά και αφού ικανοποιήσουμε τις απαιτήσεις των δανειστών και το ομαλά σημαίνει οτι τώρα που τελειώνουμε το μνημόνιο και ενώ το ΔΝΤ επιμένει για κούρεμα, ο Τσίπρας και η παρέα αρχίζουν ξανά μια δήθεν διαπραγμάτευση για να επανέλθει το Grexit στην ατζέντα όλων συνοδευόμενο από κούρεμα. Ίσως, καθόλου σίγουρο, όλοι το διαψεύδουν, ο Στουρνάρας το αποκλείει, αλλά διάφορα δημοσιεύματα στον έγκυρο γερμανικό τύπο και σε άρθρα άλλων έγκυρων διεθνών εφημερίδων, όλο και κάτι σχετικό γράφουν.

Αυτά είναι κάποιες από τις αλήθειες που δεν θα μάθουμε, υπάρχουν όμως και γεγονότα που θα επηρεάσουν τις εξελίξεις στο άμεσο μέλλον. 

Από εκεί και πέρα, πέντε παράγοντες που θα κρίνουν καθοριστικά την πορεία της Ευρώπης άμεσα είναι οι εξής:

Δημοψήφισμα στην Ιταλία, Εκλογές στη Γερμανία, εκλογές στην Ολλανδία, εκλογές στις ΗΠΑ, εκλογές στη Γαλλία. Και παράλληλα τρέχει το Brexit.

Το αποτέλεσμα όλων αυτών χτυπάει καίρια στο μέλλον του ευπαθούς πλέον ευρωπαικού οικοδομήματος.

Οι διαφορές εισοδημάτων και προοπτικών ζωής αυξάνονται μεταξύ πλουσίων και φτωχών και καθώς η ελέυθερη κίνηση εργαζομένων από χώρα σε χώρα, τα διαφορετικά φορολογικά καθεστώτα, τα διαφορετικά επίπεδα αμοιβών και το μεταναστευτικό - προσφυγικό προκαλούν βιοτικά προβλήματα σε μεγάλο μέρος του ευρωπαικού πληθυσμού, οι μεγάλες λαικές μάζες που έχουν μείνει έξω από το παιχνίδι στρέφονται προς τον αντιευρωπαισμό και πολλοί προς τον εθνικισμό. Η τάση είναι σαφής και όλες αυτές οι εκλογές θα το δείξουν. Μπορεί μάλιστα να ανατρέψουν την πορεία της Ευρώπης με τεράστιες επιπτώσεις, είτε να τη διαλύσουν ολοσχερώς, είτε να τη σπάσουν σε κομμάτια, είτε να την υποχρεώσουν να αλλάξει άρδην πολιτική και κατεύθυνση. Όλα αυτά θα τα δούμε σύντομα, αλλά ενώ φαινομενικά το ευρωπαικό “καραβάνι προχωράει και τα σκυλιά αλυχτάνε” που λέει και ο Τσίπρας, οι επιβάτες του καραβανιού, δηλαδή η τεράστια ευρωπαική γραφειοκρατία ανησυχεί πάρα πολύ οτι θα χάσει τις δουλειές της. Διότι αυτό σημαίνει το σπάσιμο της Ευρώπης ή η διάλυση της.

Η ενιαία Ευρώπη είναι λιγότερο ενιαία από ποτέ, τα διαφορετικά συμφέροντα φαίνονται καθαρά, δυνατότητες περαιτέρω ενοποίησης μάλλον δεν διαφαίνονται αυτή τη στιγμή και το ενδεχόμενο διάλυσης είναι μεγάλο. Το πουλόβερ άρχισε να ξηλώνεται με το Brexit και η τρύπα μπορεί να μεγαλώσει με την Ιταλία, με εμάς φυσικά, με την Ισπανία και την Πορτογαλία, ίσως και με άλλους που δεν μπορούν να αποδεχθούν ούτε οικονομικά, ούτε πολιτικά τη γερμανική λογική του απόλυτου ελέγχου και των αυστηρών κανόνων. Οι άνθρωποι θέλουν να ζούν καλά σήμερα και αυτό θα το διεκδικήσουν, δεν τους νοιάζει το όραμα μιας ενωμένης Ευρώπης που ενώ στην αρχή εξαγόραζε συνειδήσεις και υποστήριξη μέσω επιδοτήσεων τώρα έχει περάσει στο μαστίγιο της λιτότητας και των αυστηρών νόμων.

Τι θα μείνει τελικά; Germans and friends, δηλαδή μια γερμανική Ευρώπη και ο Νότος χωριστά, με τα δικά του εθνικά νομίσματα, χαλαρός και ηλίολουστος, φτωχότερος σε χρήμα αλλά ελεύθερος ιδιοκτήτης της νοοτροπίας που επί αιώνες έχει δημιουργήσει. Είναι για εμάς καταστροφή αυτό; Όχι, αν δεν είμαστε οι μόνοι που θα φύγουμε.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr